Η ανθεκτικότητα του Μητσοτάκη και οι αδυναμίες της αντιπολίτευσης

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Νέα Δημοκρατία συγκεντρώνει υποστήριξη και ανακάμπτει. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κερδίζει πόντους με το αίτημα για σταθερότητα. Ωστόσο, ουσιαστικά κερδίζει ο φόβος για την επιστροφή της αντιπολίτευσης και όχι ο Μητσοτάκης. Οι πολίτες ψηφίζουν με το σύνθημα “ψηφίστε με, γιατί αν έρθουν οι άλλοι, τα πράγματα θα είναι χειρότερα”. Στην Ελλάδα, έχουμε μια πρωτοτυπία τα τελευταία χρόνια. Ενώ σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι πολίτες ψηφίζουν για να απομακρύνουν τις κυβερνήσεις τους, εδώ ψηφίζουν για να μην ξανακυβερνήσουν οι αντιπολιτεύσεις τους. Στην Ευρώπη, ψηφίζουν για να τιμωρήσουν τις πράξεις των κυβερνήσεών τους, ενώ στην Ελλάδα ψηφίζουμε για να τιμωρήσουμε τον τρόπο που αντιπολιτεύεται η αντιπολίτευση. Αυτή η ανθεκτικότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν εξηγείται διαφορετικά.

Αυτός δεν πείθει πως στη συνέχεια τα πράγματα θα είναι καλύτερα με αυτόν για τους Έλληνες. Όποιος νομίζει κάτι τέτοιο μάλλον είναι πιο φανατικός οπαδός του από τον ίδιο. Απλά πείθει πως με αυτόν τα πράγματα δεν θα γίνουν χειρότερα. Αυτό σημαίνει σταθερότητα. Ενώ από την άλλη λόγω του αρνητικού παραδείγματος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και της ταύτισης – κακώς – από τους millennials και τη γενιά Z του ΠΑΣΟΚ με τη διαφθορά και τα Μνημόνια, οι πολίτες θεωρούν πως η αντιπολίτευση θα κυβερνήσει χειρότερα.

Πέραν αυτών των εμφανών λόγων, υπάρχει και μια βαθύτερη αιτία. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν έχουν διαφορετική αφήγηση – στην ουσία – από αυτήν του Μητσοτάκη. Η αφήγηση της ΝΔ είναι ότι για να βελτιωθούν οι συνθήκες ζωής των μεσαίων και των χαμηλότερων τάξεων, πρέπει πρώτα να υπάρξει ανάπτυξη και μετά αναδιανομή και Κράτος Πρόνοιας. Πρώτα πρέπει να συγκεντρωθεί πλούτος στους πλούσιους (ένα κλασικό παράδειγμα είναι το πού πηγαίνουν τα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης) και μετά να διανεμηθεί στους χαμηλότερους.

Τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης συμφωνούν στην ουσία του θέματος, αλλά προσπαθούν να πείσουν ότι μπορούν να εκτελέσουν καλύτερα την αποστολή της κατανομής του πλούτου και της ανάπτυξης. Η κυριαρχία της άποψης ότι “δεν υπάρχει εναλλακτική στον Μητσοτάκη” οφείλεται στην ιδεολογική ήττα της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς, οι οποίες υποστηρίζουν ότι θα φέρουν μεγαλύτερη ανάπτυξη και όχι μόνο μεγαλύτερη αναδιανομή.

Η Κεντροαριστερά και η Αριστερά φαίνεται να έχουν αποδεχθεί πλήρως το νεοφιλελεύθερο δόγμα του trickle-down effect και επομένως ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος προτείνει τις μεγαλύτερες μειώσεις φόρων.

Η Κεντροαριστερά και η Αριστερά πρέπει να αλλάξουν την ισορροπία μεταξύ ανάπτυξης και αναδιανομής προκειμένου να μειωθούν οι ανισότητες. Το επιχείρημα για τη μείωση των δαπανών είναι σημαντικό, αλλά το επιχείρημα για την αύξηση των εσόδων μέσω προοδευτικής φορολογίας είναι ακόμη πιο σημαντικό. Αυτά τα θέματα δεν συζητούνται στο TikTok και από τους εκπροσώπους του, αλλά αφορούν την πολιτική και όχι τη μεταπολιτική.