Τα “αγκάθια” στο δρόμο της Χάρις προς την κορυφή

Η “στέψη” της Κάμαλα Χάρις ως της υποψήφιας των Δημοκρατικών για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου προωθείται με ταχύτατους ρυθμούς, ώστε το κόμμα να μην βιώσει, μόλις εκατό μέρες πριν από τις κάλπες, το “κενό” από την απόσυρση της υποψηφιότητας του Τζο Μπάιντεν και τους επαπειλούμενους εσωτερικούς κραδασμούς.

Επωφελούμενη από τη θεσμική της θέση ως αντιπροέδρου και από την δυνατότητά της να αξιοποιήσει χωρίς νομικά προβλήματα τα κονδύλια που είχαν συγκεντρωθεί για την καμπάνια του διδύμου Μπάιντεν-Χάρις, η νέα εκλεκτή των Δημοκρατικών επιχειρεί, με τη στήριξη ισχυρών παραγόντων και υπό τις επευφημίες στρατιάς ανθρώπων του θεάματος, να επιβάλλει τετελεσμένα, προτού συγκληθεί το συνέδριο των Δημοκρατικών.

Ωστόσο, το πλεονέκτημα μπορεί να μετατραπεί σε μειονέκτημα, καθώς η διαδικασία αποκαλύπτει χαρακτηριστικά που θυμίζουν “παλατιανό πραξικόπημα”. Ο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος ανακοίνωσε την απόσυρσή του μέσω μιας αμφισβητούμενης ανεπίσημης επιστολής, παραμένει άφαντος. Παρά τις περίεργες συνθήκες, κατάφερε να εκδώσει δεύτερη ανακοίνωση υποστήριξης της Χάρις και να απευθυνθεί με ηχογραφημένο μήνυμα σε εκδήλωση της τελευταίας τη Δευτέρα. Μόνο ένας στενός κύκλος προσωπικών βοηθών περί τον Μπάιντεν έχει τον πραγματικό έλεγχο της κατάστασης, με τους ίδιους τους υπουργούς να μένουν στην άγνοια και τους ξένους ηγέτες να μην μπορούν να καταλάβουν ποιος κυβερνά τις ΗΠΑ.

Είναι ενδεικτικό ότι κορυφαία στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος, όπως ο Τσακ Σούμερ και ο Χακίμ Τζέφρις, καθώς και ο πρώην πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, δεν έχουν δηλώσει υποστήριξη προς την Χάρις. Αντίθετα, η αντιπρόεδρος φαίνεται να έχει την στήριξη του συστήματος Κλίντον και η υποστήριξη από συνέδρους και συνδικάτα δημιουργεί μια “χιονοστιβάδα” υπέρ της.

Η στενότητα του χρόνου και η πολιτική αμηχανία από την κατάρρευση της υποψηφιότητας Μπάιντεν δικαιολογούν μεν την σπουδή, η οποία όμως δεν παύει να συνιστά πρόβλημα ουσιαστικής δημοκρατικής νομιμοποίησης, ιδίως στα αμερικανικά συμφραζόμενα της άκρως ανταγωνιστικής διαδικασίας επιλογής υποψηφίων μέσω προκριματικών.

Η υποψηφιότητα της Χάρις μπορεί να υποστηριχθεί μόνο από το στρατόπεδο Ομπάμα για το επόμενο διάστημα. Αυτή η υποστήριξη μπορεί να ακυρωθεί αν ο Μπάιντεν παραιτηθεί από την προεδρία, καθώς η Χάρις θα αναλάβει τη θέση του αρχηγού του κράτους. Ωστόσο, υπάρχουν εμπόδια στον δρόμο της Χάρις προς την προεδρία, όπως η προβληματική σχέση με τους συνεργάτες της και οι φόβοι που γεννούνται από τις δημόσιες υποχρεώσεις της. Επίσης, οι συνεργάτες της εξετάζουν το ενδεχόμενο να πραγματοποιήσουν “πρόβα” για επίσημο δείπνο στο οποίο αυτή όφειλε να παραστεί.

Αλλά το κρισιμότερα δεδομένα είναι τα δημοσκοπικά. Σύμφωνα με τους τελευταίους μέσους όρους δημοσκοπήσεων από το Decision Desk HQ και το The Hill, ο Τραμπ προηγείται πανεθνικά της Χάρις κατά 2 μονάδες, ήτοι με ποσοστό 47% έναντι 45%. Αυτό είναι περίπου το ίδιο με το προβάδισμα 2,5 μονάδων του Τραμπ έναντι του Μπάιντεν, με 46% έναντι 43,5%.

Αν συνυπολογισθεί ο ανεξάρτητος Ρόμπερτ Φ. Κένεντι τζούνιορ, ο Τραμπ μπορεί να έχει προβάδισμα 6 μονάδων έναντι της Χάρις (με 43% για τον Ρεπουμπικανό μεγιστάνα, 37%, ενώ για την νυν αντιπρόεδρο και 6% για τον τρίτο υποψήφιο). Μολονότι η Χάρις έχει το επικοινωνιακό πλεονέκτημα της “επανεκκίνησης”, η αφετηρία της είναι προβληματική, με μέσο ποσοστό δημοτικότητας 38%, κάτω και από το 41% του Μπάιντεν.

Η πρώτη αντίδραση του Τραμπ (“Αυτήν θα την κερδίσω ευκολότερα”) ίσως να μην είναι απλώς ένας κενός κομπασμός.