Τα δύο πρόσωπα της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς: φιλονατοϊκό και φιλορωσικό

Ο θρίαμβος της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, η καθαρή νίκη της Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία και η άνοδος του ακροδεξιού AfD στη Γερμανία, επιβεβαιώνουν μια στροφή προς τα δεξιά στη Γηραιά Ήπειρο, αλλά δεν υπάρχει ενιαία ακροδεξιά στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα “Corriere Della Serra”, η ευρωπαϊκή ακροδεξιά χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα: το φιλοευρωπαϊκό και το εθνικιστικό. Το πρώτο υποστηρίζει το ΝΑΤΟ, ενώ το δεύτερο φαίνεται να έχει στενές σχέσεις με το Κρεμλίνο και να επηρεάζεται από τον Ντόναλντ Τραμπ. Η Τζόρτζια Μελόνι και τα “Αδέλφια της Ιταλίας” ανήκουν στο πρώτο στρατόπεδο, ενώ η “Λέγκα” του Ματέο Σαλβίνι και η Μαρίν Λεπέν ακολουθούν τη δεύτερη γραμμή, που φαίνεται να ευνοεί το Κρεμλίνο και τον Τραμπ.

Η Τζόρτζια Μελόνι, που έχει ενισχυθεί σημαντικά μετά τις ευρωεκλογές, αντιμετωπίζει μια σύγκρουση μεταξύ των δύο “γραμμών” και εντός της ίδιας της κυβέρνησής της, σύμφωνα με ιταλική δημοσίευση. Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών έδειξαν την απόσταση που διατηρεί από το λαϊκιστικό κόμμα του Σαλβίνι, ο οποίος εκφράζει την άλλη πτέρυγα της ιταλικής δεξιάς-ακροδεξιάς και είναι εταίρος της Μελόνι στην κυβέρνηση. Το Forza Italia, το τρίτο κόμμα της κυβέρνησης μετά την εκδημία Μπερλουσκόνι, ξεπέρασε τον Σαλβίνι στις εκλογές και η Μελόνι απομακρύνθηκε από τους δύο.

Η Μελόνι παρακολουθεί προσεκτικά τις εξελίξεις στη Γαλλία με τις πρόωρες εκλογές που κήρυξε ο Εμανουέλ Μακρόν μετά τη νίκη της «Εθνικής Συσπείρωσης» της Μαρίν Λεπέν, ενώ αλλάζει το πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη. Η Λεπέν στη Γαλλία αποτελεί ευκαιρία και πρόβλημα ταυτόχρονα για τη Μελόνι και την πλειοψηφία της, όπως και η άνοδος του AfD στη Γερμανία, επισημαίνει το ιταλικό δημοσίευμα.

Ο Ματέο Σαλβίνι είναι πιθανό να επιμείνει σε αυτή τη δεξιά ενότητα που επικαλούνταν μάταια τις τελευταίες εβδομάδες, ειδικά με την άνοδο της λαϊκίστικης δεξιάς στην Ευρώπη αλλά όπως επισημαίνει η Corriere Della Sera η στάση απέναντι στη Ρωσία και τον Πούτιν, άρα και το ουκρανικό ζήτημα θέτει εμπόδια στην πολυπόθητη ενότητα. Η δε Μελόνι, μπορεί να επιμείνει στην φιλοευρωπαϊκή στάση που την έχει αναδείξει «ρυθμιστή» των ευρωπαϊκών πραγμάτων, καθώς ξεκινούν τα παζάρια για την επιλογή της ηγεσίας των ευρωπαϊκών θεσμών. Τα πράγματα όμως παραμένουν ρευστά μετά τις ευρωεκλογές και τους κλυδωνισμούς που επέφεραν στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.

Στη Γαλλία, η Μαρίν Λεπέν και η «Εθνική Συσπείρωση» αναζητούν την ανάδειξη ως ηγετική πολιτική δύναμη της χώρας. Η Λεπέν φαίνεται να ακολουθεί μια μετριοπαθή προσέγγιση, παρόμοια με αυτήν που ακολούθησε η Μελόνι στην Ιταλία για την κατάκτηση της εξουσίας.

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, αντιμετωπίζοντας την ήττα του από την Μαρίν Λεπέν στις ευρωεκλογές, αποφασίζει να διεξαγάγει πρόωρες βουλευτικές εκλογές για να αναθεωρήσει την κυβέρνησή του, την αξιοπιστία του και την κληρονομιά του. Με αυτήν την κίνηση, ελπίζει ότι οι Γάλλοι θα ανακαλύψουν τι πραγματικά εκπροσωπεί η Λεπέν και θα αντιληφθούν τις αυξανόμενες εντάσεις με τη Ρωσία του Πούτιν.

Το Bloomberg σε μια ανάλυσή του, επισημαίνει ότι είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι πρεσβεύει η Λεπέν και το κόμμα τη μετά από χρόνια που εγκαταλείπει τις πιο ακραίες θέσεις της για να διευρύνει την απήχησή της. Δεν θέλει πλέον να εγκαταλείψει την ΕΕ μετά το χάος του Brexit, ωστόσο θέλει τις γαλλικές εξαιρέσεις στο δίκαιο της ΕΕ. Δεν θέλει πλέον να εγκαταλείψει τη ζώνη Σένγκεν, αλλά θέλει «διπλά σύνορα» για τη Γαλλία και την ΕΕ που θα περιλαμβάνουν συστηματικούς ελέγχους. Δεν υποστηρίζει πλέον τη συνταξιοδότηση στα 60, αλλά δεν υποστηρίζει ούτε την αύξηση του νόμου του Μακρόν στα 64.

Στη Γαλλία, η Λεπέν θεωρείται ακροδεξιά ηγέτιδα με φιλορωσικές τάσεις, ενώ ο Μακρόν έχει αναδειχθεί ως ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της Ουκρανίας στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Ο Μακρόν έχει κάνει δηλώσεις υποστήριξης για την αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, επιτρέποντας στο Κίεβο να επιτύχει στόχους εντός της Ρωσίας και να ορίσει τον πόλεμο ως υπαρξιακό για την ΕΕ.

Η αντιπαράθεση σχετικά με τις αντίθετες απόψεις τους για τον πόλεμο αναμένεται να είναι κεντρικό θέμα στις εθνικές συζητήσεις μεταξύ του Λεπέν και του Μακρόν τον επόμενο μήνα. Παραμένει να δούμε αν η γαλλική ακροδεξιά θα ακολουθήσει το παράδειγμα της Ιταλίας.

Τέλος, το ακροδεξιό -και όπως πολλοί χαρακτηρίζουν και νεοναζιστικό- AfD (=Εναλλακτική για τη Γερμανία) έχει πιο φανερή φιλορωσική και αντιΝΑΤΟϊκή κατεύθυνση.

Παρά τις διαφόρες αντιξοότητες και τα σκάνδαλα που αντιμετώπιζε, η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) κατάφερε να κερδίσει το 15% των ψήφων στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024. Ταυτόχρονα, το κόμμα του Γερμανού καγκελαρίου, Όλαφ Σολτς, υπέστη μια ταπεινωτική ήττα με ποσοστό 13,9%, βρίσκοντας τον εαυτό του στην τρίτη θέση πίσω από το AfD.

Το πρόγραμμα του AfD για τις ευρωεκλογές δεν υποστηρίζει μόνο την «εξομάλυνση των σχέσεων με τη Ρωσία και την άρση των κυρώσεων», αλλά και μια σειρά μέτρων υπέρ του Βλαντιμίρ Πούτιν. Στα 11 χρόνια της ύπαρξής του και στις τρεις ευρωεκλογές, το AfD έχει μεταβεί από μια φιλοατλαντική θέση σε μια φιλορωσική και αντινατοϊκή στάση εχθρική προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, σημειώνει.

Το AfD σχεδιάζει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, βασιζόμενο στην υποστήριξη της Ρωσίας και καταγγέλλοντας την αμερικανική εξουσία. Καταδικάζει τις αποφάσεις των “οικονομικών” που θα οδηγήσουν τη Γερμανία σε συγκρούσεις. Τα κύρια θέματα της εσωτερικής πολιτικής του περιλαμβάνουν την ενίσχυση των συνόρων, την αντιμετώπιση της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας και άλλα παρόμοια.

Η Ευρώπη όμως κινείται πλέον στον αστερισμό της προεκλογικής περιόδου στις ΗΠΑ, το ίδιο και η ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Τα βλέμματα στρέφονται και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού καθώς μια επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να αλλάξει δραματικά τα πολιτικά δεδομένα και στην Γηραιά Ήπειρο.