People

Μπορεί ο Αντόνιο Κόστα να πετύχει στη δυσκολότερη πολιτική θέση στον κόσμο;

Μπορεί ο Αντόνιο Κόστα να πετύχει στη δυσκολότερη πολιτική θέση στον κόσμο;
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες επιλέγουν τον António Costa ως τον επόμενο PEC, όπως είναι γνωστή η θέση αυτή στη γλώσσα των Βρυξελλών. Πρώην πρωθυπουργός της Πορτογαλίας από το 2015 έως τον Απρίλιο, ο 62χρονος θα είναι το τέταρτο πρόσωπο που θα αναλάβει τη θέση από τότε που δημιουργήθηκε με τη σημερινή της μορφή το 2009 (παλαιότερα εναλλάσσονταν μεταξύ των διαφόρων ηγετών της ΕΕ κάθε έξι μήνες)

Η μόνη κηλίδα στο βιογραφικό του κ. Costa είναι ένα σκάνδαλο για φερόμενες παρατυπίες σε χειρισμούς της κυβέρνησης που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία της Πορτογαλίας. Οι λεπτομέρειες της έρευνας κατά του κ. Costa και του περιβάλλοντός του είναι ελάχιστες, αλλά περιστρέφονται γύρω από τις άδειες κατασκευής υποδομών που τείνουν να προχωρούν ταχύτερα όταν οι κατάλληλοι πολιτικοί «παίζουν μπάλα». Οι υποκλοπές υποδηλώνουν ότι ο κ. Costa θα πρέπει τουλάχιστον να γνώριζε τι συνέβαινε – ο επικεφαλής του προσωπικού του βρέθηκε να αποθηκεύει 75.800 ευρώ (81.100 δολάρια) σε μετρητά στο γραφείο του. Ο κ. Costa δεν είναι επίσημα ύποπτος και αρνείται όλες τις κατηγορίες, αλλά ανακρίθηκε από τους εισαγγελείς μόλις τον Μάιο. Δεδομένου του ρυθμού χελώνας της πορτογαλικής δικαιοσύνης, η προοπτική απαγγελίας κατηγοριών είναι απίθανο να εξαφανιστεί σύντομα.

Το να έχετε έναν ικανό ομοσπονδιακό σύμβουλο έχει μεγαλύτερη σημασία από ποτέ. Ο μηχανισμός των Βρυξελλών διοικείται από ανθρώπους που έχουν περάσει πολύ καιρό στο ευρω-καταφύγιο και των οποίων η προτεινόμενη λύση για σχεδόν κάθε πρόβλημα είναι «περισσότερη Ευρώπη». Οι ψηφοφόροι σε όλη την ήπειρο φαίνεται να αισθάνονται διαφορετικά. Πολλοί, και όχι μόνο οι Γάλλοι, έχουν προτιμήσει τα άκρα της αριστεράς και της δεξιάς επειδή έχουν βαρεθεί οι τεχνοκράτες στις Βρυξέλλες και αλλού να τους λένε ότι υπάρχει ένας μόνο δρόμος προς τα εμπρός, είτε πρόκειται για τη μετανάστευση είτε για τα δημόσια οικονομικά. Πολλές από τις αποφάσεις που πρέπει να λάβει η ΕΕ τώρα, από το ρυθμό μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα μέχρι τη διεύρυνση και τη στήριξη της Ουκρανίας, θα είναι ακόμα πιο αξιόπιστες αν συζητηθούν από πολιτικούς στο υψηλότερο επίπεδο. Η συγκρότηση των 27 εθνικών ηγετών της ΕΕ σε μια συνεκτική δύναμη είναι μεν δύσκολη, αλλά τόσο αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε.