Υπάρχει εναλλακτική στην κυριαρχία Μητσοτάκη;

Αναμένεται ότι το βράδυ της 9ης Ιουνίου, αν οι δημοσκοπήσεις επιβεβαιώσουν ότι η Νέα Δημοκρατία έχει ποσοστό άνω του 30%, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορεί να αισθάνεται ήρεμος. Ίσως να έχει την ευκαιρία να γιορτάσει με τους συνεργάτες του μια ακόμα εκλογική νίκη. Όλα θα έχουν πάει πολύ καλά για αυτόν, θα έχει επιβεβαιώσει την πολιτική του εξουσία και δεν θα υπάρχει κανείς που να απειλεί τη θέση του. Θα έχει τρία χρόνια μπροστά του για να κυβερνήσει χωρίς ενοχλήσεις, με σταθερή πλειοψηφία και χωρίς εσωτερικούς ή εξωτερικούς κραδασμούς. Ίσως να έχει χάσει μέρος της επιρροής του σε λιγότερο από έναν χρόνο, αλλά θα παραμένει ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνδιού.

Την ίδια νύχτα, οι κύριοι πολιτικοί αντίπαλοι δεν θα αισθάνονται τόσο άνετα, είτε αυτό αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ είτε το ΠΑΣΟΚ. Ανεξάρτητα από τη θέση που θα πάρουν (δεύτερη ή τρίτη) τα δύο κόμματα, είναι απογοητευτικό το γεγονός ότι δεν διεκδικούν μια σημαντική θέση επιρροής. Αυτή η θέση θα τα μετατρέψει σε υπολογίσιμη δύναμη και θα τα φέρει πιο κοντά στην εξουσία με την πάροδο του χρόνου. Αντί γι’ αυτό, ανταγωνίζονται για το ποιος θα καταφέρει να βρεθεί στη δεύτερη θέση. Αυτή είναι μια πολύ χαμηλή προσδοκία. Είτε ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, είτε το ΠΑΣΟΚ βρεθεί στη δεύτερη θέση, αυτό θα έχει ελάχιστη σημασία για το κοινωνικό μέρος που αναζητά μια πειστική, σοβαρή και αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξουσίας έναντι της συντηρητικής κυβέρνησης. Δεν τον απασχολούν προσωπικές διαφορές και παιχνίδια.

Τα ποσοστά των δύο κομμάτων, αν πέσουν στα επίπεδα που δείχνουν όλες οι μετρήσεις, αφορούν κυρίως τους ηγέτες τους, τις ομάδες τους και τους μηχανισμούς τους. Αυτοί πρέπει να ανησυχήσουν.  Ο Κασσελάκης, με οποιοδήποτε ποσοστό (που οι μετρήσεις λένε ότι θα είναι μεταξύ 16-18%), θα προσπαθήσει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως νικητή των εκλογών, ακόμα κι αν αυτός ο νικητής δεν κατάφερε παρά να συγκεντρώσει ένα ποσοστό παρόμοιο με αυτό της τελευταίας ήττας του κόμματος στις προηγούμενες εθνικές εκλογές. Η επανάληψη μιας τέτοιας καταστροφής από το ίδιο κόμμα τώρα δε θα θεωρείται τέτοια, αλλά – όπως μας λένε ο ίδιος και οι συνεργάτες του – θα είναι η αφετηρία ενός αγώνα που θα φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ πιο κοντά στη νίκη.

Ο Ν. Ανδρουλάκης καιρό τώρα δείχνει την αδυναμία του να υπερβεί τις καταστάσεις που βαρύνουν το κόμμα του από το παρελθόν, να πετάξει βαρίδια και ενοχές, να εκφράσει έναν πειστικό, σύγχρονο λόγο και να δείξει ότι μπορεί να μετατρέψει το ΠΑΣΟΚ σε έναν φορέα ικανό να ηγηθεί της αντιπολίτευσης απέναντι στη δεξιά κυβέρνηση. Η πιο πιθανή εξέλιξη είναι πως, όποιο ποσοστό και να συγκεντρώσει, θα οχυρωθεί πίσω από αυτό και θα προσπαθεί να διαχειριστεί την πολιτική μιζέρια του.

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ εμπλέκονται σε συνομιλίες και επαφές με σκοπό να βρουν κοινά σημεία και να αποφύγουν τις υπέρμετρες προσωπικές φιλοδοξίες των ηγετών τους. Ο στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα σχήμα συνεργασίας που θα οδηγήσει σε κοινή συμμετοχή στις επόμενες εκλογές. Το παράδειγμα της εκλογής του Χάρη Δούκα στον δήμο της Αθήνας χρησιμοποιείται ως πρότυπο συνεργασίας που αποδείχτηκε επιτυχημένο στον πρώτο δήμο της χώρας.

Οι διεργασίες δεν είναι καθόλου εύκολες, θα έχουν απέναντί τους τις ίδιες τις ηγεσίες τους, τους Κασσελάκη και Ανδρουλάκη δηλαδή, οι οποίοι εκ των πραγμάτων θα βρεθούν έξω από τις εξελίξεις εφόσον αυτές προχωρήσουν. Φρόντισαν οι ίδιοι άλλωστε να τορπιλίσουν τις προσωπικές τους σχέσεις (ιδιαίτερα ο πρώτος) και να κόψουν οποιεσδήποτε μελλοντικές γέφυρες. Αν τα σχέδια αυτά ευοδωθούν, μόνο ο χρόνος θα το δείξει, αλλά έχουμε ακόμα πολύ καιρό μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές.