Ανούκ Εμέ: Η Γαλλίδα Μούσα του Φελίνι

Πέθανε η Γαλλίδα ηθοποιός Ανούκ Εμέ, σε ηλικία 92 ετών.

Η Ανούκ Εμέ υπήρξε ένα από τα βασικά πρόσωπα της Nouvelle Vague, πρωταγωνιστώντας σε κλασικά έργα σκηνοθετών όπως οι Federico Fellini, Jacques Demy και Claude Lelouch. Μεταξύ άλλων ήταν η πρωταγωνίστρια ταινιών όπως οι «Ένας άνδρας και μια γυναίκα», «Λόλα» και «Ντόλτσε Βίτα».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Cinema Perspective (@cinema_perspective)

Η Ανούκ Εμέ απεβίωσε σήμερα στο Παρίσι, όπως επιβεβαίωσε μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καλλιτεχνικός πράκτοράς της. Η ηθοποιός «έφυγε σήμερα το πρωί», δήλωσε ο καλλιτεχνικός πράκτορας Σεμπαστιάν Περολά του πρακτορείου TimeArt.

Η Μανουέλα Παπατάκη, η κόρη της Ανουκ Εμέ και του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Νίκου Παπατάκη, γνωστοποίησε επίσης το θάνατό της εκφράζοντας την «απέραντη θλίψη» της στο λογαριασμό της στο Instagram.

«Με την κόρη μου, την Γκαλαάντ, και την εγγονή μου, την Μίλα, σας ανακοινώνουμε με απέραντη θλίψη πως έφυγε η μαμά μου Ανούκ Εμέ. Ήμουν δίπλα της όταν έσβησε σήμερα το πρωί, στο σπίτι της στο Παρίσι», έγραψε στο λογαριασμό της στο Instagram.

Η Ανούκ Εμέ, το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Φρανσουάζ Ντρεϋφύς και είχε γεννηθεί στις 27 Απριλίου 1932 στο Παρίσι, έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο ως συμπρωταγωνίστρια με τον Ζαν-Λουί Τρεντινιάν στη μυθική ταινία του Κλοντ Λελούς «Ένας άνδρας και μια γυναίκα», που κέρδισε το 1966 το Χρυσό Φοίνικα.

Για το ρόλο αυτό είχε τιμηθεί με τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ηθοποιού και με υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Η Ανούκ Εμέ γύρισε ταινίες με τα μεγαλύτερα ονόματα του γαλλοϊταλικού κινηματογράφου: Ζακ Ντεμί («Λόλα»), Φεντερίκο Φελίνι («Ντόλτσε βίτα» και «Οκτώμισι»), Μάρκο Μπελόκιο, Ζακ Μπεκέρ ή Αντρέ Καγιάτ, ο οποίος την έκανε γνωστή το 1949 με τους «Εραστές της Βερόνα».

Πρόσφατα εμφανιζόταν όλο και λιγότερο. Ωστόσο είχε κάνει μια συγκινητική επιστροφή το 2019 στις Κάννες ώστε να ξανασχηματισθεί το μυθικό ζευγάρι του «Ένας άνδρας και μια γυναίκα» σε μια συνέχεια που γύρισε ο Κλοντ Λελούς με τίτλο «Τα καλύτερα χρόνια μιας ζωής».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Stephane Pavana (@pavanation)

Μεγαλώνοντας, παράλληλα με τη βασική της εκπαίδευση, θα κάνει σπουδές υποκριτικής και χορού. Ήταν μόλις 13 ετών όταν βλέποντάς την να παίζει στο δρόμο τής πρότειναν να παίξει σε μια ταινία του Μαρσέλ Καρνέ, η οποία, ωστόσο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω έλλειψης χρημάτων. Έναν χρόνο αργότερα, όμως θα κάνει την παρθενική της εμφάνιση στο κινηματογραφικό πανί, στην ταινία του Ανρί Καλέφ «Σπίτι στη Θάλασσα» υποδυόμενη την ηρωίδα Ανούκ που τής χάρισε το όνομα με το οποίο επρόκειτο να διαγράψει την μετέπειτα μεγαλειώδη καριέρα της.

Όσο για το επώνυμό της; Αυτό αποτέλεσε έμπνευση του Γάλλου ποιητή και σεναριογράφου Ζακ Πρεβέρ ο οποίος δεν μπορούσε να βρει πιο ταιριαστό χαρακτηρισμό για το αιθέριο αυτό πλάσμα από το Εμέ, που σημαίνει «αγαπημένη».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Box Office Poison (@box.office.poison)

Κι είχε απόλυτο δίκιο καθώς η μυστηριώδης, σαγηνευτική αυτή μελαχρινή θεά έμελλε να γίνει η επίσημη αγαπημένη του ευρωπαϊκού σινεμά. Στην μελαγχολικά φινετσάτη φιγούρα της βρήκαν την ιδανική πρωταγωνίστριά τους ο Ζακ Μπεκέρ για τους «Εραστές του Μονπαρνάς» του 1958, ο Ζακ Ντεμί για το «Λόλα, η γυναίκα της ακολασίας» του 1961, ο Φεντερίκο Φελίνι για το εμβληματικό «Ντόλτσε Βίτα» του 1960 και το «8½» του 1963, με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο πλευρό της, ο Κλωντ Λελούς για το εξαιρετικό «Ένας άνδρας και μια γυναίκα» του 1966 με συμπρωταγωνιστή της τον υπέροχο Ζαν Λουί Τρεντινιάν, ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι για την «Τραγωδία ενός γελοίου ανθρώπου» του 1981, ο Ρόμπερτ Άλτμαν για το «Πρετ-α-πορτέ» του 1994 και αρκετοί ακόμη σκηνοθέτες των περισσότερων από 70 ταινιών που πρωταγωνίστησε κατά τη διάρκεια της καριέρας της.Μιας καριέρας η οποία εκτός σημαντικές συνεργασίες και εμβληματικούς ρόλους συνοδεύτηκε από πλήθος τιμητικών διακρίσεων. Ανάμεσά τους η Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε δραματική ταινία (1966), το Bafta A’ Γυναικείου Ρόλου (1968), το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών (1980), το βραβείο Σεζάρ (2002) αλλά και η τιμητική Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ των Καννών (2003).Σε ολόκληρη τη ζωή της η Ανούκ Εμέ υπήρξε ένα πλάσμα που εξέπεμπε τεράστιο, ανεπιτήδευτο ερωτισμό. Κάθε της βλέμμα, κάθε της κίνηση, κάθε υποψία χαμόγελου αναστάτωνε τον ανδρικό πληθυσμό που τήν αντιμετώπιζε σαν ένα σαγηνευτικό μυστήριο που επιθυμούσε με πάθος να λύσει. Και για την ίδια όμως ο έρωτας υπήρξε τα πάντα: ζωή, κινητήριος δύναμη, έμπνευση, στόχος, ανάσα…

Αναζητούσε πάντα τον έρωτα κι όταν αυτός τελείωνε ξεκινούσε πάλι από την αρχή να τον αναζητά. Έκανε τέσσερις γάμους: με τον Εντουάρ Ζίμερμαν υπήρξε παντρεμένη για μόλις έναν χρόνο, από το 1949 μέχρι το 1950. Σημαντικός σταθμός στην προσωπική της ζωή υπήρξε ο Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος Νίκος Παπατάκης με τον οποίο έζησε μαζί από το 1951 έως το 1955 και απέκτησε την μοναχοκόρη της, Μανουέλα. Ακολούθησαν δύο ακόμη γάμοι, το 1966 με τον Γάλλο συνθέτη, ερμηνευτή ηθοποιό Πιερ Μπαρού και το 1970 με τον πολυβραβευμένο Άγγλο ηθοποιό Αλμπερτ Φίνεϊ για χάρη του οποίου μάλιστα μετακόμισε στο Λονδίνο απέχοντας για κάποια χρόνια από την ενεργό καλλιτεχνική δράση. Παράλληλα, φέρεται να έζησε καυτά ειδύλλια με γοητευτικούς διάσημους πρωταγωνιστές όπως ο Ομάρ Σαρίφ και ο Γουόρεν Μπίτι, ο θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Ζαν Ζενέ, ο ποιητής, συγγραφέας και σκηνοθέτης Ζαν Κοκτώ και ο αρκετά νεότερός της Γάλλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συγγραφέα Ελί Σουρακί.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη cinegraphe 🎬 (@cinegraphe.fr)

«Ποτέ δεν είναι τόσο χαρούμενη όσο όταν είναι μίζερη ανάμεσα σε ερωτικές σχέσεις» είχε δηλώσει ο επί δεκαετίες φίλος της, ηθοποιός Ντιρκ Μπόγκαρντ, αποκαλύπτοντας την εκστατική σχέση εξάρτησης που είχε με τον έρωτα η πιο κομψή και αινιγματική μελαχρινή της μεγάλης οθόνης.