Η εκκωφαντική σιωπή των γαλλικών ελίτ για την Λεπέν

Ο Εμμανουέλ Μακρόν προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από το κόμμα του και τους συμμάχους του, καθώς ανακοίνωσε την πρόωρη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών, με την αντίληψη ότι η ακροδεξι αντίπαλός του, Μαρίν Λεπέν, θα κερδίσει. Ωστόσο, υπάρχει μια στρατηγική πίσω από αυτήν την απόφαση. Αν οι Γάλλοι έχουν φτάσει σε σημείο κούρασης και επιθυμούν μια ριζική αλλαγή, με τον κίνδυνο των χειρότερων δημοσίων οικονομικών και μιας αντιπαράθεσης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε είναι καλύτερο να το κάνουν τώρα παρά να περιμένουν μέχρι το 2027, όταν ο θρόνος του Ελιζέ θα είναι διαθέσιμος.

Αυτό που είναι λιγότερο κατανοητό καθώς το κόμμα της Λεπέν πλησιάζει όλο και πιο κοντά στην εξουσία είναι η θέση της γαλλικής ελίτ. Μια παράξενη σιωπή έχει πέσει, καθώς τα χρόνια των φιλοεπιχειρηματικών μεταρρυθμίσεων και της φορολογικής προβλεψιμότητας απειλούν να μετατραπούν σε μια ατμόσφαιρα τύπου Brexit. Οι υποσχέσεις για μη ρεαλιστικές παροχές και η μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης τόσο από την άκρα δεξιά όσο και από την άκρα αριστερά – που θα κάνουν ελάχιστα για την ενίσχυση της παραγωγικότητας ή της ανταγωνιστικότητας και αναμένεται να επιδεινώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα – θα προκαλούσαν κανονικά μεγαλύτερη κατακραυγή.

Πολλοί διευθύνοντες σύμβουλοι δεν επιθυμούν να αντιτίθενται έμμεσα στους πελάτες τους, ειδικά όταν πρόκειται για ευαίσθητα θέματα όπως η μετανάστευση ή οι έκτακτοι φόροι. Ωστόσο, με την απειλή για τα δημόσια οικονομικά και την έλλειψη διαβούλευσης σε θέματα όπως η καινοτομία και η ανάπτυξη, η οπτική θα πρέπει ίσως να αλλάξει. Είναι παράξενο που τόσα αφεντικά που υπερασπίζονται τον καπιταλισμό δεν εκφράζουν δημόσια τις πολιτικές που υποστηρίζουν. Ο επικεφαλής της Medef, Patrick Martin, προειδοποίησε για τις προτάσεις της Λεπέν και του αριστερού μπλοκ, αλλά απέφυγε να προσβάλει τους ψηφοφόρους τους, μιλώντς υπέρ του κεντρώου σχημτισμού.

Ο Maurice Levy, πρώην επικεφαλής της Publicis Groupe SA, προειδοποίησε αυτή την εβδομάδα ότι και τα δύο “άκρα” ασχολούνται με μη ρεαλιστικά οικονομικά και οδεύουν προς μια βίαιη αφύπνιση. Επίσης, το αφεντικό της Euronext NV, Stephane Boujnah, πρόσφατα προειδοποίησε τους ψηφοφόρους που μπήκαν στον πειρασμό της Λεπέν ότι η ικανότητα της Ευρώπης να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ και την Κίνα θα καθυστερήσει.

Όλοι οι άλλοι; Σιωπή.

Μπορεί οι σύμβουλοι και οι ανώνυμοι ψηφοφόροι να θεωρούν τη Μαρίν Λεπέν ως τη λιγότερο επικίνδυνη επιλογή. Το κόμμα της, ο Εθνικός Συναγερμός έχει κερδίσει την υποστήριξη των μεγάλων εταιριών τα τελευταία χρόνια. Ο Ζορντάν Μπαρντελά, ο Νο 2 της Λεπέν, δεν είναι όπως τον περιγράφουν, κάτι που φάνηκε στην έκθεση Eurosatory. Η υποστήριξή του στην Ουκρανία και στο ΝΑΤΟ αποδεικνύει ότι είναι έτοιμος να αλλάξει πολιτικές για να κερδίσει την υποστήριξη του κοινού κι των επιχειρημτικών κύκλων.

Η ενίσχυση του ονείρου για τη δημιουργία μιας γαλλικής έκδοσης του ιταλικού δεξιού συνασπισμού της Τζόρτζια Μελόνι, που συνδυάζει τον σκληρό δεξιό πολιτιστικό πόλεμο με μια εποικοδομητική προσέγγιση σε θέματα προϋπολογισμού και εξωτερικής πολιτικής, ενισχύεται. Αυτό εξηγεί γιατί ο δισεκατομμυριούχος Vincent Bollore προσπαθεί να “ενώσει τη Δεξιά” με την προώθηση μιας συμμαχίας μεταξύ των κεντροδεξιών Ρεπουμπλικανών και της Λεπέν.

Ωστόσο, η Λεπέν διαφέρει από τον Μελόνι. Η λαϊκιστική της προσέγγιση δεν έχει το πνεύμα συμβιβασμού που υπάρχει στην κυβέρνηση συνασπισμού στην Ιταλία. Δεν είναι το ίδιο να υποθέσουμε ότι το γαλλικό βαθύ κράτος μπορεί να επηρεάσει τα πράγματα ενώ το χάος εκτυλίσσεται στο κοινοβούλιο, και να υποθέσουμε ότι το ίδιο το κράτος δεν θα εμπλακεί στη διαδικασία, όπως συνέβη στο Ηνωμένο Βασίλειο. Είναι καιρός για τις γαλλικές επιχειρήσεις, με 10 ημέρες πριν από τις εκλογές, να ζητήσουν σαφήνεια σχετικά με τις ακριβείς υποσχέσεις που έχουν δοθεί τόσο από τη δεξιά όσο και από την αριστερά. Διαφορετικά, υπάρχει ο κίνδυνος η Γαλλία να κληρονομήσει την οικονομική πορεία της Ιταλίας και όχι την ηγεσία της.