Μ. Σχοινάς: Φον ντερ Λάιεν, Κόστα και Κάλλας στις τρεις ηγετικές θέσεις της Ε.Ε.

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν θα παραμείνει στην Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για άλλα πέντε χρόνια και θα πλαισιώνεται από τον σοσιαλιστή, πρώην πρωθυπουργό της Πορτογαλίας, Αντόνιο Κόστα ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και την Φιλελεύθερη πρωθυπουργό της Εσθονίας, Κάγια Κάλλας στη θέση της επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, εκτιμά ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Μαργαρίτης Σχοινάς σε συνέντευξή του στην τηλεόραση της «Ναυτεμπορικής» και τον Μιχάλη Ψύλο.

«Θα έχουμε «λευκό καπνό» για τα τρία υψηλότερα αξιώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από σήμερα το βράδυ, στο άτυπο δείπνο των 27 ηγετών στις Βρυξέλλες», τονίζει στη «Ν» ο Μαργαρίτης Σχοινάς. «Λογικά το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα θα αναδείξει την επικεφαλής υποψήφιά του, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ως πρόεδρο της Επιτροπής, το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα τον Πορτογάλο πρώην πρωθυπουργό, Αντόνιο Κόστα ως πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και η θέση της επικεφαλής της Διπλωματίας της ΕΕ στην Εσθονή πρωθυπουργό, Κάγια Κάλλας. Αρα θα έχουμε ηγετικά πρόσωπα από την Ανατολή και τη Δύση, από Βορρά και Νότο, δυο γυναίκες. Πιστεύω ότι όλες οι ευαισθησίες θα καλυφθούν.

Κληθείς να σχολιάσει την άνοδο της άκρας δεξιάς στις ευρωεκλογές, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν τονίζει πώς είναι ένα αποτέλεσμα που «πρέπει να το ερμηνεύσουμε σε πολλά επίπεδα ανάλυσης. Θα ήταν λάθος μια απλουστευμένη προσέγγιση. Το αποτέλεσμα σίγουρα δείχνει ότι υπάρχουν κομμάτια του ευρωπαϊκού πληθυσμού τα οποία αισθάνονται ότι είναι εκτός αφηγήματος, ότι είναι εκτός κάλυψης, ότι ψάχνουν πράγματα που δεν τα βρίσκουν και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει. Πρέπει να δούμε τα αίτια αυτής της ανησυχίας».

Ο κ.Σχοινάς σημειώνει ωστόσο ότι υπάρχει και η άλλη ανάγνωση: «Οι πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να πάνε την Ευρώπη μπροστά είναι περισσότερες από αυτές που θέλουν είτε να την συγκρατήσουν είτε να την καταστρέψουν γιατί έχουμε και τέτοιες.

Μια τρίτη ανάγνωση είναι ότι οι ευρωεκλογές απέδειξαν ότι στην Ευρώπη σιγά σιγά αναδεικνύεται ως ένας ενιαίος δημόσιος χώρος. Μπορεί να μη μιλήσαμε για ευρωπαϊκά θέματα στο βαθμό που εγώ θα ήθελα σε εθνικό επίπεδο, αλλά όλη η Ευρώπη συμμετείχε σε αυτή την κορυφαία ευρωπαϊκή διαδικασία. Όλη η Ευρώπη παρακολουθεί τώρα τις διαδικασίες ανάδειξης της νέας ευρωπαϊκής ηγεσίας με ενδιαφέρον. Κι αυτό είναι κομμάτι του μηνύματος ότι σιγά αλλά σταθερά αναδεικνύεται μια ευρωπαϊκή δημόσια διάσταση, ένας ευρωπαϊκός δημόσιος χώρος. Κι αυτό είναι καλό. Αυτό είναι καλό…Αν δείτε το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, είναι μια από τις μεγάλες θετικές εκπλήξεις ότι σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της ηπείρου, αυτό είναι το συναίσθημα: Οι πολίτες αναγνωρίζουν πώς ανήκουν μεν σε ένα έθνος, αλλά είναι και μέλη της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. Αυτό προβάλλει σαφέστατα κι αυτό είναι ένα καλό και ελπιδοφόρο μήνυμα».

Αναφορικά με τις αιτίες της μεγάλης αποχής στις ευρωεκλογές-ειδικά στην Ελλάδα, ο κ. Σχοινάς, σημειώνει ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη «το ποσοστό συμμετοχής στις ευρωεκλογές ήταν ιστορικά υψηλό, στο 51%. Το 2019, το προηγούμενο ρεκόρ, είχαμε 49%. Άρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν μπορούμε να πούμε ότι η αποχή ήταν δραματική. Η Ελλάδα δεν βοήθησε στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, είναι αλήθεια, αλλά αυτό είναι κομμάτι του πρώτου μηνύματος που έλεγα νωρίτερα ότι πρέπει να δούμε.

Ερωτηθείς για τον κίνδυνο αποβιομηχανοποίησης της Ευρώπης, ο κ. Σχοινάς τόνισε ότι είναι σε συνεχή επαφή με την ευρωπαϊκή βιομηχανία και γνωρίζει πάρα πολύ καλά τις ανησυχίες και τα αιτήματα. « Είναι αλήθεια ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής με τον νόμο IRA κατά του πληθωρισμού δημιούργησαν ένα γιγαντιαίο, τερατώδες πλαίσιο ενισχύσεων με το οποίο προσπαθούν να τραβήξουν στην Αμερική όλες τις επενδύσεις. Δεν είμαι σίγουρος ότι για να απαντήσουμε σ` αυτό πρέπει να κάνουμε το ίδιο επί δύο. Γιατί αυτός ο δρόμος των επιδοτήσεων ίσως βραχυπρόθεσμα φέρει κάποιο αποτέλεσμα, αλλά μεσομακροπρόθεσμα θα πλήξει τον κορμό της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας. Πρέπει λοιπόν να το κάνουμε λίγο πιο έξυπνα εμείς. Και το κάνουμε με το Ταμείο Ανάκαμψης, το οποίο χρηματοδοτεί το νέο οικονομικό μοντέλο της πράσινης και ψηφιακής Ευρώπης. Το κάνουμε με κάποιου είδους χαλάρωση των κανόνων του ανταγωνισμού. Το κάνουμε με ουσιαστική χαλάρωση των όρων της πράσινης συμφωνίας, των μέσων, όχι των στόχων. Γιατί όταν κάναμε την πράσινη συμφωνία ο κόσμος ήταν διαφορετικός. Δεν είχαμε δύο πολέμους, δεν είχαμε πληθωριστικές τάσεις. Η απάντηση λοιπόν σε αυτά τα αιτήματα πρέπει να είναι συμφωνώ πειστική, αλλά δεν πρέπει να είναι μονοσήμαντη. Και είμαι σίγουρος ότι κι αυτό θα είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα του νέου πολιτικού κύκλου στην ΕΕ…