Γρίφος η συνεργασία Μακρόν – αριστεράς

Μπορεί το χθεσινό αποτέλεσμα να οδήγησε σε κυβερνητικό αποκλεισμό την ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν, αλλά εγείρει σημαντικά ζητήματα ως προς την κυβερνητική σταθερότητα της Γαλλίας.

Ο Μακρόν μπορεί να επιδιώξει μια συμφωνία με τη μετριοπαθή αριστερά για τη δημιουργία μιας κοινής κυβέρνησης. Τέτοιες διαπραγματεύσεις, αν γίνουν, αναμένεται να είναι πολύ δύσκολες, επειδή η Γαλλία δεν έχει παράδοση σε τέτοιου είδους συμφωνίες. Η συμφωνία θα μπορούσε να λάβει τη μορφή μιας χαλαρής, άτυπης συμμαχίας που πιθανότατα θα είναι εύθραυστη.

Ο Μακρόν έχει δηλώσει ότι δεν θα συνεργαστεί με το σκληροαριστερό κόμμα France Unbowed, αλλά θα μπορούσε ενδεχομένως να απλώσει το χέρι στους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους. Ωστόσο, μπορεί να αρνηθούν να το δεχτούν.

Η κυβέρνησή του ανέστειλε την περασμένη εβδομάδα ένα διάταγμα που θα μείωνε τα δικαιώματα των εργαζομένων στα επιδόματα ανεργίας, κάτι που ερμηνεύτηκε ως χειρονομία προς την Αριστερά.

Εάν δεν μπορεί να κάνει πολιτική συμφωνία, ο Μακρόν θα μπορούσε να ορίσει μια κυβέρνηση εμπειρογνωμόνων που δεν θα συνδέονται με πολιτικά κόμματα. Μια τέτοια κυβέρνηση πιθανότατα θα ασχοληθεί κυρίως με τις καθημερινές υποθέσεις της διατήρησης της λειτουργίας της Γαλλίας.

Περιπλέκοντας τα πράγματα: Οποιαδήποτε από αυτές τις επιλογές θα απαιτούσε κοινοβουλευτική έγκριση.

Οι δύο χώροι, Κέντρο και Αριστερά, που μπόρεσαν να κλείσουν τον δρόμο στη Λεπέν και τον Μπαρντελά, δεν δείχνουν ικανοί να οργανώσουν από κοινού την επόμενη μέρα της διακυβέρνησης της χώρας. Άλλωστε δίνουν διαφορετικές μάχες: το Νέο Λαϊκό Μέτωπο συγκροτήθηκε ακριβώς για να αποκρούσει την ακροδεξιά. Η προεδρική παράταξη όμως δίνει μάχη “απέναντι στα άκρα”, συμπεριλαμβανομένης της ισχυρότερης συνιστώσας του Νέου Λαϊκού Μετώπου, ήτοι της Ανυπότακτης Γαλλίας του Ζαν-Λικ Μελανσόν, με την οποία και διαμηνύει (λ.χ. διά στόματος του Στεφάν Σεζουρνέ) ότι δεν πρόκειται να συγκυβερνήσει.

Αριθμητικές προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός “μετώπου της λογικής”, όπως θα παρουσιάζεται, με κορμό το Ensemble και τους Σοσιαλιστές από το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, υπάρχουν. Οι πολιτικές προϋποθέσεις όμως δεν μοιάζει να είναι παρούσες. Οι Σοσιαλιστές, όσο και αν ανταγωνίζονται τον Μελανσόν, δεν έχουν σοβαρούς λόγους να διασπάσουν έναν συνασπισμό που μόλις αναδείχθηκε πρώτη δύναμη για να γίνουν μέρος του “προβλήματος Μακρόν”. (Οι δε Ρεπουμπλικανοί της δεξιάς μόλις κατέστησαν σαφές ότι δεν πρόκειται να προσφέρουν την ανοχή τους σε ένα τέτοιο σχήμα). Με αυτήν την έννοια, ο γρίφος της επόμενης μέρας παραμένει: οι πιέσεις που θα ασκεί το ενδεχόμενο της “ακυβερνησίας” ασφαλώς θα εντείνονται, ενώ οι συνταγματολόγοι θα αναζητούν ευφάνταστες λύσεις.

Τι θα συμβεί με τον Μακρόν;

Η θητεία του προέδρου διαρκεί μέχρι το 2027 και ο ίδιος έχει δηλώσει ότι δεν θα παραιτηθεί πριν από το τέλος της. Χωρίς πλειοψηφία και χωρίς δυνατότητα να εφαρμόσει τα δικά του σχέδια όμως ο Μακρόν βγαίνει αποδυναμωμένος από τις εκλογές.

Σύμφωνα με το σύνταγμα της Γαλλίας, εξακολουθεί να έχει κάποιες εξουσίες σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, ευρωπαϊκών υποθέσεων και άμυνας και είναι υπεύθυνος για τη διαπραγμάτευση και την επικύρωση διεθνών συνθηκών. Ο πρόεδρος είναι επίσης ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και κατέχει τους πυρηνικούς κώδικες.

Υπάρχει το ενδεχόμενο ο νέος πρωθυπουργός να μην είναι σε θέση ή να μην επιθυμεί να αμφισβητήσει σοβαρά τις εξουσίες του Μακρόν στον τομέα της άμυνας και της εξωτερικής πολιτικής και να επικεντρωθεί αντ’ αυτού στην εσωτερική πολιτική.

Ο πρωθυπουργός λογοδοτεί στο κοινοβούλιο, ηγείται της κυβέρνησης και εισάγει νομοσχέδια.