Όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ και, κυρίως, στο ΠΑΣΟΚ αυτές τις μέρες δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τα απόνερα ενός εκλογικού αποτελέσματος που φανερώνει το κενό που υπάρχει στην προοδευτική αντιπολίτευση.
Καμιά πλευρά δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της για την σημασία που έχει η επόμενη μέρα για ολόκληρο τον προοδευτικό χώρο –και σίγουρα, δεν μπορεί να αφήσει άλλο ένα καλοκαίρι να πάει χαμένο.
Το περασμένο έτος, κατά τη διάρκεια του εκλογικού κύκλου, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε τη μεταμόρφωσή του από το κόμμα του Τσίπρα στο κόμμα του Κασσελάκη, ενώ το ΠΑΣΟΚ πίστεψε, λανθασμένα, ότι αν δεν έκανε τίποτα και αφήσει τον χρόνο να περάσει, το ώριμο φρούτο της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα έπεφτε απευθείας στην αγκαλιά του Νίκου Ανδρουλάκη.
Αυτός ο Ιούνιος είναι διαφορετικός και για τους δύο.
Στην Κουμουνδούρου, μετά την “κατάκτηση” της δεύτερης θέσης, η ηγεσία προχωρά σε απολύσεις, παύσεις συνεργασίας και κλείσιμο υποχρεώσεων, επιδιώκοντας ένα ξεκαθάρισμα του τοπίου ενόψει του καταστατικού συνεδρίου του φθινοπώρου. Το υποθετικό σενάριο για νέο ενιαίο φορέα της κεντροαριστεράς, που προτάθηκε από τον Στέφανο Κασσελάκη, στέλνει ένα μήνυμα στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα παραμείνει παρών στην επόμενη φάση των κεντροαριστερών διεργασιών.
Η βέλτιστη στρατηγική για να εξασφαλίσει κάποιος ένα θετικό αποτέλεσμα σε μια μεγάλη εκλογική μάχη που περιλαμβάνει ολόκληρο το φάσμα των προοδευτικών δυνάμεων, είναι να διαθέτει το δικό του κόμμα, το οποίο να είναι πλήρως εναρμονισμένο με τις απόψεις και τις προτεραιότητές του. Να έχει ένα λειτουργικό όχημα, η τελική μορφή του οποίου θα φανεί τον Οκτώβριο, ακόμα κι αν περιλαμβάνει κοψίματα και εκκαθαρίσεις.
Στη συνεδρίαση της περασμένης Τετάρτης στο ΠΑΣΟΚ, παρατηρήσαμε την αντίδραση του κόμματος, η οποία αντικατοπτρίζεται στην αργή ανάκαμψη μονάδα-μονάδα, σε ένα εκλογικό “τσούκου – τσούκου”. Αυτό δεν συμβαδίζει με τη διάθεση πολλών στελεχών, συμπεριλαμβανομένων νέων προσώπων που έζησαν τη χειρότερη περίοδο του ΠΑΣΟΚ και άλλων που υπηρέτησαν για χρόνια σε υπουργικές θέσεις.
Η αντίδραση που αντιμετώπισε ο Νίκος Ανδρουλάκης από την ανταρσία στο Πολιτικό Συμβούλιο έδειξε ότι η δυσαρέσκεια με τις επιλογές της ηγεσίας υπήρχε ήδη εσωτερικά στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και πριν από τις εκλογές. Είναι πλέον πιθανό να δούμε εκλογές για νέα ηγεσία, αν και η προσφυγή τον Ιούλιο μπορεί να επιφέρει αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Γιατί οι εκλογές είναι αναπόφευκτες; Γιατί αυτό είναι το τελικό βήμα για το ΠΑΣΟΚ, σε έναν πιθανό δρόμο που θα οδηγήσει στην νέα εποχή του προοδευτικού χώρου στην Ελλάδα.
Η πλατφόρμα, ο οδικός χάρτης του Ανδρουλάκη ή ενός άλλου προσώπου στο τιμόνι, πρέπει να έχει πάρει το πράσινο φως σε εκλογική διαδικασία για να πετύχει.