Μήνυμα από την Γαλλία: Η κρίση του Κέντρου, η επιστροφή των άκρων

Για πολλά χρόνια, το Κέντρο θεωρήθηκε ο μοναδικός πολιτικός δρόμος που ήταν αποδεκτός. Αυτό οφειλόταν σε μια συγκεκριμένη συγκυρία. Μετά την κρίση του σοσιαλισμού, η συνδυασμένη προσέγγιση της φιλελεύθερης δημοκρατίας, της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής και του ατλαντισμού είχε παρουσιαστεί ως αναπόφευκτη ιστορική πραγματικότητα.

Οτιδήποτε άλλο κατατάχτηκε στην κατηγορία του επικίνδυνου «άκρου» ή του απειλητικού «λαϊκισμού».

Ο Εμμανουέλ Μακρόν υποσχόταν μια νέα εκδοχή του πολιτικού χώρου του Κέντρου στη Γαλλία, που θα αποφεύγει ιστορικές αναφορές σε προηγούμενα ρεύματα και θα συμπεριλαμβάνει και άλλες ευαισθησίες, όπως η κλιματική κρίση. Παράλληλα, όμως, αντιμετώπισε κατηγορίες για αστυνομική βία, καθώς χρησιμοποίησε βία κατά των “κίτρινων γιλέκων”, των διαδηλωτών κατά των αυξήσεων των ορίων συνταξιοδότησης και των οικολογικών κινημάτων.

Ωστόσο, με την εντυπωσιακή άνοδο της Άκρας Δεξιάς που τώρα διεκδικεί την κυβέρνηση σε χώρες όπως η Γαλλία, το Κέντρο δεν φαίνεται να μπορεί να αποτελέσει το αναγκαίο ανάχωμα. Για αυτόν τον λόγο, ο σχηματισμός του κ. Μακρόν βρίσκεται τρίτος στις δημοσκοπήσεις.

Αντίθετα, η μόνη πραγματική εναλλακτική στο γαλλικό πολιτικό τοπίο είναι ένας συνασπισμός αριστερών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένων αυτών που προηγουμένως χαρακτηρίζονταν ως “αριστερό άκρο”. Αυτός ο συνασπισμός, παρά την εσωτερική του ανομοιογένεια, αποκαλύπτει την πραγματική διαιρετική γραμμή σήμερα.

Γιατί το ιστορικό δίλημμα σήμερα φαίνεται να μην είναι ανάμεσα στην «κεντρώα» υπεράσπιση του υπάρχοντος απέναντι στην απειλή της ακροδεξιάς.

Στην Ευρώπη, όπου η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού έχει εξαντληθεί και η μεταδημοκρατική κατεύθυνση είναι εμφανής, υπάρχει μια πραγματική διαμάχη μεταξύ της Ακροδεξιάς, που επιδιώκει να συνδυάσει τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική με την εθνικιστική ρητορική και την αυξανόμενη αυταρχική και ρατσιστική σκλήρυνση, και αυτούς που αναζητούν μια εναλλακτική δυναμική που θα συνδυάζει την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και αξιών με την επαναφορά της κοινωνικής δικαιοσύνης και αναδιανομής στο επίκεντρο της πολιτικής.

Υπογραμμίζοντας ότι η δημοκρατία δεν περιορίζεται στη συζήτηση πάνω σε παλαιότερες διαδρομές, αλλά στην πραγματική δυνατότητα επιλογής ενός εναλλακτικού μονοπατιού.