Από τον Αλέξη του ΣΥΡΙΖΑ στον Τσίπρα της Κεντροαριστεράς

Είναι εξαιρετικά ευχάριστο το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας, που μπαίνει στην έκτη δεκαετία της ζωής του, αισθάνεται την ανάγκη να υιοθετήσει μια πιο μετριοπαθή πολιτική προσέγγιση. Αυτό φαίνεται μέσω της ίδρυσης ενός Ινστιτούτου που διοργανώνει τη «Διεθνή Διάσκεψη για την Ειρήνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη» στο Ωδείο Αθηνών. Είναι ένα έδαφος που φαίνεται ανεξερεύνητο για τον ίδιο, αφού αποφάσισε να αφήσει πίσω του τον “Άνθρωπο”.

Ναι, αυτό είναι ένα από τα στοιχεία του γνωστού “rebranding”, αλλά εδώ δεν υπάρχουν ειρωνείες ή τρολάρισμα όπως συνέβη με τη φωτογραφία του εγγράφου που ο πρώην Πρωθυπουργός διάβαζε στο αεροπλάνο με τίτλο “Rebranding – Alexis Tsipras”. Δεν είναι δίκαιο να κριτικάρουμε τον κ. Τσίπρα με τα ίδια εργαλεία που αυτός χρησιμοποίησε για 13 χρόνια, όχι μόνο για τρολάρισμα, αλλά και για να απομακρύνει αποφασιστικά όποιον τον ενοχλούσε. Ήταν οι εποχές που ο κ. Τσίπρας δεν χρειαζόταν καμία πολυεθνική διαφημιστική εταιρεία, όπως η Publicis Communications που συνέταξε τη χθεσινή ομιλία του πρώην πρωθυπουργού. Μπόρεσε να τα καταφέρει με την εχθροπάθεια, που εισήγαγε ο ίδιος στην πολιτική ζωή της χώρας.

Ο κ. Τσίπρας έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του για να πείσει ένα κρίσιμο κοινό ότι έχει αλλάξει από τα χρόνια που ήταν στην εξουσία. Δεν είναι πλέον ο ίδιος πολιτικός που εμφανίστηκε οργισμένος στις πλατείες των αγανακτισμένων, χρησιμοποιώντας απλοϊκή γλώσσα. Δεν δίστασε να διχάσει τη χώρα με το δημοψήφισμα του 2015 για να επιβιώσει πολιτικά. Όταν μιλάει για “Ειρήνη” και “Βιώσιμη Ανάπτυξη”, φαίνεται να είναι ένας διαφορετικός άνθρωπος από τον πρωθυπουργό που ζήτησε την επανεκλογή του με τη φράση “ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν” τον Σεπτέμβριο του 2015. Ωστόσο, ως πρωθυπουργός, εφάρμοσε αυτήν την πολιτική του “τους τελειώνουμε”. Όταν έχασε το 2019, ασκούσε αντιπολίτευση με ύβρεις για τέσσερα χρόνια πριν υποστεί τη διπλή συντριβή το 2023.

Ο κ. Τσίπρας φαίνεται να είναι αυτό το πολιτικό πρόσωπο που, αν και δεν διοικούσε απευθείας (όπως υπονοεί ο Πάνος Σκουρλέτης), τότε σίγουρα εργαζόταν για λογαριασμό του πιο σκληρού διαδικτυακού μηχανισμού που στόχο έχει τη συκοφάντηση και την ηθική εξόντωση κάθε πιθανού αντιπάλου του.

Πόσο εύκολο είναι να πει κανείς ότι δεν έχει πλέον σχέση με όλα αυτά ο κ. Τσίπρας, όταν τα ίδια “πιστόλια” ανακοινώνουν την “επιστροφή” του μέσω Ινστιτούτου; Και, πάνω απ’ όλα, πόσο εύκολο είναι να αλλάξει το πολιτικό “προϊόν” που “πουλάει”; Με άλλα λόγια, πώς θα μπορέσει κάποιος που έχει συνηθίσει να “αγοράζει” μίσος από ένα πολιτικό πρόσωπο επί 13 έτη, να στραφεί σε αυτό για να αγοράσει “Ειρήνη” και μετριοπάθεια.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η προσπάθεια επανεμφάνισης του κ. Τσίπρα είναι ένα δώρο προς τον κ. Μητσοτάκη σε μια δύσκολη στιγμή. Οι μη δεξιοί πολίτες που απομακρύνθηκαν από τη ΝΔ στις 9 Ιουνίου, καταδικάζοντας λάθη και ενοχλημένοι από την έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα σε ό,τι αφορά την ακρίβεια, θα θυμηθούν γιατί συσπειρώθηκαν στο πρόσωπο του Μητσοτάκη και ψήφισαν για “πρώτη φορά Δεξιά”.

Το πιο πιθανό για τον κ. Τσίπρα, αν δει ότι το νέο «προϊόν» δεν πουλάει, είναι να επιστρέψει στην παραδοσιακή εχθροπάθεια και να ηγηθεί ενός μικρού πια σχηματισμού. Ο λεγόμενος «μεσαίος χώρος» είναι πολύ δύσκολο να τον εμπιστευθεί. Μπορεί όμως να τον συγχωρήσει υπό μια προϋπόθεση: αν πρώτα βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να αποκτήσει ξανά εξουσία στα χέρια του.