Μελανσόν: «Η τελική μάχη θα δοθεί μεταξύ εμού και της Λεπέν»

Για τη «νίκη» του στις εκλογές είπε: «Σε δεκάδες γκάλοπ το Rassemblement National είχε το προβάδισμα, ενώ εμείς του Λαϊκού Μετώπου ήμασταν τελευταίοι. Αλλά συνέβη το αντίθετο. Αν ο Μακρόν είχε αποδεχθεί το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας [σ.σ.: εννοεί τις βουλευτικές έδρες], όπως συμβαίνει σε άλλες δημοκρατίες, θα είχε ήδη καλέσει έναν από τους ανθρώπους μας να γίνει πρωθυπουργός»

Δημοσιογραφικό άθλο επετέλεσε η Αναΐς Τζινόρι, ανταποκρίτρια της Repubblica στο Παρίσι, συνομιλώντας «περισσότερες από δυόμιση ώρες» με τον Ζαν-Λικ Μελανσόν, τον αριστεριστή πολιτικό που ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν απέκλεισε από την πρόσβαση στην εκτελεστική εξουσία αμέσως μετά τον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών. Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, λοιπόν, του δεδομένου εμπάργκο στον Μελανσόν όσον αφορά την πρωθυπουργία, οι ειδήσεις που βγάζει τέτοια συνέντευξη είναι περιορισμένες, καθώς υπερτερούν οι γκρίνιες και οι κομπασμοί για την εκλογική «νίκη της Αριστεράς» η οποία, φευ, υπολείπεται κατά τρία εκατομμύρια ψήφους του «ηττημένου» κόμματος Rassemblement National των Λεπέν-Μπαρντελά. Στο ρεπορτάζ ο Μελανσόν χαρακτηρίζεται «αρχηγός της ριζοσπαστικής Αριστεράς».

Για τη «νίκη» του στις εκλογές είπε: «Σε δεκάδες γκάλοπ το Rassemblement National είχε το προβάδισμα, ενώ εμείς του Λαϊκού Μετώπου ήμασταν τελευταίοι. Αλλά συνέβη το αντίθετο. Αν ο Μακρόν είχε αποδεχθεί το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας [σ.σ.: εννοεί τις βουλευτικές έδρες], όπως συμβαίνει σε άλλες δημοκρατίες, θα είχε ήδη καλέσει έναν από τους ανθρώπους μας να γίνει πρωθυπουργός». Στην ερώτηση γιατί η Αριστερά δεν έχει υποδείξει ακόμα κάποιον για υποψήφιο πρωθυπουργό, ο Μελανσόν απάντησε ότι «η συζήτηση συνεχίζεται», ενώ κατήγγειλε τους σοσιαλιστές του Μετώπου ότι δεν τον θέλουν για πρωθυπουργό επειδή τον θεωρούν «διχαστική φιγούρα». Απέκρουσε τον εις βάρος του χαρακτηρισμό «αντισημίτης», είπε ότι «η επίθεση της Χαμάς στο ρέιβ πάρτι ήταν τρομοκρατία» και ότι «το Λαϊκό Μέτωπο έχει καταδικάσει και τον αντισημιτισμό και την ισλαμοφοβία».

Αναφερόμενος στον αποκλεισμό του μίλησε περί «μη αποδοχής της λαϊκής βούλησης», ενώ κατηγόρησε και τα media ότι «δαιμονοποιούν» τον ίδιο και το Λαϊκό Μέτωπο. Εκανε και μια παρακινδυνευμένη ιστορική μνεία: «Η γαλλική άρχουσα τάξη έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το σύνθημά της ήταν ‘‘καλύτερα ο Χίτλερ παρά το Λαϊκό Μέτωπο’’». Σε περίπτωση που ο Μακρόν αρνηθεί να διορίσει πρωθυπουργό από το Λαϊκό Μέτωπο, θα πρέπει να παραιτηθεί, είπε ο Μελανσόν: «Αν όλοι μπλοκάρουν τα πάντα, η χύτρα ταχύτητας θα εκραγεί. Είναι προτιμότερο να αφήσουμε το Λαϊκό Μέτωπο να κυβερνήσει». Επίσης, δήλωσε υποστηρικτής «της κυριαρχίας της Ουκρανίας», αλλά εναντίον του ΝΑΤΟ. «Το ΝΑΤΟ έχει πολεμική λογική. Εγώ προτιμώ τη λογική του αφοπλισμού και της ειρήνης. Αν ήμουν πρόεδρος, θα αποχωρούσα από το ΝΑΤΟ, αλλά δεν σκέφτομαι να εγκαταλείψουμε τους γείτονές μας ή την Ευρώπη». Στην ερώτηση ποιον προτιμά από τους Τραμπ και Μπάιντεν (διότι η συνέντευξη ελήφθη πριν από την παραίτηση Μπάιντεν) απάντησε ότι το θέμα δεν τον αφορά. Κάποια στιγμή, όμως, η όντως ενδιαφέρουσα ερώτηση έγινε από την ανταποκρίτρια και αποκάλυψε τη νοοτροπία του Μελανσόν: «Στα γκάλοπ είστε ο πολιτικός που απορρίπτεται με το μεγαλύτερο ποσοστό, 78%, από τους Γάλλους. Κάποιο σχόλιο;» Ο Μελανσόν απάντησε: «Εχω μεγάλα μάτια, μιλάω με τα χέρια μου, έχω λατινική φύση. Για την καλή κοινωνία μυρίζω θειάφι. Αν το 78% των Γάλλων δεν με θέλει, μου μένει το 22%. Στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, θα δούμε ποιο έργο προτιμούν οι Γάλλοι: το δικό μου ή της Λεπέν. Ωστόσο, δεν έχω πει ακόμα ότι θα είμαι υποψήφιος». Συνεπώς ο ίδιος μεταθέτει για το μέλλον, για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές και κυρίως εκείνες του δευτέρου γύρου, την κρίσιμη πολιτική μάχη στην πατρίδα του, απευθύνοντας μάλιστα και ευθεία πρόταση στον Μακρόν να παραιτηθεί. «Η οριστική επιλογή της Γαλλίας θα είναι μεταξύ εμού και της φασίστριας Λεπέν». Τέλος, για το κόμμα Rassemblement National είπε το εξής: «Η Λεπέν προσπαθεί να κατακτήσει τη Δεξιά [σ.σ.: εννοεί τους Ρεπουμπλικανούς], όμως η Δεξιά μπορεί να γίνει πλειοψηφία μόνο με ένα όργανο διχασμού του λαού: τον ρατσισμό».