Κεντροαριστερά: Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες

Όλα δείχνουν ότι υπάρχει μια φωνή εκεί έξω που όσο πάει και δυναμώνει. Μια φωνή «από τα κάτω» με περίσσια αγανάκτηση και κούραση από τις απανωτές ήττες. Είναι ο αποκαλούμενος «προοδευτικός κόσμος», έτσι γενικά χωρίς ιδεολογικούς διαχωρισμούς, τον οποίο ενώνει ένα όραμα: η ήττα της Ν.Δ. και του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Ο κόσμος αυτός έλαβε ένα ακόμα πλήγμα το βράδυ της Κυριακής, καθώς παρατηρήθηκαν μεγάλες απώλειες για τη Νέα Δημοκρατία, κυρίως στο δεξιό φάσμα. Κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί ορισμένοι αισθάνονται χαρούμενοι στα προοδευτικά κόμματα. Αν μιλάμε με μικροπολιτικούς όρους, που ήδη συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό, φαίνεται ότι ελάχιστοι στην κομματική ηγεσία πραγματικά κατανοούν το αποτέλεσμα των εκλογών.

Όταν π.χ. στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. πρώτο τους μέλημα είναι να ζητούν τις έδρες από τη Νέα Αριστερά και παράλληλα να αναπαράγουν το αφήγημα «ε, καλά, δεν πάθαμε και τίποτα» την ώρα που μετρούν απώλειες σχεδόν 3 μονάδων σε σχέση με πέρυσι, τότε σημαίνει ότι τα αναλυτικά εργαλεία στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εντελώς αναξιόπιστα.

Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι έχει φτάσει στο ταβάνι του και δεν μπορεί να περιμένει περισσότερα για το μέλλον. Παρά τις προσπάθειές του να μειώσει τη διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ, η πτώση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι κυρίως υπεύθυνη για αυτό. Οι εκλογικές αναμετρήσεις θα συνεχίζονται και τα αποτελέσματα θα μετρώνται με το υποδεκάμετρο στη Χαριλάου Τρικούπη.

Η ήττα της Νέας Αριστεράς αποτελεί πολύ μεγάλο πλήγμα για την ίδια. Το μόνο θετικό είναι ότι το κόμμα δημιουργήθηκε πρόσφατα, αλλά αυτό δεν αντισταθμίζει την έλλειψη εμπειρίας. Η Νέα Αριστερά πληρώνει ακόμα τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως κατά την περίοδο του Αλέξη Τσίπρα, λιγότερο κατά την περίοδο του Στέφανου Κασσελάκη.

Τούτων δοθέντων και με μοναδικό αισιόδοξο στοιχείο το γεγονός ότι η εκλογική δύναμη των ανωτέρω όπως καταγράφηκε στην κάλπη, κερδίζει αυτή τη στιγμή τη Ν.Δ., άνοιξε ήδη από το βράδυ της Κυριακής ένα κεφάλαιο που είχε κλείσει άρον – άρον προεκλογικά: Εκείνο της ανασύνθεσης των αποκαλούμενων προοδευτικών δυνάμεων, Αριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας, με ορίζοντα τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Η πρώτη παρέμβαση έγινε από δύο μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., του Διονύση Τεμπονέρα και του Αντώνη Κοτσακά, ο οποίος προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Αυτή ήταν ουσιαστικά μια επανάληψη της πρότασης που είχε συζητηθεί σε προηγούμενη εκδήλωση (Τεμπονέρας, Αχτσιόγλου, Χριστοδουλάκης) τον περασμένο Φεβρουάριο στο θέατρο Άλφα. Από την παρέμβαση, ξεχωρίζουμε ένα σημείο που αναφέρει ότι οι συνεδριακές διαδικασίες που έχουν προγραμματιστεί δεν προσφέρουν λύση στο πρόβλημα. Στην καλύτερη περίπτωση, αυτές οι διαδικασίες θα αποτελέσουν εσωκομματικές διαδικασίες για την καταγραφή συσχετίσεων και την απονομή ρόλων, αλλά δεν θα επηρεάσουν την κοινωνία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ προγραμματίζει να πραγματοποιήσει ένα καταστατικό συνέδριο το Φθινόπωρο, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Στέφανος Κασσελάκης έχει ανακοινώσει σημαντικές αλλαγές για το κόμμα. Επίσης, πρέπει να θυμίσουμε ότι λίγες μέρες πριν τις προηγούμενες εκλογές, ο ίδιος εξέφρασε την πεποίθησή του ότι θα εκλεγεί πρωθυπουργός στις επόμενες εθνικές εκλογές, με ένα “αυτοδύναμο ΣΥΡΙΖΑ”.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν τον αποτέλεσμα της Κυριακής τον έκανε να αναθεωρήσει. Ενδεχομένως το φρέσκο αγέρι των Σπετσών στις οποίες βρέθηκε για λίγες στιγμές ξεκούρασης μετά από έναν έντονο προεκλογικό αγώνα, να τον κάνει να σκεφτεί καλύτερα τα δεδομένα. Μέχρι τότε βέβαια, στη σελίδα του κ. Τεμπονέρα στο facebook η πλειοψηφία των σχολιαστών έδειχνε να διψάει για… νέο αίμα στην αρένα, στοχοποιώντας τον άνθρωπο στον οποίο ο Αλέξης Τσίπρας είχε εμπιστευτεί την ομάδα κρούσης του κόμματος πέρυσι, μεταξύ των δύο εκλογικών αναμετρήσεων.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει δηλώσει ότι δεν θα συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο ο Στέφανος Κασσελάκης είναι στην ηγεσία. Ωστόσο, στην πολιτική τίποτα δεν είναι βέβαιο και ο χρόνος είναι αρκετός μέχρι τις επόμενες εκλογές. Ενδέχεται να εμφανιστεί κάποιος νέος παράγοντας που θα αλλάξει το τοπίο. Ακόμα και ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να επανέλθει, αν και μέχρι στιγμής δεν έχει εκφράσει κάποιο ενδιαφέρον.

Παρόλα αυτά είναι μάλλον ζήτημα χρόνου, τώρα που τελείωσαν οι εκλογές και υπό το πρίσμα του νέου σκηνικού, να ξεκινήσουν οι νέες δημοσκοπήσεις, με βασικό ερώτημα ακριβώς αυτό: Ποιος μπορεί να ηγηθεί των δυνάμεων Αριστεράς και Σοσιαλδημοκρατίας με αξιώσεις, απέναντι στον τραυματισμένο Κυριάκο Μητσοτάκη.

Πολλοί θα αναφερθούν σε “όρους” και “προγραμματικές συμφωνίες”, προσθέτοντας περισσότερα εμπόδια σε μια ήδη δύσκολη εξίσωση. Κανείς δεν υποστηρίζει ότι μια τέτοια διαδικασία θα είναι εύκολη και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την επιτυχία ή αποτυχία της.

Με την άνοδο της ακροδεξιάς και το ερώτημα αν θα φτάσουμε στο σημείο να γίνουμε όπως η Γαλλία, όπου ακόμα και προοδευτικοί – ακόμα και αριστεροί – ψήφισαν τον Μακρόν για να αποτρέψουν την εκλογή της Μαρίν Λε Πεν, αυτή η συζήτηση γίνεται πιο επίκαιρη από ποτέ.