Κεντροαριστερά: Σουντόκου για δυνατούς λύτες

«Σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι» οι εκπρόσωποι της εσωκομματικής αντιπολίτευσης σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ περίμεναν το εκλογικό αποτέλεσμα για να «βγάλουν το λογαριασμό» στις δυο ηγεσίες.

Αναμενόμενο, όσο κι αν το φτωχό – και λόγω χαμηλής συμμετοχής – αποτέλεσμα της κάλπης των ευρωεκλογών ήταν τέτοιο που δεν επιτρέπει ούτε πανηγυρισμούς ούτε καταστροφολογία. Λίγη σημασία, όμως, έχει τελικά εάν το ΠΑΣΟΚ πήρε σχεδόν 13% και ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν 15%. Από την ώρα που η ΝΔ πήρε λίγο πάνω από 28% η πρώτη μαθηματική – και ίσως και πολιτική – σκέψη ήταν πώς μπορούν να αθροιστούν τα ποσοστά τους, ώστε να επιστρέψουμε σε έναν ισχυρό δικομματισμό.

Άνοιξε το κεφάλαιο της Κεντροαριστεράς, αλλά με διαφορετικό τρόπο από αυτό που υπέθεσε η κομματική αντιπολίτευση.

Ο κ. Στέφανος Κασσελάκης το άνοιξε πρώτος και κάλεσε το ΠΑΣΟΚ και την ελευθερία στην πρωτοβουλία της μικτής Βουλής. Ο Ανδρουλάκης απάντησε ότι ήταν” πολύ θετικός “βάζοντας μερικούς αστερίσκους και ο Κασσελάκης έσπευσε να το προχωρήσει περισσότερο: Ουσιαστικά ζήτησε συγγνώμη για τα βαριά λόγια που είχαν πει κατά το παρελθόν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ εναντίον του ΠΑΣΟΚ και εξέφρασε την προσωπική του υποστήριξη στον Ανδρουλάκη ως “θύμα τηλεφωνικών υποκλοπών”. Εξήρε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, με έμφαση στην ηθική και πολιτική της ακεραιότητα, και απέκλεισε τη Νέα Αριστερά από την ενδεχόμενη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, σημειώνοντας ότι εκεί στεγάζεται κομματικά “το μισό του υπουργικού συμβουλίου του Αλέξη Τσίπρα”.

Κι ενώ Κασσελάκης – Ανδρουλάκης άνοιγαν ο μεν ένας διάπλατα την πόρτα ο δε άλλος μια μικρή χαραμάδα, ήρθε το γκάλοπ της Metron Analysis στο συνέδριο του Ινστιτούτου Τσίπρα να επιβεβαιώσει ότι η κοινή γνώμη επιθυμεί τη συνεργασία και μάλιστα με συντριπτικά ποσοστά. Σύμφωνα με τα ευρήματα, σχεδόν 7 στους 10 ερωτηθέντες (69%), από όλη την παλέτα των κομμάτων, πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξει σύγκλιση των δυνάμεων σε ένα ενιαίο σχήμα. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι το 83% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ίδιο ποσοστό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ επιθυμούν σύμπραξη των κομμάτων.

Η αμηχανία είναι προφανής και για τα δύο μέρη. Η ιδέα της συμπόρευσης φαίνεται να είναι μονόδρομος, αλλά όπου προωθείται από την εσωκομματική αντιπολίτευση για να ξεφορτωθεί τον αρχηγό, θα είναι το βασικό όπλο στα χέρια των Κασσελάκη και Ανδρουλάκη για να ξεπεραστούν τα εσωκομματικά προβλήματα.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα η προσέγγιση με το ΠΑΣΟΚ είναι ευκολότερη. Ο Κασσελάκης, παρά τον ίδιο τον τρόπο ζωής του, στοιχειώνει τη βάση του ΠΑΣΟΚ πολύ λιγότερο από ό, τι θυμίζει τον Τσίπρα και τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε και μόνο το γεγονός ότι ο σημερινός αρχηγός βρήκε δυο λόγια να πει για τις παλιές αμαρτίες του κόμματός του και του κυβερνητικού του εταίρου σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ είναι ενδεικτικό. Από την άλλη μεριά ο Αλέξης Τσίπρας δυο ολόκληρες μέρες δεν βρήκε ούτε μια λέξη αυτοκριτικής και μιλώντας για «πολλαπλασιασμό» των προοδευτικών δυνάμεων – με «απεύθυνση» κυρίως προς το ΠΑΣΟΚ – δεν θεώρησε καν αναγκαία μια συγνώμη για την τοξικότητα των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ έναντι αυτών που τώρα καλεί αρχικά σε πρόσθεση και μετά σε πολλαπλασιασμό.

Για το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι πιο δύσκολα. Ο Ανδρουλάκης δεν έχει την ίδια τολμηρή στρατηγική με τον Κασσελάκη– δεν θέλει να ξεπεράσει το κόμμα του ή να το “ρευστοποιήσει” όπως κάνει αλλά βλέπει ότι το άνοιγμα είναι μονόδρομος και συνειδητοποιεί μέσω αυτού ότι μπορεί να ξεπεράσει τα εσωκομματικά του ερωτήματα.

Και κάτι ακόμα που όλοι πρέπει να αντιληφθούν: Ο χρόνος έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα για την κυβέρνηση. Πολύ δύσκολα θα υπάρξει ανάκαμψη. Αντιθέτως και με αυτές τις αποτυχημένες επιλογές που έκανε ο πρωθυπουργός σε επίπεδο υπουργών, είναι βέβαιο πως η δυσαρέσκεια θα ενισχυθεί. Οι δημοσκοπήσεις το Φθινόπωρο θα δείχνουν την κυβέρνηση σε ιστορικά χαμηλά ποσοστά, προς το 20%. Άρα κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα αντιδράσει ο πρωθυπουργός. Κυρίως αν θα επιδιώξει να πιάσει στον ύπνο την αντιπολίτευση και να «προλάβει» το ενδεχόμενο μιας πλατιάς συμμαχίας.