Γαλλία: Μπορεί τελικά να κυβερνήσει η Αριστερά;

Εμφατικός, φιλοπόλεμος και με απαιτήσεις: ο χαρακτήρας αλλά και οι συνθήκες κατέστησαν τον Ζαν-Λικ Μελανσόν «νικητή» των βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουλίου. Μιλώντας μπροστά σε οπαδούς του κόμματος στο 20ό διαμέρισμα του Παρισιού, ο Μελανσόν απευθύνθηκε στον πρόεδρο Μακρόν με απαιτητικό τόνο: «Ο πρόεδρος πρέπει είτε να παραιτηθεί είτε να ορίσει πρωθυπουργό κάποιον από εμάς». Αλλοι αριστεροί ηγέτες έχουν δηλώσει πως πρέπει να γίνει «συζήτηση» για το μέλλον της χώρας.

Ο τόνος του Μελανσόν σε συνδυασμό με τη σκληροπυρηνική στάση του έχουν κερδίσει ένα αφοσιωμένο κοινό, ενώ έχει καταστεί ο μοναδικός αριστερός ηγέτης με τόσο ευρεία απήχηση στη νεολαία. Κι αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων για το αβέβαιο πολιτικό μέλλον της Γαλλίας. Θα επικρατήσει η δική του ατζέντα ή αυτή των πιο ήπιων αριστερών εντός του Νέου Λαϊκού Μετώπου; Είναι γεγονός πως το κόμμα του, η Ανυπότακτη Γαλλία, κέρδισε τις περισσότερες έδρες (75) από κάθε κόμμα του συνασπισμού που συγκροτήθηκε εσπευσμένα για να ανακόψει την άνοδο της Μαρίν Λεπέν. Ο Μελανσόν έχει υποστηρίξει πως ο ίδιος πρέπει να ηγηθεί μιας νέας κυβέρνησης. «Σκοπεύω να κυβερνήσω τη χώρα», δήλωσε στις 22 Ιουνίου στο κανάλι France 5.

Από την άλλη, σημαντικά στελέχη του συνασπισμού θεωρούν πως η αντιπάθεια που έχει δημιουργήσει σε πολλούς πολιτικούς κύκλους τον καθιστά ακατάλληλο για πρωθυπουργό και τον καλούν να αφήσει κατά μέρους τις προσωπικές φιλοδοξίες του για το κοινό καλό. «Εάν στ’ αλήθεια θέλει να βοηθήσει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, πρέπει να κάνει στη άκρη», δήλωσε ο Φρανσουά Ολάντ, πρώην πρόεδρος με το Σοσιαλιστικό Κόμμα και νυν στέλεχος του συνασπισμού που κέρδισε τις εκλογές. «Πρέπει απλώς να σωπάσει».

Αυτό όμως δεν αναμένεται να συμβεί. Και αυτή η στάση του είναι ταυτοχρόνως η πηγή της δημοτικότητάς του και το μεγαλύτερο πρόβλημα εντός του Μετώπου, το οποίο κινδυνεύει να διασπαστεί σε φράξιες μόλις λίγες ημέρες μετά τη νίκη του στις εκλογές. «Θα έχουν πρόβλημα όταν ο πρόεδρος θα προσπαθήσει να σχηματίσει νέα κυβέρνηση», δήλωσε ο Ζεράρ Γκρυνμπέργκ, πολιτικός επιστήμονας και διευθυντής ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Ερευνας με έδρα το Παρίσι. «Είναι πολύ προκλητικός. Καθιστά αδύνατη μια πραγματική ένωση στην Αριστερά».

Αυτή τη στιγμή η Γαλλία είναι ουσιαστικά χωρίς κυβέρνηση κι ακόμη δεν είναι σαφές πώς θα καταφέρει να αποκτήσει. Κανένα κόμμα ή συμμαχία δεν κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών. Παρ’ όλα αυτά ο Μελανσόν δήλωσε πως «δεν πρόκειται να αλλάξουμε ούτε ένα κόμμα στο πολιτικό μας πρόγραμμα». Και το εν λόγω πρόγραμμα βασίζεται σε ένα αναδιανεμητικό, εξισωτικό, εχθρικό προς τον καπιταλισμό όραμα για την οικονομία, που ελάχιστοι έχουν διάθεση να στηρίξουν.

Την Κυριακή, μιλώντας για το οικονομικό πλάνο του (κόμματός του), δήλωσε πως θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό από 1.400 σε 1.700 ευρώ καθαρά και θα «παγώσει» τις τιμές σε βασικά τρόφιμα, ενέργεια και καύσιμα. Ο τρόπος είναι απλός: φορολογία στους πλούσιους ύψους 162 δισ. ετησίως.

Η σφοδρή εχθρότητα προς το Ισραήλ, η αντιαμερικανική και η φιλομεταναστευτική στάση του έχουν κερδίσει οπαδούς στην τεράστια κοινότητα της «έγχρωμης» Γαλλίας. Πολλοί στο πλήθος της Κυριακής ήταν αραβικής και αφρικανικής καταγωγής. «Ο γαλλικός λαός δεν είναι μια θρησκεία, ούτε ένα χρώμα δέρματος», είπε.

Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τον Μακρόν να τον χρίζει πρωθυπουργό. Οι δυο τους αντιπαθιούνται βαθιά. Όμως τα πλήθη που ξεσήκωσε την περασμένη Κυριακή τον πείθουν ότι έχει έρθει η ώρα του να λάμψει.

Πηγή:kathimerini, The New York Times