Πώς ο Μακρόν παρέμεινε ρυθμιστής των εξελίξεων

Είναι η τρίτη φορά που ο Μακρόν πετυχαίνει τον στόχο του, να παραμείνει ο ουσιαστικός ρυθμιστής των εξελίξεων. Αυτή τη φορά μάλιστα παρά την μεγάλη φθορά και την απόρριψη της πολιτικής του. Περιορίστηκε πράγματι ο πρώτος κίνδυνος, η Λεπέν, συγχρόνως όμως περιορίστηκαν και οι αριστερές δυνάμεις. Γιατί και η “Ανυπότακτη Γαλλία” του Ζαν Λυκ Μελανσόν θεωρείται εχθρός. Τώρα Σοσιαλιστές, Πράσινοι και άλλες κεντροαριστερές δυνάμεις, θα συμπράξουν ουσιαστικά με τον Μακρόν για τον σχηματισμό κυβέρνησης, εγκαταλείποντας το Λαϊκό Μέτωπο. Εκτός αν ο Μελανσόν, αποδεχθεί όχι μόνο να μην είναι πρωθυπουργός, αλλά και να συνεργαστεί το Λαϊκό Μέτωπο με τον Μακρόν. Στο σχέδιο μετέχει και πάλι ο…Φρανσουά Ολάντ, δηλαδή η παλιά φρουρά του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Όσοι ελπίζουν αριστερές (ή κεντροαριστερές) συνεργασίες θα απογοητευτούν.

Τα γεγονότα που συνέβησαν στη Γαλλία κατά τις ευρωεκλογές και τις εκτακτες βουλευτικές εκλογές αντικατοπτρίζουν την κατάσταση στην Ευρώπη γενικότερα. Η αύξηση της επιρροής των ακροδεξιών δυνάμεων οφείλεται στη δυσαρέσκεια των μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων, καθώς και στην αμφισβήτηση των ευρωπαϊκών πολιτικών. Τα ακροδεξιά κόμματα εστιάζουν σε θέματα εθνικής ταυτότητας και μετανάστευσης, αμφισβητώντας την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την παγκοσμιοποίηση.

Αντίθετα, η επιρροή των αριστερών δυνάμεων παραμένει μικρή σε σχέση με τη δυσαρέσκεια που υπάρχει, όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι πολιτικές τους δεν καταφέρνουν να πείσουν τις πλειοψηφίες. Στη Γαλλία, το κόμμα του Μελανσόν είναι ριζοσπαστικό, αμφισβητώντας τις ευρωπαϊκές πολιτικές και τον Μακρόν με αγωνιστική ρητορική.

Η εκλογική συνεργασία με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο δεν αντικατοπτρίζει τον ριζοσπαστισμό του Μελανσόν ή την ένταση της αμφισβήτησης του Μακρόν, αλλά αντικατοπτρίζει την ανάγκη για ένα μέτωπο ενάντια στη Λεπέν.

Καθώς ο Μακρόν βρίσκεται σε κρίση και η αμφισβήτηση της πολιτικής του είναι στο αποκορύφωμά της, είναι ενδιαφέρουσα η αντιμετώπιση της κρίσης από το σύστημα εξουσίας που κυβερνά τη Γαλλία και την Ευρώπη τα τελευταία δύο δεκαετίες. Οι κεντρικές οικονομικές δυνάμεις, που επιβάλλουν τις πολιτικές τους, προσπαθούν να διατηρήσουν τον έλεγχο της εξουσίας παρά τη μεγάλη δυσαρέσκεια που εκφράζουν οι πολίτες. Δεν επιθυμούν ούτε τις ακροδεξιές δυνάμεις που αμφισβητούν το ευρώ, ούτε τις αριστερές δυνάμεις που αμφισβητούν την οικονομική πολιτική και την κοινωνική πρόνοια.

Οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου αποκαλύπτουν τη μεγάλη απογοήτευση και την ύφεση του κόμματος του Μακρόν. Η Λεπέν κατέλαβε την πρώτη θέση με 31,3%, ενώ ο Μακρόν βρέθηκε δεύτερος με 14,6%, με διαφορά 17% από τη Λεπέν. Οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι βρέθηκαν τρίτοι με 13,8%, ενώ η Αριστερά του Μελανσόν ήταν στο 10%.

Το κεντρικό σύστημα επιχειρεί να προσαρμοστεί για να διατηρήσει τον Μακρόν στην εξουσία, με τον ίδιο να ανακοινώνει γρήγορες βουλευτικές εκλογές πριν οργανωθούν οι πολιτικές δυνάμεις. Η Λεπέν φαίνεται να ανεβαίνει δραματικά ενόψει των εκλογών, με ορισμένοι να υποστηρίζουν ότι έχει φτάσει σε ένα οροφοπέδιλο (30%-31,5% και 34% με τις συνεργαζόμενες δυνάμεις της). Παραμένει αναμφίβολα ο κύριος αντίπαλος και η κύρια απειλή για όλους, συμπεριλαμβανομένης και της Αριστεράς.

Αυτή τη φορά, οι Σοσιαλιστές ακολουθούν μια διαφορετική πορεία από το 2017, όταν είχαν εγκαταλείψει το κόμμα τους. Με τον Ολάντ να ηγείται και πάλι (όντας υποψήφιος βουλευτής για να προσελκύσει τους ψηφοφόρους), φαίνεται να απομακρύνονται από τον Μακρόν και να συμφωνούν σε εκλογική συνεργασία με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, τους Πράσινους, τους κομμουνιστές κ.ά. Η απόσταση αυτή έγινε αισθητή ήδη στις ευρωεκλογές.

Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, με τον Μελανσόν, αμφισβητεί έντονα τον Μακρόν, τις κεντρικές ευρωπαϊκές πολιτικές, τον πόλεμο στην Ουκρανία κ.λπ. Ο Μελανσόν αποτελεί ισχυρή φωνή στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο, αλλά οι Σοσιαλιστές και οι Πράσινοι αμφισβητούν την ικανότητά του να ηγηθεί μιας πιθανής κυβέρνησης. Το Μέτωπο κερδίζει ψήφους που θα πήγαιναν στη Λεπέν, εκφράζοντας αμφισβήτηση και δυσαρέσκεια. Η Λεπέν φαίνεται να έχει ένα όριο στο 30%-33%, όχι στο 37%-40% που προέβλεπαν οι δημοσκοπήσεις, ένα ποσοστό που προκαλεί ανησυχία.

Το αποτέλεσμα δείχνει ότι οι ενέργειες του Μακρόν ήταν σωστές, αφού απέφυγε την ακόμα μεγαλύτερη απώλεια και κατά κύριο λόγο κατάφερε να αποδυναμώσει τις δυνάμεις της Λεπέν. Οι βουλευτές εκλέγονται σε 577 μονοεδρικές περιφέρειες, οπότε η συνεργασία Μακρόν με το Μέτωπο είχε θετικά αποτελέσματα, περιορίζοντας τον αριθμό των εδρών της Λεπέν. Παρόλο που η Λεπέν ήταν πρώτη σε ψήφους, κατέληξε τρίτη σε έδρες με μόλις 143. Ο Μακρόν βγήκε δεύτερος σε αριθμό εδρών με 168, παρά το γεγονός ότι ήταν τρίτος σε ψήφους. Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο ήταν πρώτο σε έδρες με 180, αλλά δεύτερο σε ψήφους, ενώ το δεξιό κόμμα Ρεπουμπλικάνοι κατέληξε τέταρτο με 66 εδρες.

Το τρίτο μέρος του σχεδιασμού και των υπολογισμών αφορά τον σχηματισμό κυβέρνησης. Οι Σοσιαλιστές, οι πράσινοι και άλλες κεντρογενείς δυνάμεις θα συνεργαστούν με τον Μακρόν, αφήνοντας μόνο τον Μελανσόν. Έτσι, ο Μακρόν θα είναι ο ρυθμιστής για τα επόμενα χρόνια, τόσο θεσμικά όσο και πολιτικά.

Οι ξεχασμένοι Σοσιαλιστές επανέρχονται στο προσκήνιο και θα διεκδικήσουν τη θέση του Μακρόν και τη θέση του αντιπάλου της Λεπέν τα επόμενα χρόνια. Υπολογίζοντας ότι το σκηνικό θα επαναληφθεί, καλούν τον αριστερό Μελανσόν να συμπράξει στο μέτωπο κατά της Λεπέν, σε ρόλο κομπάρσου.

Οι Σοσιαλιστές θα επιδιώξουν να είναι οι ρυθμιστές του συστήματος, αντί για μια αριστερή δύναμη. Αυτός είναι ο λόγος που ο Φρανσουά Ολάντ είναι καθοριστικό πρόσωπο σε αυτήν τη στρατηγική.