Τεκτονικές αλλαγές στον προοδευτικό χώρο

Περίοδο τεκτονικών αλλαγών διανύουν τα κόμματα του προοδευτικού χώρου, με τη νευρικότητα να κλιμακώνεται στο εσωτερικό τους κάθε βδομάδα και περισσότερο.

Ταυτόχρονα, φουντώνει η συζήτηση για την προοπτική ενός νέου ενιαίου φορέα, ο οποίος θα μπορέσει να γίνει ανταγωνιστικός απέναντι στην, έστω τραυματισμένη αλλά ακόμη χωρίς αντίπαλο, πολιτική ηγεμονία της ΝΔ. Είναι, δε, πλέον αρκετά τα γκάλοπ που έχουν εμφανιστεί και τα οποία δείχνουν ότι και η βάση των προοδευτικών ψηφοφόρων βλέπουν θετικά μια τέτοια προοπτική και μάλιστα στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Επιπλέον, αυτή η κοινωνική τάση επιταχύνει την κινητικότητα και τις εξελίξεις στο εσωτερικών των κομμάτων.

Φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ προετοιμάζεται για εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέας ηγεσίας, με αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους υποψήφιους παρά τη συμφωνία για συγκλίσεις με άλλες δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Οι Χάρης Δούκας, Παύλος Γερουλάνος, Μανώλης Χριστοδουλάκης και ο Νίκος Ανδρουλάκης ξεχωρίζουν ως φαβορί στις δημοσκοπήσεις, αλλά κανείς από αυτούς δεν φαίνεται να έχει τη δυναμική προεδρική παρουσία, που απαιτείται για να ηγηθεί ενός ευρύτερου σχήματος.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αντιμετωπίζει με αμηχανία και αντιφατική ρητορική τις πιέσεις για μια κοινή εκλογική συνεργασία με τα υπόλοιπα κόμματα του προοδευτικού χώρου. Φαίνεται ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δεν είναι θετικά διακείμενος προς αυτήν την ιδέα, καθώς φοβάται ότι μπορεί να μείνει χωρίς ηγετικό ρόλο. Επίσης, προκύπτουν διαφορές που δεν είχαν εκφραστεί δημόσια μέχρι στιγμής, όπως η διαφοροποίηση του Νίκου Παππά από τις επιλογές του επικεφαλής της Κουμουνδούρου, είτε αυτές αφορούν την αυτόνομη πορεία του κόμματος είτε τις απολύσεις επαγγελματικών στελεχών που είχαν αντιταχθεί στον Στέφανο Κασσελάκη.

Η Νέα Αριστερά εκφράζει αμφιβολίες για την χρησιμότητα μιας κοινής εκλογικής προσέγγισης των προοδευτικών κομμάτων, τονίζοντας τη σημασία της πολιτικής κατεύθυνσης που θα ακολουθηθεί. Υποστηρίζουν ότι μια κεντροαριστερή πολιτική προσέγγιση δεν θα μπορούσε να καλύψει όλα τα κοινωνικά στρώματα που αναζητούν εκπροσώπηση. Μολονότι, μέχρι στιγμής δεν εκφράζονται ιδιαίτερες αποκλίσεις, η προοπτική μιας ενιαίας εκλογικής καθόδου δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για το αν το νεότευκτο κόμμα θα προχωρήσει ενωμένο σε μια τέτοια περίπτωση.

Η έλλειψη ενός ηγέτη με δυναμική που θα μπορούσε να αποτελέσει τον επικεφαλής ενός μεγαλύτερου κομματικού σχήματος προκαλεί αντιπαραθέσεις. Ο Αλέξης Τσίπρας εξακολουθεί να έχει υψηλή δημοφιλία, προκαλώντας νευρικότητα σε όλα τα κόμματα. Στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Στέφανος Κασσελάκης και οι υποστηρικτές του φαίνεται να αντιμετωπίζουν με ζήλια κάθε εμφάνιση του Τσίπρα, ενώ ο Χρήστος Σπίρτζης είναι θετικός για το ενδεχόμενο να ηγηθεί ενός νέου φορέα. Στο ΠΑΣΟΚ, η επίθεση του Πέτρου Ευθυμίου στον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ αναζωπυρώνει τα φαντάσματα του αντισύριζα μετώπου. Στη Νέα Αριστερά, πολλά στελέχη παρευρέθηκαν στο πρώτο συνέδριο του ιδρύματος του Αλέξη Τσίπρα και προβάλλουν την υποστήριξή τους προς αυτόν. Άλλοι, ωστόσο, άσκησαν κριτική στον πρώην πρωθυπουργό από τα social media, δείχνοντας να μην του έχουν συγχωρέσει όσα συνέβησαν στην Κουμουνδούρου στη διαδικασία διαδοχής τους.