Στο προσκήνιο και πάλι το Κυπριακό

Είναι πολλά και χρήσιμα τα συμπεράσματα που έβγαλε η ελληνική κυβέρνηση από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ. Η κινητικότητα στο διπλωματικό πεδίο είναι πολύ μεγάλη και οι προκλήσεις στα εθνικά θέματα που έχει να αντιμετωπίσει η Αθήνα πολλές. Το κυπριακό βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο και τα «ήρεμα νερά» οδηγούν για πρώτη φορά τις σχετικές συζητήσεις σε πιο ασφαλείς «ατραπούς». Οι δυσκολίες είναι δεδομένες και γνωστές.

Μετά από πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε από την Ουάσιγκτον ότι η Κύπρος πρέπει να βρει μια δίκαιη, βιώσιμη και διατηρήσιμη λύση για το Κυπριακό ζήτημα. Οι τηλεφωνικές γραμμές Αθήνας – Λευκωσίας έχουν ενεργοποιηθεί ενόψει της επίσκεψης του Μητσοτάκη στη Λευκωσία, ενώ η παρουσία του Ταγίπ Ερντογάν στα κατεχόμενα αποτελεί το πρώτο «κρας τεστ».

Με την καθοδήγηση του ΟΗΕ, φαίνεται ότι η έναρξη του διαλόγου επανέρχεται στη σωστή τροχιά. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τον Αντόνιο Γκουτέρες, ο Έλληνας Πρωθυπουργός εξέφρασε την εκτίμησή του για τις προσπάθειες του Γενικού Γραμματέα και της προσωπικής του απεσταλμένης, Μαρίας Άνχελα Ολγκίν, για την επανεκκίνηση των συνομιλιών. Ο κ. Μητσοτάκης τόνισε ότι η Κύπρος παραμένει διαιρεμένη 50 χρόνια μετά την τραγωδία του ’74, μια κατάσταση που δεν είναι αποδεκτή.

Σύμφωνα με πηγές διπλωματίας, τόσο η ελληνική πλευρά όσο και ο Γενικός Γραμματέας εξέφρασαν την επιθυμία να εξεταστούν όλες οι δυνατότητες για την επανέναρξη των συνομιλιών.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόνισε ότι περιμένει τις προτάσεις της κ. Ολγκίν για να διαπιστωθεί αν υπάρχει κοινό έδαφος για την επανέναρξη των συνομιλιών, πάντα μέσα στο πλαίσιο των αποφάσεων του Σ.Α. του ΟΗΕ. Η ελληνική θέση είναι ότι η επανάληψη του παρελθόντος δεν είναι χρήσιμη και η επιθυμία της Αθήνας είναι η επανέναρξη των συνομιλιών. Οι θέσεις του Αντόνιο Γκουτέρες αναμένονται με ενδιαφέρον.

Υπενθυμίζεται πως η τελευταία μεγάλη προσπάθεια να βρεθούν κοντά οι δυο πλευρές σταμάτησε το 2017. Δεν υπήρξε καμία πρόοδος στο ζήτημα των εγγυήσεων και της ασφάλειας, παρά το γεγονός ότι έστω και ατύπως, η ελληνοκυπριακή πλευρά είχε τη διάθεση να συζητήσει ακόμη και θεωρούμενα ως «συμφωνηθέντα» διακοινοτικά κεφάλαια. Αφορμή της κατάρρευσης ήταν η άρνηση της Τουρκίας να υποχωρήσει από τη θέση για διατήρηση του παρεμβατικού δικαιώματος και των εγγυήσεων για τουλάχιστον 15 χρόνια.