Τα συμπληρώματα διατροφής με ιχθυέλαιο που περιέχουν ωμέγα-3 είναι γνωστό ότι ωφελούν την καρδιά. Τώρα, μια νέα μελέτη διαπιστώνει ότι τα εν λόγω συμπληρώματα μειώνουν την επιθετικότητα ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου.
«Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να εφαρμοστεί η χορήγηση συμπληρωμάτων ωμέγα-3 για τη μείωση της επιθετικότητας, ανεξάρτητα από το αν το περιβάλλον είναι η κοινότητα, η κλινική ή το σωφρονιστικό σύστημα», δήλωσε ο Έντριαν Ρέιν, νευροεγκληματολόγος και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Τα ωμέγα-3 δεν είναι μια μαγική σφαίρα που θα λύσει το πρόβλημα της βίας στην κοινωνία. Μπορεί όμως να βοηθήσει; Με βάση αυτά τα ευρήματα, πιστεύουμε ακράδαντα ότι μπορεί, και θα πρέπει να αρχίσουμε να δρούμε με βάση τις νέες γνώσεις που έχουμε» τόνισε.
Στο παρελθόν, άλλοι επιστήμονες είχαν επίσης επισημάνει μια συσχέτιση μεταξύ των ωμέγα-3 και της βίαιης συμπεριφοράς. Το 2001, ο Δρ. Τζόζεφ Χίμπλεν, ανώτερος κλινικός ερευνητής στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ (NIH), δημοσίευσε μια μελέτη η οποία διαπίστωνε μια συσχέτιση μεταξύ της κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας ψαριών (πλούσια πηγή ωμέγα-3) και των χαμηλότερων ποσοστών ανθρωποκτονιών. Το 2002, το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο, ηγήθηκε μιας άλλης μελέτης στο πλαίσιο της οποίας, Βρετανοί κρατούμενοι έλαβαν συμπληρώματα διατροφής που περιλάμβαναν βιταμίνες, μέταλλα και λιπαρά οξέα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι κρατούμενοι που λάμβαναν τα εν λόγω συμπληρώματα ήταν λιγότερο βίαιοι και αντικοινωνικοί.
Εκτός από την εξέταση της επίδρασης των συμπληρωμάτων ωμέγα-3 στην επιθετικότητα, οι ερευνητές της νέας μελέτης ήθελαν να εξακριβώσουν εάν τα ωμέγα-3 ήταν αποτελεσματικά για όλες τις μορφές επιθετικότητας. Στην ψυχολογία, γίνεται διάκριση μεταξύ της «αντιδραστικής» επιθετικότητας- της άμεσης απάντησης δηλαδή σε μια αντιληπτή απειλή ή πρόκληση και της «προληπτικής» επιθετικότητας, η οποία προϋποθέτει σχεδιασμό.
Οι ερευνητές διεξήγαγαν μια μετα-ανάλυση 29 τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών οι οποίες είχαν μετρήσει την επιθετικότητα σε άτομα που είχαν λάβει συμπληρώματα ωμέγα-3. Επικεντρώθηκαν συγκεκριμένα στην επιθετική συμπεριφορά και όχι σε ευρύτερα χαρακτηριστικά όπως ο θυμός, που θεωρείται συναίσθημα, ή η εχθρικότητα, που θεωρείται περισσότερο ως μια στάση.
Σε όλες τις δοκιμές, διαπιστώθηκε μια μέτρια αλλά αξιοσημείωτη βραχυπρόθεσμη επίδραση, η οποία μεταφράστηκε σε μείωση της επιθετικότητας κατά έως και 28% σε πολλαπλές διαφορετικές μεταβλητές (συμπεριλαμβανομένης της ηλικίας, του φύλου, της ιατρικής διάγνωσης, της διάρκειας και της δοσολογίας της θεραπείας).
Συγκεκριμένα, παρατηρήθηκε ότι τα ωμέγα-3 μειώνουν τόσο την αντιδραστική όσο και την προληπτική επιθετικότητα. Οι ερευνητές περιορίστηκαν σε βραχυπρόθεσμα δεδομένα επειδή μόνο ένα από τα 19 εργαστήρια που διεξήγαγαν τις μελέτες παρακολούθησαν τους συμμετέχοντες μετά την ολοκλήρωση της μελέτης.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η επιθετική και βίαιη συμπεριφορά έχει γνωστική και νευροχημική βάση. Τα ωμέγα-3 είναι γνωστό ότι διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στη δομή και τη λειτουργία του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένης της ρύθμισης των νευροδιαβιβαστών και της έκφρασης γονιδίων, ενώ μπορούν επίσης να μειώσουν τη φλεγμονή στον εγκέφαλο.
«Ως εκ τούτου, δεδομένου του αναμφισβήτητου γεγονότος ότι τα ωμέγα-3 εμπλέκονται σε πολλαπλές πτυχές της βιολογίας των νευρώνων, είναι λογικό να πιστεύουμε ότι τα συμπληρώματα ωμέγα-3 θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη μείωση της επιθετικότητας ρυθμίζοντας τους μηχανισμούς του εγκεφάλου που μπορεί να είναι δυσλειτουργικοί σε ορισμένα άτομα, δεδομένης της υπόθεσης ότι υπάρχει, εν μέρει, μια νευροβιολογική βάση στην επιθετικότητα», είπαν οι ερευνητές.
Ωστόσο, απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για την αξιολόγηση της μακροπρόθεσμης αποτελεσματικότητας των συμπληρωμάτων ωμέγα-3 στη μείωση της επιθετικότητας. Μελλοντικά, οι ερευνητές θα μπορούσαν να ελέγξουν- μέσω μαγνητικής τομογραφίας- εάν τα ωμέγα-3 ενισχύουν τη λειτουργία του εγκεφάλου και να εξετάσουν εάν τα γονίδια επηρεάζουν τη θεραπεία με ωμέγα-3. Οι ερευνητές εκτιμούν πως τα ωμέγα-3 θα μπορούσαν να χορηγηθούν σε συνδυασμό με τις υπάρχουσες ψυχολογικές και ψυχιατρικές θεραπείες.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Aggression and Violent Behavior».
ΠΗΓΗ: New Atlas