Μαρκ Ρούτε: Οι μεγάλες προκλήσεις για τον νέο επικεφαλής του ΝΑΤΟ

Το κεφάλι «μέσα» τώρα για τον διάδοχο του Γενς Στόλτενμπεργκ, καθώς μόλις μετακομίσει ο Μαρκ Ρούτε στο γραφείο του ΝΑΤΟ, δεν θα έχει και πολύ καιρό για περίοδο μέλιτος…!

Η εκστρατεία του απερχόμενου Ολλανδού πρωθυπουργού για τη θέση του γενικού γραμματέα έληξε την Πέμπτη, όταν εξασφάλισε την υποστήριξη και των 32 συμμάχων του ΝΑΤΟ (με τη Ρουμανία, την τελευταία αποχή, να ανακοινώνει την υποστήριξή της).

Θα βοηθήσει την Ουκρανία (;) Ο Ρούτε, ο οποίος διοικεί την πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία της ΕΕ εδώ και 14 χρόνια, επαινείται ευρέως ως αποτελεσματικός οικοδόμος συναίνεσης, ενώ δείχνει επίσης αποφασιστικότητα στην υποστήριξη της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων ολλανδικών προσπαθειών για την εκπαίδευση ουκρανών πιλότων να πετούν μαχητικά F-16.

Αλλά ακόμη και για έναν έμπειρο πολιτικό, το επόμενο κεφάλαιο της πολιτικής καριέρας του Ρούτε δεν θα είναι ένας περίπατος στο πάρκo, σχολιάζει το Politico.

Οι πέντε προκλήσεις 1. Η πιθανή επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ

Τέσσερις εβδομάδες αφότου ο Ρούτε πιάσει χαρτί και μολύβι, οι Αμερικανοί πηγαίνουν στις κάλπες και θα μπορούσαν να επανεκλέξουν τον Ντόναλντ Τραμπ.

Κατά την προεκλογική του εκστρατεία, ο Τραμπ απείλησε ότι θα περικόψει την αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία, αν επιστρέψει στον Λευκό Οίκο.

Αν το πραγματοποιήσει, θα μπορούσε να επιφέρει σοβαρό πλήγμα στην αξιοπιστία των συμμάχων του ΝΑΤΟ να βοηθήσουν την Ουκρανία να αμυνθεί έναντι της Ρωσίας, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ ήταν μακράν ο μεγαλύτερος χορηγός στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο.

Η επανεκλογή του Τραμπ θα «εκτροχιάσει» επίσης σχεδόν σίγουρα το σχέδιο του ΝΑΤΟ να προετοιμάσει την Ουκρανία για τη μελλοντική της ένταξη, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών να ολοκληρωθεί ο εκ-δυτικισμός του αρχικά σοβιετικού τύπου στρατού της Ουκρανίας.

Οι χώρες του ΝΑΤΟ υποσχέθηκαν πέρυσι ότι «θα είναι σε θέση να απευθύνουν πρόσκληση στην Ουκρανία να ενταχθεί στη συμμαχία, όταν οι σύμμαχοι συμφωνήσουν και πληρούνται οι προϋποθέσεις».

Κρίνοντας, ωστόσο, από τον πρόσφατο χαρακτηρισμό του Τραμπ για τον πρόεδρο της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η δέσμευση αυτή φαίνεται επισφαλής….

2. Η χειμερινή επίθεση του Πούτιν στην Ουκρανία

Μόλις ο Ρούτε αναλάβει τα καθήκοντά του, η Ουκρανία θα τον καλέσει για βοήθεια καθώς πλησιάζει ο χειμώνας.

Τους τελευταίους μήνες, η Ρωσία έχει εντείνει τα χτυπήματα κατά των θερμοηλεκτρικών σταθμών και των φραγμάτων της Ουκρανίας – υποδομές που χρειάζονται μήνες, αν όχι χρόνια, για να επισκευαστούν πλήρως.

Το εγχειρίδιο του Κρεμλίνου δεν είναι καινούργιο. Κατά τη διάρκεια του πρώτου χειμώνα του πολέμου, μεταξύ 2022 και 2023, το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας της Ουκρανίας δέχθηκε σοβαρές επιθέσεις.

Το κλειδί, λέει ο απερχόμενος επικεφαλής του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, βρίσκεται σε περισσότερα συστήματα αεράμυνας που θα μπορούσαν να προστατεύσουν τους προμηθευτές ενέργειας, καθώς και στο προσωπικό συντήρησης που εργάζεται για την επισκευή των κατεστραμμένων εγκαταστάσεων.

Οι χώρες του ΝΑΤΟ δίνουν επίσης μάχη για να στείλουν – ή, στην περίπτωση της χώρας του Ρούτε, να κατασκευάσουν – συστήματα αεράμυνας. Αλλά η Ευρώπη δεν έχει τόσα πολλά να στείλει, η πρόοδος στις ΗΠΑ καθυστέρησε στο Κογκρέσο και οι χώρες που βρίσκονται κοντά στη Ρωσία δεν είναι καθόλου πρόθυμες να εγκαταλείψουν τις ασπίδες αέρος σε αυτή την επικίνδυνη στιγμή.

3. Να πείσουμε τα μέλη του ΝΑΤΟ να πληρώσουν

Το ΝΑΤΟ αυτή την εβδομάδα γιόρτασε έναν αριθμό ρεκόρ συμμάχων που πέτυχαν τον στόχο του 2% του ΑΕΠ για τις αμυντικές δαπάνες – 23.

Μάλιστα, η Ολλανδία μόλις ξεπέρασε αυτό το όριο φέτος μετά από χρόνια που υπολείπονταν.

Αλλά αυτό σημαίνει ότι το ένα τρίτο της συμμαχίας εξακολουθεί να μην επιτυγχάνει το στόχο, παρά την ανάληψη αυτής της δέσμευσης πριν από 10 χρόνια.

Στην Ιταλία, οι εκτιμήσεις για το 2024 βλέπουν μια μικρή πτώση από το ήδη χαμηλό 1,5% πέρυσι.

Η Ισπανία θα δαπανήσει μόνο 1,28 τοις εκατό φέτος. Η γειτονική της Πορτογαλία δεσμεύτηκε για 1,55 τοις εκατό.

4. Τα παράπονα εξ ανατολών

Οι χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία δεν είναιοι μεγαλύτεροι θαυμαστές του Ρούτε.

Θύμωσαν για τις χαμηλές ολλανδικές αμυντικές δαπάνες και είναι ιδιαίτερα ενοχλημένες που ο κορυφαίος ρόλος στο ΝΑΤΟ πηγαίνει πάντα σε έναν Δυτικοευρωπαίο ή Βορειοευρωπαίο, παρόλο που οι χώρες της ανατολικής πτέρυγας συμμετέχουν στη συμμαχία εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα.

Η Εσθονή πρωθυπουργός Κάγια Κάλλας δεν μπήκε στην κούρσα για την κορυφαία θέση στο ΝΑΤΟ, αφού της είπαν ότι δεν θα είχε την υποστήριξη χωρών όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Γερμανία (τώρα είναι η επικρατέστερη για να γίνει η επόμενη επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ).

Φοβήθηκαν ότι ο διορισμός της θα θεωρηθεί από τη Μόσχα ως κλιμάκωση των εχθροπραξιών.

Ο πρόεδρος της Ρουμανίας Κλάους Γιοχάνις, ο οποίος όντως έθεσε υποψηφιότητα για τη θέση, πήρε μόνο την Ουγγαρία – για λίγο και μόνο για λόγους τακτικής – να τον υποστηρίξει.

Οι χώρες της ανατολικής πτέρυγας θα ζητήσουν τώρα πιθανότατα καλύτερη εκπροσώπηση στο δευτεροβάθμιο επίπεδο του ΝΑΤΟ: τη θέση του αναπληρωτή γενικού γραμματέα (DSG) και τις διάφορες θέσεις των βοηθών γενικών γραμματέων (ASG).

Η κατανομή των θέσεων εργασίας αποτελεί εδώ και αρκετό καιρό ένα ευαίσθητο σημείο για τις ανατολικές χώρες. Ενώ ο απερχόμενος DSG είναι Ρουμάνος, και οι επτά ASG είναι από τη Δύση – δύο από τις ΗΠΑ, ένας από τη Γερμανία, τις Κάτω Χώρες, τη Βρετανία, την Ιταλία και τη Γαλλία. Άλλη μια θέση ASG είναι κενή.

Πράγματι, ένα από τα πρώτα καθήκοντα του Ρούτε ως επικεφαλής του ΝΑΤΟ θα είναι να ορίσει έναν αναπληρωτή, και θα υπάρξει πίεση να διορίσει κάποιον από ανατολική χώρα.

5. Οι ηγέτες της Ευρώπης που αγαπούν τον Πούτιν

Δεν είναι μόνο ο Τραμπ τον οποίο θα πρέπει να πείσει ο Ρούτε για να κρατήσει το ΝΑΤΟ ζωντανό και υγιές.

Σε όλη την Ευρώπη, τα ακροδεξιά κόμματα που είναι σκεπτικιστές του ΝΑΤΟ και αγαπούν τον Πούτιν ανθίζουν.

Η Γαλλία, για παράδειγμα, βρίσκεται στο κατώφλι των βουλευτικών εκλογών που θα μπορούσαν να φέρουν σημαντικά κέρδη για τον ακροδεξιό Εθνικό Συναγερμό – αναγκάζοντας τον Στόλτενμπεργκ να κάνει μια σπάνια έκκληση προς το Παρίσι να “κρατήσει το ΝΑΤΟ ισχυρό” σε συνέντευξή του στο POLITICO.

Ο Ρούτε, φυσικά, γνωρίζει πολύ καλά αυτή την ιστορία. Κατά κάποιον τρόπο, άρχισε να σκέφτεται την κορυφαία θέση στο ΝΑΤΟ όταν έγινε σαφές ότι το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία θα έχανε τις ολλανδικές εκλογές από το ακροδεξιό Κόμμα για την Ελευθερία του Geert Wilders, πράγμα που συνέβη δεόντως.

Πηγή:naftemporiki