Ο Όρμπαν αποδεικνύεται νέος… Ερντογάν

Κατά την ιδιαίτερη συνάντησή του με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο περιθώριο της Ατλαντικής Συνόδου στην Ουάσιγκτον ο Τούρκος ηγέτης Ταγίπ Ερντογάν ανέφερε στον συνομιλητή του ότι η Τουρκία συνεχίζει τις προσπάθειες της για τον τερματισμό του πολέμου Ουκρανίας-Ρωσίας με μια δίκαιη ειρήνη.

Ο ισχυρός άνδρας της Άγκυρας έχει τις απαραίτητες διαπιστεύσεις για τον ρόλο του, καθώς η χώρα του φιλοξένησε τις συναντήσεις ρωσικών και ουκρανικών αντιπροσωπειών τον περασμένο Μάρτιο, που είχαν φτάσει στα πρόθυρα συμφωνίας για τον τερματισμό των εχθροπραξιών. Η Τουρκία μεσολάβησε για την επίτευξη και εγγύηση της υλοποίησης της διεθνούς συμφωνίας για την εξαγωγή ουκρανικών σιτηρών από τη Μαύρη Θάλασσα. Ο Ερντογάν ανακοίνωσε αυτήν την πρωτοβουλία, ενώ η τουρκική πλευρά ελπίζει ότι θα την μετατρέψει σε “βατήρα” για μια ευρύτερη ειρηνευτική συμφωνία.

Ωστόσο, φαίνεται ότι ο Ταγίπ Ερντογάν έχει χάσει την ευκαιρία. Οι σύμμαχοί του στο ΝΑΤΟ δεν ενδιαφέρονται για την ειρήνευση στην Ουκρανία και ένας νέος “ειρηνοποιός” έχει εμφανιστεί στο προσκήνιο. Εν τω μεταξύ, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας έχει αναλάβει προσωπική διπλωματική προσπάθεια, συναντώντας διάφορους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της Ρωσίας και του πρώην προέδρου των ΗΠΑ.

Παρά την αποδοκιμασία των υπολοίπων Ευρωπαίων ηγετών, ο Όρμπαν συνεχίζει τις κινήσεις του χωρίς να ενδιαφέρεται. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός επιδιώκει να αναδειχθεί διεθνώς και να αποφύγει τον ρόλο του “μαύρου προβάτου” μεταξύ των “27”. Επιπλέον, με τη δημιουργία της νέας ευρωομάδας των “Πατριωτών για την Ευρώπη”, δείχνει ότι κατανοεί την αντιπολεμική πτυχή της λαϊκής ψήφου και επενδύει σε αυτήν.

Προφανώς, η πρωτοβουλία του Όρμπαν έχει περισσότερη “επικοινωνία” παρά “ουσία”. Ωστόσο, η Ουγγαρία είναι μία χώρα με την οποία οι μεγάλοι διεθνείς παίκτες δεν έχουν τριβές και ανταγωνισμούς, σε αντίθεση με την Τουρκία που αντιμετωπίζεται πάντοτε με κάποια καχυποψία.

Παρόλο που ο Όρμπαν δέχεται μύδρους από τους εταίρους και συμμάχους του, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της Μόσχας ή του Πεκίνου. Η ρωσική πλευρά δεν είναι θετική απέναντι σε κινήσεις “παγώματος” της ουκρανικής σύγκρουσης, καθώς επιδιώκει την οριστική διευθέτησή της. Από την άλλη, η Κίνα επιφυλάσσει τον ρόλο του μεγάλου μεσολαβητή που θα δράσει όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Ίσως ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος ελπίζει να συμβεί κάτι απρόσμενο τον Οκτώβριο, σύμφωνα με τις αμερικανικές εκλογικές παραδόσεις. Ο Όρμπαν, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, υποστηρίζει ότι είναι ο άνθρωπος που αναμένεται να έρθει, ενώ οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι φαίνεται να συγκαταβατικοί απέναντι στα νέα λάθη του Μπάιντεν. Η προεκλογική εκστρατεία ενός ηγέτη μιας μικρής συμμάχου χώρας υπέρ ενός υποψηφίου για την αμερικανική προεδρία δείχνει πόσο έχουν αλλάξει η ισχύς και το κύρος των ΗΠΑ.