Από την κυβέρνηση των ηττημένων στον συνασπισμό των ηττημένων

Πέρασε ένας χρόνος αλλά δεν ξεχάσαμε την πρόταση να συγκυβερνήσουν το δεύτερο με το τρίτο κόμμα, ελέω της απλής αναλογικής. Το σενάριο αυτό το διακινούσαν οι γνωστοί «προοδευτικοί» σχολιαστές, αλλά και απόμαχοι της πολιτικής που επεδίωκαν τη νεκρανάστασή τους. Πιο πολύ ήταν σαν την ελπίδα που δίνουν οι γιατροί σε κάποιον που νοσεί βαριά. Το λέμε και παρηγοριά στον άρρωστο, διότι ήταν γνωστό πως τα κουκιά δεν έβγαιναν. Και ήρθε το αποτέλεσμα των εκλογών του Μαΐου και «τα όνειρά τους πέσανε βαριά τραυματισμένα/σπασμένα τριαντάφυλλα στο χώμα πεταμένα», όπως λέει και ο ποιητής.

Σήμερα προσπαθούν να συγκροτήσουν έναν σχηματισμό για να διεκδικήσουν την εξουσία από τη Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εκλογές. Διότι μόνον έτσι, με τον συνασπισμό της

Κεντροαριστεράς, μπορεί να αποκτήσουν κάποιο ενδιαφέρον οι προσεχείς εθνικές εκλογές. Όμως, όλα δείχνουν πως θα πάμε για έναν συνασπισμό των ηττημένων, υπό την έννοια ότι αυτοί που θα επιμείνουν στο εγχείρημα θα είναι οι δύο μεγάλοι ηττημένοι: ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιώργος Παπανδρέου, οι δύο αρχιτέκτονες αυτής της προσπάθειας.

Και το γράφω αυτό διότι τόσο ο Στέφανος Κασσελάκης όσο και ο Νίκος Ανδρουλάκης -ο οποίος όποτε στηθούν οι εσωκομματικές κάλπες θα κάνει έναν περίπατο- δεν έχουν καμιά διάθεση να εμπλακούν σε αυτή την περιπέτεια, με την άγνωστη κατάληξη. Τα προβλήματα που υπάρχουν για να συγκροτηθεί αυτός ο φορέας φαίνονται αξεπέραστα και δεν αφορούν μόνον προσωπικές φιλοδοξίες κορυφής, αλλά και ρόλους σε όλη την κλίμακα των κοινών οργάνων. Επιπλέον, υπάρχει και το ζήτημα της Νέας Αριστεράς που η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ δε θα ήθελε με τίποτα να της δώσει το φιλί της ζωής, αποδεχόμενος την παρουσία της στο κοινό σχήμα. Αποστάτες τους ανεβάζουν, αποστάτες τους κατεβάζουν, ζητώντας τις έδρες τους πίσω. Και δεν έχουν και άδικο.

Συνεπώς, ο Αλέξης με τον Γιώργο και κάποιους δημοσκόπους μπορούν να κάνουν μπαϊράμια με το μυαλό τους, να ονειρεύονται τη μεγάλη επιστροφή, όμως οι συσχετισμοί δυνάμεων είναι αμείλικτοι. Είναι στρατηγοί χωρίς στρατό και το πουλέν τους ο Χάρης, δεν τραβά. Ο Νικόλας είναι κραταιός και ας του επιτίθεται ο Πρωτόπαππας με τον Σκανδαλίδη και ο Στέφανος έχει πάρει φόρα και απολύει. Τελευταίο θύμα ο ξάδερφος. (Του Θεοχαρό η απόλυση δε μετρά, διότι δε μέτρησε και η πρόσληψή του.)

Αν πρόκειται κάτι να προβλέψω αυτό θα είναι μια ακόμα διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός ο χώρος ρέπει προς τις πολυδιασπάσεις, οι υπάρχουσες συνθήκες είναι μάλλον ευνοϊκές για μια παρόμοια εξέλιξη και τελικά ο συνασπισμός της Κεντροαριστεράς θα καταλήξει να είναι ο συνασπισμός των ηττημένων πρώην.