Μαίνεται η μάχη εντυπώσεων στην πολιτική σκηνή

Δυο εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές το πολιτικό σκηνικό παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με αυτό των εθνικών εκλογών του περασμένου Ιουνίου.

Άλλωστε, μέσα σε ένα μόλις χρόνο, δύσκολα μπορεί να αλλάξει ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων που δημιουργήθηκε την τελευταία τετραετία. Αυτό όμως που θα κριθεί στην κάλπη είναι η μάχη των εντυπώσεων, που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό τις διεργασίες και τις πολιτικές εξελίξεις μέχρι τις προσεχείς εθνικές εκλογές.

Η Νέα Δημοκρατία παραμένει μακράν η πρώτη πολιτική δύναμη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολιτικά κυρίαρχος και το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να απειλήσει την πολιτική του ηγεμονία αυτή τη στιγμή. Τούτο σχετίζεται και με την αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ., η οποία λειτουργεί ακόμη απωθητικά για την πλειοψηφία των ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς.  Έτσι, το σκηνικό που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια και οδήγησε στη νίκη του Μητσοτάκη είναι πολύ νωρίς για να αλλάξει σε ένα χρόνο, ειδικά αν ο πολιτικός χώρος του αντιπάλου του – της κεντροαριστεράς – παραμένει βαθιά διχασμένος. Έτσι, σύμφωνα με όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ο Μητσοτάκης οδεύει προς μια ακόμη ευρεία νίκη στις Ευρωεκλογές, με αισθητή μείωση του ποσοστού της Νέας Δημοκρατίας σε σχέση με τις εθνικές εκλογές, αλλά ακόμα πολύ κοντά στο ποσοστό του στις Ευρωεκλογές του 2023.

Ας δούμε, όμως, τι συμβαίνει και σε άλλους πολιτικούς χώρους. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη – κάτι σαφώς διαφορετικό από τον ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζαμε-είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό σε αυτές τις Ευρωεκλογές. Ήδη υποφέρει από διχασμό και πάνω από το ήμισυ του Υπουργικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ τον εγκατέλειψε και σχημάτισε τη Νέα Αριστερά. Όταν έγινε η διάσπαση, οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν ως ξεκάθαρο τρίτο κόμμα, αλλά στις τελικές προετοιμασίες για τις ευρωεκλογές τον καταγράφουν ως δεύτερη πολιτική δύναμη. Το ποσοστό του μοιάζει περίπου το ίδιο με αυτό που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές. Αυτό δείχνει ότι, αν η δημοσκοπική καταγραφή επιβεβαιωθεί στην κάλπη, ο Κασσελάκης θα μπορούσε να συνεχίσει να είναι ένας σημαντικός συντονιστής της διαδικασίας στην ευρύτερη περιοχή της κεντροαριστεράς, μετατρέποντας ακόμη και τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα, σε μεγάλο βαθμό, “δικό του” κόμμα, σε ένα αυστηρά προσωποπαγές κόμμα.

Με το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Η αίσθηση που είχε δημιουργηθεί πριν από λίγους μήνες ότι αυτό θα ήταν το δεύτερο σε εκλογική δύναμη κόμμα, μπορεί να αποδειχθεί μοιραία. Από τη μια το κόμμα Κασσελάκη δεν μπορεί να εμφανιστεί ακόμη τόσο ισχυρό, ώστε να δημιουργήσει δυναμική εναλλακτικής λύσης διακυβέρνησης. Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμη αρκετά δυνατό για να «παραδοθεί» στον κάπως ισχυρότερο ΣΥΡΙΖΑ. Συμπέρασμα: το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα επιβεβαιώσει ότι η συμπόρευση αυτών των δυο όμορων χώρων παραμένει εξαιρετικά απίθανη.

Ας δούμε ακόμη τι γίνεται στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν η σταθερή ανοδική πορεία του ΚΚΕ, η αντοχή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, το μετέωρο βήμα της Νέας Αριστεράς και μια διαφαινόμενη υποχώρηση για το ΜέΡΑ25 του κ. Γιάνη Βαρουφάκη.

Φυσικά, δεν πρέπει επίσης να ξεχάσουμε το χώρο του κέντρου. Εδώ φαίνεται να είναι ο πρωταγωνιστής ο Μητσοτάκης, ο Ανδρέας Λοβέρδος αγωνίζεται για την πολιτική επιβίωση των Δημοκρατών, ο Ανδρουλάκης έχει σημαντική παρουσία και βλέπουμε τον κ. Πέτρο Κόκκαλη να είναι ιδιαίτερα δραστήριος το τελευταίο διάστημα.

Οι εντυπώσεις το βράδυ των ευρωεκλογών μπορεί να κριθούν για όλους σε λίγες μονάδες πάνω ή κάτω, ακόμη και σε δεκαδικά ψηφία για τους μικρότερους. Πέραν των εντυπώσεων, όμως, αυτές οι ευρωεκλογές δεν μοιάζει πιθανό να οδηγήσουν σε σοβαρή αλλαγή συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων. Και πιθανώς, επειδή αυτό το γνωρίζουν ήδη οι ψηφοφόροι, η αποχή μπορεί να είναι μεγαλύτερη από άλλες φορές. Ακόμη κι έτσι, όμως, μέσω της αποχής οι ψηφοφόροι – ηθελημένα ή μη – μπορούν να επηρεάσουν τη μάχη των εντυπώσεων.