Στα άκρα ο πόλεμος Κασσελάκη σε Τσίπρα

“Ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ενωμένος”, είναι το μότο των δημόσιων δηλώσεων από την ηγεσία έως τη στελεχιακή βάση. Κανείς δεν το πιστεύει. “Ροκανίζεται” απλώς ο χρόνος έως το συνέδριο του κόμματος (4-6 Οκτωβρίου), όπου θα γραφούν τίτλοι τέλους σε ό,τι ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, ό,τι κι αν γίνει, όποιος και αν επικρατήσει.

Οι διαφωνούντες στον ΣΥΡΙΖΑ αισθάνονται ότι γίνονται ξένοι στο κόμμα και η ηγεσία το αξιοποιεί για να προχωρήσει στο σχέδιό της για ένα ΣΥΡΙΖΑ ιδιοκτησίας Κασσελάκη. Αντίθετα, ο Κασσελάκης και οι υποστηρικτές του επιμένουν ότι είναι προορισμένοι για την εξουσία, παρά την πραγματικότητα. Αν και έχουν υπολογίσει τις πιθανότητες επανεκλογής τους, το ποσοστό τους στις ευρωεκλογές δεν εγγυάται ολική επαναφορά, και είναι αμφίβολο αν θα διατηρήσουν αυτά τα ποσοστά με τις παλινωδίες και τον ανόθευτο επικοινωνισμό της νέας ηγεσίας.

Οι διαφωνούντες, που έχουν επιλέξει να μην εγκαταλείψουν το κόμμα και να μην τον διευκολύνουν, προσδοκούν μια ανατροπή των σημερινών συσχετισμών προς όφελός τους στο επερχόμενο συνέδριο του φθινοπώρου. Ο κ. Κασσελάκης έχει ήδη αλλάξει τη βάση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, όπως φάνηκε στο πρόσφατο συνέδριο, και συνεχίζει να τροφοδοτεί την ένταση με την προηγούμενη ηγεσία με υπαινιγμούς για κακοδιαχείριση και χάος.

Συνεπικουρείται, βεβαίως, από διάφορα “τρολ” και περσόνες του Διαδικτύου, οι οποίοι ασμένως εμπλουτίζουν τις επιθέσεις στον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Ασύλληπτο υπό μία έννοια (για τους αφελείς μόνον), αν συνυπολογίσει κανείς ότι ο κ. Κασσελάκης εξελέγη ως αντίπαλον δέος στους τάχα… υπονομευτές του πρώην προέδρου, με τα ίδια τρολ και τους ίδιους θιασώτες να ξιφουλκούν υπέρ του αδικημένου Τσίπρα από τους εσωτερικούς εχθρούς του.

Διαφάνηκε από πολύ νωρίς η εργαλειοποίηση της θεωρίας των “υπονομευτών” από τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Από την αρχή της προεδρίας του, οι αιχμές κατά του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του ήταν εκεί, και δη εκκωφαντικές, για όποιον δεν επέμενε να τις αγνοεί. Γιγαντώθηκαν και έγιναν ρηγμάτωση τα “καρφιά”, με άδηλη κατάληξη.

Το μόνο σίγουρο πλάνο που έχουν οι διαφωνούντες είναι πως δεν σκοπεύουν να του παραχωρήσουν ολοσχερώς το κόμμα: “Ας μας διώξει”, η σταθερή επωδός. Δεν το αποκλείουν ως ενδεχόμενο, αφού άπαντες έχουν εμπεδώσει πλέον ότι ο “μεγάλος ΣΥΡΙΖΑ” δεν είναι προτεραιότητα για τον εξ Αμερικής ορμώμενο πρόεδρο. Η προτεραιότητά του είναι ο απόλυτος έλεγχος και η μετατροπή του σε ένα προσωποπαγές κόμμα, χωρίς ενοχλητικά κομματικά Όργανα και διαβουλεύσεις.

Από εκεί και πέρα, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο κ. Κασσελάκης διατηρεί την εξουσία και την πλειοψηφία στα όργανα, ο χρόνος είναι με το μέρος του: Προωθεί γρήγορα εξελίξεις και διαδικασίες, έχει ξεκινήσει διαγραφές (ανακοίνωσε τη διαγραφή του Χρήστου Σπίρτζη) και προσπαθεί να ολοκληρώσει το κλείσιμο της “Αυγής” και τη μείωση του κομματικού ραδιοφώνου στον προκάτοχό του.

Ωστόσο, παρά τη δήλωσή του ότι “ό,τι διαχειρίζομαι είναι αποτέλεσμα μιας ηγεσίας 15 ετών” και ότι “είναι λυπηρό που υπήρξε μεγάλη ανοχή σε προμηθευτές στις εκλογές του 2023 και αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη κατάσταση” – αγνοώντας τις αποφάσεις για την επόμενη Πολιτική Γραμματεία, καθώς είναι “πολύ σοβαρές και κρίσιμες αυτές οι αποφάσεις” για να λαμβάνονται “βιαστικά”, όπως ανέφερε η Κουμουνδούρου–, η ερώτηση παραμένει: Γιατί υπήρξε τόσο μεγάλη καθυστέρηση;

Τα περί επαφών για το… ίδρυμα που φτιάχνει για την καταπολέμηση της Ακροδεξιάς (συμπτωματικά όταν ο Αλέξης Τσίπρας ενεργοποίησε το Ινστιτούτο του) δεν πείθουν κανέναν. Πρωτίστως, τους άμεσα ενδιαφερόμενους.