Πασκάλ Μπρυκνέρ: Ο Μακρόν με την απόφασή του για πρόωρες εκλογές στη Γαλλία «έριξε βόμβα διασποράς»

Την γνώμη επιφανών Γάλλων διανοουμένων -μεταξύ των οποίων και του διάσημου φιλοσόφου Πασκάλ Μπρυκνέρ – ζήτησε το γαλλικό περιοδικό Le Point για την απόφαση του Εμανουέλ Μακρόν να διαλύσει την Γαλλική Εθνοσυνέλευση και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές μετά την εκκωφαντική νίκη της ακροδεξιάς της Μαρίν Λεπέν στις ευρωεκλογές.

Για τον Μπρυκνέρ ο Γάλλος πρόεδρος, στριμωγμένος από τις εξελίξεις, αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα προκειμένου να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο σε μια κίνηση που μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για την παράταξή του και να επισπεύσει την άνοδο του κόμματος της Λεπέν στην εξουσία.

Το σχόλιο του Μπρυκνέρ

«Ο Μακρόν γνώριζε ότι θα έχανε. Η ανακοίνωση- έκπληξη στις 21:00 [της βραδιάς των ευρωεκλογών] αιφνιδίασε τους πάντες, περιλαμβανομένης της δικής του παράταξης, σπέρνοντας αποδιοργάνωση και χάος. Ο Πρόεδρος έριξε μια βόμβα διασποράς.

Πρόκειται για μια στρατηγική ισχύος, που του επιτρέπει να ανακτήσει τον χρονικό έλεγχο επιβάλλοντας τη δική του ημερομηνία για τις βουλευτικές εκλογές. Ή θα αναδειχθεί νικητής όπως ο Βοναπάρτης στη Μάχη του Άρκολε [κατά των Αυστριακών δυνάμεων] το 1796 ή θα βγει απ’ αυτή την περιπέτεια ως ο Ναπολέων του Βατερλώ το 1815.

Αυτό το στοίχημα μπορεί να αποδειχθεί αυτοκτονικό για το στρατόπεδό του και τη Γαλλία: Ο Μακρόν δίνει την εντύπωση στρατηγού στριμωγμένου, που επιχειρεί έφοδο σε ρήγμα προκαλώντας αναταραχή στον αντίπαλο. Αυτή η απόφαση θα μπορούσε να του γυρίσει μπούμερανγκ.

Αλλά το σενάριο μιας συγκατοίκησης [με μια ακροδεξιά κυβέρνηση] μπορεί να μην του βγει απαραίτητα σε κακό, επιτρέποντάς του να δείξει τα όρια της Εθνικής Συσπείρωσης στην εξουσία.

Υιοθετώντας αυτή την παράλογη στάση ο Μακρόν δεν έχει τίποτε να χάσει και τα πάντα να κερδίσει. Αν κερδίσει, θα ανακτήσει τον έλεγχο. Αλλά ίσως αγνοεί την απέχθεια της πλειοψηφίας των πολιτών απέναντί του.

Αν θέλει να επικρατήσει, θα πρέπει να λάβει υπόψη του τις αξιώσεις της Εθνικής Συσπείρωσης για τη μετανάστευση και τον ισλαμισμό. Αντιμέτωπος με τον «δεξιό και αριστερό φασισμό», επιχειρεί την έφοδο της απελπισίας.