Good Job Nicky: «Δεν φοβάμαι να παίξω μπροστά σε 25.000 αλλά δεν θα μπω σε ασανσέρ στην Ελλάδα»

Good Job Nicky: «Έχω ψευδοδυσφαγία, ήταν αποτέλεσμα των κρίσεων πανικού. Υπάρχει η δυσφαγία και η ψευδοδυσφαγία. Η ψευδοδυσφαγία είναι εγκεφαλική στο κεφάλι σου και η δυσφαγία με τους μύες της κατάποσης αλλά τα effects και των δύο είναι τα ίδια»

Στο podcast της Άννας Μαρίας Βέλλη μίλησε ο Good Job Nicky για τη Eurovision αλλά και τις κρίσεις πανικού.

Αποκάλυψε ότι είναι ανοιχτός στο ενδεχόμενο να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού και μάλιστα είναι σίγουρος ότι θα κατακτήσει την πρώτη θέση.

Άντε, με το ζόρι τη δεύτερη και αν γίνει αυτό θα στενοχωρηθεί πολύ γιατί δεν είναι φτιαγμένος να είναι δεύτερος.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Mad TV (@mad_tv)

Σε άλλο σημείο έκανε αναφορά στις κρίσεις πανικού που τον ταλαιπωρούν από μικρό παιδί.

«Δεν φοβάμαι να παίξω μπροστά σε 25.000 αλλά δεν θα μπω σε ασανσέρ στην Ελλάδα. Έχω κλειθροφοβία, το να μην μπορείς να φύγεις από έναν χώρο. Σε αεροπλάνα μπαίνω».

«Έχω ψευδοδυσφαγία, ήταν αποτέλεσμα των κρίσεων πανικού. Υπάρχει η δυσφαγία και η ψευδοδυσφαγία. Η ψευδοδυσφαγία είναι εγκεφαλική στο κεφάλι σου και η δυσφαγία με τους μύες της κατάποσης αλλά τα effects και των δύο είναι τα ίδια».

«Νιώθω ότι ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι να έχεις άτομα που σε αγαπάνε δίπλα σου. Το δεύτερο είναι σταδιακά να εκθέτεις τον εαυτό σου στους φόβους σου και το τρίτο είναι το για ποιον λόγο είναι εκεί. Κάτι προσπαθεί να σου πει ο οργανισμός σου, κάποια αλλαγή ζητάει».

«Ξεκινάει από μικρή ηλικία, είχα βαριές αλλαγίες, όχι διατροφικές, πάθαινα αναφυλαξίες. Μου βγήκε στα 12-13 και με ταλαιπώρησε μέχρι τα πρώτα χρόνια μου ως ενήλικας. Με ψιλογ@μησαν. Έχω πάθει τρεις αναφυλαξίες στη ζωή μου. Με συμμάζεψαν, είχα μεγάλη άγνοια κινδύνου, έκανα ασταμάτητα μαλακίες σαν άνθρωπος και μου έβαλαν φρένο».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη WHAT’S UP (@whatsupcosmote)

«Είμαι κάπου βόρεια μια ημέρα ήμουν αρκετά κουρασμένος και γύρναγα από ένα σπίτι και ήμουν στο αυτοκίνητο στην Αττική Οδό. Κανείς στον δρόμο, φώτα, οδηγάω και κάθομαι, δεν βάζω μουσική ο ηλίθιος. Αρχίζω και χάνω το μυαλό μου και πετάγεται μία σκέψη που λέει “θα πεθάνεις” και μετά άλλη μία που λέει “άραξε, καλά είσαι”. Και πετάγεται άλλη μία και μου λέει “κοίτα να πάθεις και ένα αλλεργικό σοκ”. Μου κόβονται τα πόδια μου. Μούδιασαν τα άκρα μου, ήμουν αποπροσανατολισμένος».

«Ήμουν μακριά από το σπίτι και έλεγα αν είναι να πεθάνεις να πεθάνεις σπίτι σου”. Και εκεί που πήγαινα με 140 έφυγα με 220χλμ για να φτάσω στο σπίτι ενός φίλου μου».

«Νόμιζα ότι κέρδισα ότι δεν μου επέτρεψα να πάθω κάτι».