Οι BRICS τοποθετούνται για την Παλαιστίνη

Η βαρύτητα γύρω από τον πρόσφατα διευρυμένο αστερισμό των BRICS προσελκύει τους Άραβες, τους μουσουλμάνους και τους οπαδούς του Παγκόσμιου Νότου στο μήνυμα της ομάδας επιρροής σχετικά με το διεθνές δίκαιο, την Παλαιστίνη και την παύση των πολέμων για πάντα.

Κάτι πρωτόγνωρο συνέβη στη Μόσχα στις 23 Μαΐου. Ο βασιλιάς του Μπαχρέιν Αλ Χαλιφά ζήτησε προσωπικά από τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν να βοηθήσει στη διοργάνωση μιας ειρηνευτικής διάσκεψης για την Παλαιστίνη, στην οποία η Ρωσία θα ήταν το πρώτο μη αραβικό έθνος που θα προσκαλούνταν.

Ο Αλ Χαλίφα και ο Πούτιν είχαν δύο γύρους συζητήσεων – ο ένας εκ των οποίων ήταν κλειστός – κατά τη διάρκεια των οποίων η κύρια εστίαση ήταν η Παλαιστίνη. Ο μονάρχης του Μπαχρέιν σημείωσε ότι, σε μια σπάνια επίδειξη ενότητας, ο αραβικός κόσμος είχε τελικά έρθει σε συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου στη Γάζα. Άφησε να εννοηθεί ότι η Ρωσία επιλέχθηκε στη συνέχεια ως ο πιο αξιόπιστος μεσολαβητής για τον τερματισμό της βίαιης σύγκρουσης. 

Το Μπαχρέιν – και ο Αραβικός Σύνδεσμος – αναγνωρίζουν ότι η ρωσική θέση επικεντρώνεται σε αυτό που ο Πούτιν είχε προηγουμένως ορίσει ως “φόρμουλα του ΟΗΕ”: ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. 

Αυτή τυχαίνει να είναι η θέση των χωρών BRICS-10 και σχεδόν ολόκληρης της Παγκόσμιας Πλειοψηφίας. Το κρίσιμο είναι ότι αποτελεί επίσης την κοινή θέση της Κίνας και του αραβικού κόσμου, η οποία επαναβεβαιώθηκε στο Πεκίνο μόλις μία εβδομάδα μετά τη συνάντηση Ρωσίας-Μπαχρέιν. 

Το πρόβλημα είναι πώς θα εφαρμοστεί η “φόρμουλα”, όταν ο ηγεμόνας των ΗΠΑ, ο άνευ όρων σύμμαχος του Ισραήλ, έχει έναν ουσιαστικό ασφυκτικό έλεγχο στα Ηνωμένα Έθνη. 

Μέχρι το 2020, καθώς το Τελ Αβίβ ανακοίνωνε ανοιχτά την αναπόφευκτη προσάρτηση της Δυτικής Όχθης, οι Συμφωνίες του Αβραάμ κατέρριπταν ένα σημαντικό αραβικό ταμπού για την ανοιχτή υποστήριξη του Ισραήλ, μέσω των συμφωνιών εξομάλυνσης που υπέγραψαν στην Ουάσινγκτον το Μπαχρέιν, τα ΗΑΕ, το Μαρόκο και το Σουδάν. 

Πριν από εννέα μήνες, η Παλαιστίνη ήταν ουσιαστικά απομονωμένη και προοριζόταν για εξαφάνιση μέσω των αθόρυβων ισραηλινών πολιτικών προκειμένου να επιβληθεί σταδιακά η εκδίωξη. Αλλά ποτέ μην υποτιμάτε τη δύναμη μιας γενοκτονίας που διαπράττεται στο φως της ημέρας… Σήμερα, η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας, οι BRICS και η Παγκόσμια Πλειοψηφία έχουν κινητοποιηθεί για να κατοχυρώσουν την Παλαιστίνη ως κυρίαρχο κράτος – πιστή στην πρόσφατη υπερψήφιση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ με υπερψήφιση της πλειοψηφίας για την αποδοχή της Παλαιστίνης ως μέλος του ΟΗΕ. 

Θα είναι ένας μακρύς, δαιδαλώδης και ακανθώδης δρόμος που έχει τη δυνατότητα να χωρίσει τον κόσμο στα δύο.

Ο Λαβρόφ τα εκθέτει όλα 

Το φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης την περασμένη εβδομάδα προσέφερε τρία κρίσιμα μηνύματα στην Παγκόσμια Πλειοψηφία, με επίκεντρο τις BRICS. Μπορεί η ουσία των συνεδριάσεων να ήταν η γεωοικονομία, αλλά το μήνυμα υποστήριξης στην Παλαιστίνη ήταν ολοφάνερο.

Μετά από ένα πάνελ που φαινομενικά συζητούσε για την προσφορά και τη ζήτηση πετρελαίου και φυσικού αερίου, και το οποίο αναφέρθηκε στον ρόλο αρχών της Υεμένης στην Ερυθρά Θάλασσα που κατευθύνεται ενάντια στη γενοκτονία της Γάζας, η υποστήριξη προς την Παλαιστίνη, εν μέσω φιλικών χαμόγελων (έστω και ανεπίσημα), ήταν εμφατική από όλους – από τον γενικό γραμματέα του ΟΠΕΚ Haitham al-Ghais μέχρι τον υπουργό Ενέργειας των ΗΑΕ Suhail Mohamed al-Mazrouei. 

Το ίδιο και στο πάνελ Ρωσίας-Ομάν, προερχόμενο από τον υπουργό Εμπορίου Qais bin Mohammed bin Moosa al-Yousef. 

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η τραγωδία της Παλαιστίνης εξετάστηκε λεπτομερώς – στα σημεία 34 και 35 – στην κοινή δήλωση των 10 υπουργών Εξωτερικών των BRICS, οι οποίοι κάθισαν για πρώτη φορά στο ίδιο τραπέζι στο Νίζνι Νόβγκοροντ, προετοιμάζοντας την εξαιρετικά σημαντική ετήσια σύνοδο κορυφής των BRICS τον προσεχή Οκτώβριο στο Καζάν, υπό τη ρωσική προεδρία. 

Εκεί διατυπώθηκαν τρία πολύ σημαντικά σημεία: 

Πρώτον, οι υπουργοί “επαναβεβαίωσαν την απόρριψη κάθε προσπάθειας που αποσκοπεί στον βίαιο εκτοπισμό, την εκδίωξη ή τη μεταφορά του παλαιστινιακού λαού από τη γη του”. Δεύτερον, εξέφρασαν συλλογικά “σοβαρή ανησυχία για τη συνεχιζόμενη κατάφωρη περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου, του Χάρτη του ΟΗΕ, των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των αποφάσεων του Δικαστηρίου από το Ισραήλ”. Και τρίτον, οι δέκα υπουργοί Εξωτερικών: 

“Επαναβεβαίωσαν την υποστήριξή τους για την πλήρη ένταξη της Παλαιστίνης στα Ηνωμένα Έθνη και επανέλαβαν την ακλόνητη δέσμευσή τους στο όραμα της λύσης των δύο κρατών που βασίζεται στο διεθνές δίκαιο, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών ψηφισμάτων της ΓΣ του ΟΗΕ και της Αραβικής Ειρηνευτικής Πρωτοβουλίας, η οποία περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός κυρίαρχου, ανεξάρτητου και βιώσιμου κράτους της Παλαιστίνης σύμφωνα με τα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα του Ιουνίου 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, που θα ζει δίπλα-δίπλα με ειρήνη και ασφάλεια με το Ισραήλ”.

Πρόκειται για τις BRICS που μιλούν με μία φωνή – συμπεριλαμβανομένων, και αυτό είναι κρίσιμο, εκπροσώπων των μεγάλων κρατών με μουσουλμανική πλειοψηφία: Ιράν, Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Αίγυπτος.   

Στη συνέχεια, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, σε μια διευρυμένη σύνοδο των BRICS που ορίστηκε ως BRICS+/BRICS Outreach, προσέφερε επιπλέον, σημαντικό, πλαίσιο.

“Πραγματοποιήσαμε μια ενδοπαλαιστινιακή συνάντηση στη Μόσχα. Το κάναμε αυτό επανειλημμένα. Την τελευταία φορά που πραγματοποιήθηκε στα τέλη Φεβρουαρίου και στις αρχές Μαρτίου του τρέχοντος έτους, όλες οι παλαιστινιακές παρατάξεις, συμπεριλαμβανομένης της Χαμάς και της Φατάχ, ήταν παρούσες. Για πρώτη φορά, μια εκδήλωση αυτού του είδους έληξε με την υιοθέτηση μιας κοινής δήλωσης στην οποία όλοι, συμπεριλαμβανομένης της Χαμάς, εξέφρασαν την ετοιμότητά τους να ενώσουν τις παλαιστινιακές τάξεις με βάση την πλατφόρμα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Προηγουμένως, δεν ήταν δυνατόν να επιτευχθεί κάτι τέτοιο”.

Ο Λαβρόφ εξήγησε γιατί, για τη Ρωσία, είναι απαραίτητη η αποκατάσταση της παλαιστινιακής ενότητας: 

“Μόνο μια ενωμένη Παλαιστίνη μπορεί να είναι εταίρος στις διαπραγματεύσεις με στόχο την επίτευξη του μέγιστου επιθυμητού αποτελέσματος. Όσο οι Παλαιστίνιοι είναι διαιρεμένοι, αυτό είναι απίθανο να λειτουργήσει. Τώρα, χωρίς Παλαιστίνιους, αρχίζουν να σκέφτονται τι θα κάνουν με τη Λωρίδα της Γάζας: είτε να δημιουργήσουν κάποιο είδος προτεκτοράτου αραβικών χωρών, είτε να εισαγάγουν κάποιου είδους ειρηνευτική δύναμη, είτε να δηλώσουν τεχνητά ότι αυτά θα είναι εδάφη που θα διοικούνται από την Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή. Όλες αυτές είναι πρωτοβουλίες που επιβάλλονται από εξωτερικούς παράγοντες”.

Και αυτό μας φέρνει στον πυρήνα της ρωσικής θέσης: “Η πιο σημαντική συνιστώσα της μακροπρόθεσμης πολιτικής μας σε αυτόν τον τομέα θα είναι η υποστήριξη του κινήματος για τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους σε πλήρη συμμόρφωση με τις αποφάσεις του ΟΗΕ”.

Πώς να απαντήσουμε “συμμετρικά”

Όλα τα παραπάνω συνοψίζουν την προσεκτικά βαθμονομημένη, επίσημη ρωσική θέση. Η Μόσχα απεχθάνεται την ασταμάτητη, παράλογη κλιμάκωση του Ισραήλ, ενώ οι προτάσεις για κατάπαυση του πυρός βρίσκονται σε αφθονία. Ταυτόχρονα, δεν θα πάρει θέση – ούτε με τη Χαμάς ούτε με την Ανσαρουλάχ της Υεμένης. Πρόκειται για μια συναίνεση που διπλωμάτες και αναλυτές της Ρωσίας εκφράζουν συστηματικά: Η Ρωσία δεν θα εμπλακεί σε έναν πόλεμο χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, όταν πολεμά μια υπαρξιακή απειλή των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ ακριβώς στα δυτικά της σύνορα. 

Μετά τις απαντήσεις του Πούτιν στις ερωτήσεις που ακολούθησαν την ομιλία του στην ολομέλεια της Αγίας Πετρούπολης, η συζήτηση μαίνεται για το τι είδους “συμμετρικές” απαντήσεις θα επινοήσει το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας για να αντιμετωπίσει το πράσινο φως του ΝΑΤΟ για πλήγματα με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς στο εσωτερικό της Ρωσικής Ομοσπονδίας.   

Η Δυτική Ασία, όπως ήταν αναμενόμενο, εμφανίζεται στο αγαπημένο σενάριο: προηγμένα όπλα κρούσης που αναπτύσσονται στη Συρία, τα οποία περιγράφονται ως “συριακά όπλα” για να αντικατοπτρίζουν το τέχνασμα της Δύσης για τα “ουκρανικά όπλα”. Αυτά θα συμπλήρωναν τα όπλα που έχουν ήδη αναπτυχθεί στις ρωσικές βάσεις Khmeimim και Tartus – που καλύπτουν την Ανατολική Μεσόγειο, τον Λίβανο, το Ισραήλ και τις αμερικανικές βάσεις στην Ιορδανία, την κατεχόμενη Συρία και το κατεχόμενο Ιράκ – και θα χειρίζονταν από ρωσικό προσωπικό, όπως το προσωπικό των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ χειρίζεται τα “ουκρανικά” όπλα.

Ένα αγκάθι των BRICS 

Τώρα ερχόμαστε στο αγκάθι των BRICS – τη Σαουδική Αραβία.

Ένας ακατάστατος Λευκός Οίκος και το βαθύ κράτος των ΗΠΑ φαίνεται να έχουν βρει μια φόρμουλα για να απομακρύνουν το Ριάντ από τον νέο του ρόλο ως ισχυρού παίκτη των BRICS: μια αμυντική συνθήκη-ορόσημο, με την ονομασία Συμφωνία Στρατηγικής Συμμαχίας, στα παρασκήνια περιμένοντας την επισημοποίηση των σχέσεων του Ριάντ με το Τελ Αβίβ. 

Η Συμφωνία Στρατηγικής Συμμαχίας θα πρέπει να λάβει πλειοψηφία δύο τρίτων στη Γερουσία των ΗΠΑ. Ωστόσο, η επιμονή στην “εξομάλυνση με το Ισραήλ” μπορεί κάλλιστα να σκοτώσει τη συμφωνία, καθώς ο Σαουδάραβας πρίγκιπας διάδοχος Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν (MbS) έχει τώρα επιλογές που πρέπει να εξετάσει προσεκτικά, όχι μόνο όσον αφορά την τραγωδία στη Γάζα, αλλά και για τις νέες συμμαχίες του με τους BRICS. 

Η επίσημη θέση του Ριάντ σχετικά με την Παλαιστίνη είναι συνδεδεμένη με τις BRICS- τερματισμός του πολέμου – γενοκτονίας στη Γάζα και ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Και κάθε κόκκος άμμου στα εδάφη του Ισλάμ έχει πλήρη επίγνωση ότι ένα Τελ Αβίβ που κυβερνάται από έναν εθνοκεντρικό όχλο εξτρεμιστών δεν θα δεχτεί την λύση των δύο κρατών. 

Επιπλέον, μια στρατιωτική συμμαχία Σαουδικής Αραβίας – ΗΠΑ είναι εντελώς ασυμβίβαστη με το να γίνει το Ριάντ ένα σημαίνον μέλος των BRICS. Οι κινήσεις της σκακιέρας δείχνουν αντίθετα ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξει μια πιθανή στρατιωτική συμμαχία της Παγκόσμιας Πλειοψηφίας για να αντιπαλέψει τον κλιμακούμενο πόλεμο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ – υβριδικό και μη – ενάντια στην αυγή ενός πολυτροπικού, πολυκεντρικού και, κατά την ορολογία του Πούτιν στο Σεντ Πίτερμπουργκ, “αρμονικού” πολυπολικού κόσμου.   

Προσθέστε σε αυτό και τη λήξη νωρίτερα αυτή την εβδομάδα της συμφωνίας ΗΠΑ – Σαουδικής Αραβίας που υπογράφηκε πριν από 50 χρόνια για την καθιέρωση του πετροδολαρίου, ουσιαστικά με αντάλλαγμα την αμερικανική στρατιωτική προστασία. 

Ήδη πέρυσι το Ριάντ κατέστησε σαφές ότι η συμφωνία δεν θα ανανεωθεί, όταν έκλεισε συμφωνία με την Κίνα με βάση το εμπόριο ενέργειας με τη χρήση του πετρογιουάν. 

Έτσι, θεωρητικά προχωράμε ακόμη περισσότερο στο δρόμο προς την κατάρρευση του πετροδολαρίου, σε συνδυασμό με την επέκταση του ψηφιακού γιουάν. Η Κεντρική Τράπεζα της Σαουδικής Αραβίας είναι πλέον “πλήρης συμμετέχων” στο Project mBridge, το οποίο ενώνει τον Κόμβο Καινοτομίας της BIS, την Κεντρική Τράπεζα της Ταϊλάνδης, την Κεντρική Τράπεζα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, τη Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας και τη Νομισματική Αρχή του Χονγκ Κονγκ.

Ουσιαστικά, το mBridge είναι μια πλατφόρμα ψηφιακού νομίσματος (CBDC) πολλαπλών Κεντρικών Τραπεζών που μοιράζονται μεταξύ τους οι Κεντρικές Τράπεζες και οι εμπορικές τράπεζες και επιτρέπει άμεσες διασυνοριακές πληρωμές και διακανονισμό. Η Ταϊλάνδη, για παράδειγμα, αγοράζει πετρέλαιο από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χρησιμοποιώντας το mBridge.

Υπάρχουν όχι λιγότεροι από 26 παρατηρητές του mBridge – μια αρκετά μικτή ομάδα, συμπεριλαμβανομένης της υπό την ηγεσία της Κίνας Ασιατικής Τράπεζας Επενδύσεων Υποδομών (AIIB), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. 

Καθώς η Σαουδική Αραβία συμμετέχει στο mBridge, η Saudi Aramco – αφού άνοιξε τον εαυτό της σε ξένους επενδυτές με μια τεράστια δημόσια εγγραφή – μόλις παραχώρησε ένα επιπλέον 0,64% του κεφαλαίου της, με το 60% των αγοραστών να είναι Αμερικανοί. Η Aramco είναι μια τεράστια πηγή μερισμάτων για τους μετόχους: φέτος, το ποσό αυτό θα ανέλθει στα 141 δισεκατομμύρια δολάρια. 

Μαντέψτε ποιοι είναι οι κορυφαίοι νέοι επενδυτές… Οι τρεις μεγάλες εταιρείες – Vanguard, BlackRock και State Street – που τώρα πλέουν στο σαουδαραβικό πετρέλαιο. 

Άραβες, CENTCOM και Ισραήλ

Και τώρα ο απόλυτος παράγοντας που περιπλέκει τα πράγματα. 

Τη Δευτέρα, στρατιωτικοί αξιωματικοί από το Μπαχρέιν, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Ιορδανία -που περιλαμβάνει τρία μέλη των BRICS και το φιλικό προς τη Ρωσία Μπαχρέιν- συναντήθηκαν με τον Herzi Halevi, τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου του IDF, για να συζητήσουν… την αμυντική συνεργασία.

Τη συνάντηση διευκόλυνε η αμερικανική CENTCOM. Αν και όσο πιο χαμηλού προφίλ γίνεται, η συνάντηση εξακολουθεί να διαρρέει, δεδομένης της παράθεσης της γενοκτονίας της Γάζας μαζί με μια συνάντηση κορυφαίων Αράβων ηγετών που κάθονται με τους χειρότερους εχθρούς του αραβικού κόσμου.

Ένας μεταμοντέρνος επιγόνους των κυνικών που κατοικούσαν στην Αγορά της Αρχαίας Ελλάδας θα παρατηρούσε ότι με τέτοιους αραβικούς “φίλους” της CENTCOM – τρεις από αυτούς είναι μέλη των BRICS – η Παλαιστίνη δεν χρειάζεται εχθρούς.

Εν τω μεταξύ, η τραγωδία συνεχίζεται σε τόσα πολλά επίπεδα. Καθώς οι Κινέζοι μαθητές λυκείου σε όλο το κράτος του πολιτισμού δείχνουν την υποστήριξή τους στην Παλαιστίνη μετά τις εισαγωγικές εξετάσεις για τα πανεπιστήμια, ο άξονας ΗΠΑ-Ισραήλ ομογενοποιεί την τρομοκρατία, που συνδέεται με την πανωλεθρία του σχεδίου Ουκρανία, σε συνδυασμό με την ασταμάτητη δολοφονία των Παλαιστινίων.

Τα πάντα απορροφώνται από τη μαύρη τρύπα της τρομοκρατίας – με το ΝΑΤΟ να επανεξοπλίζει πλέον ανοιχτά το νεοναζιστικό Τάγμα Αζόφ, και το Κίεβο να στοχεύει πολίτες στο Μπέλγκοροντ με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και να σκορπά νάρκες σε πάρκα όπου παίζουν παιδιά.

Όλες οι συνιστώσες της τροφοδοτούμενης από τους Ηγεμόνες Λεγεώνας της Τρομοκρατίας των Ξένων ενώνονται, στο ίδιο μήκος κύματος με το Ισραήλ, το οποίο είναι ουσιαστικά το ISIS με πυρηνικά όπλα. Αλλά παρ’ όλα τα υψηλά ιδανικά τους και την ιερή πίστη τους στον ΟΗΕ, οι BRICS δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε μια σταθερή, πρακτική στρατηγική για την καταπολέμηση της φρίκης.

Πηγή: The Cradle