Ο Άδωνις Doer και ο ΠΙΣ εμμονικός

Ο Άδωνις είναι αναμφίβολα ένας από τους συνεπέστερους στρατιώτες της Νέας Δημοκρατίας. Υπερασπίζεται με πνευματική διαύγεια και ρητορική καθαρότητα τις θέσεις και τα επιτεύγματα του κυβερνώντος κόμματος, ακόμη και αν αυτό τον καθιστά «κόκκινο πανί» για κάθε συνεπή Συριζαίο. Ιδιοσυγκρασιακά, ωστόσο, ο Άδωνις δεν έχει μάθει να κρύβεται από καμιά μάχη, μικρή ή μεγάλη, και να αγωνίζεται να παράγει το συγκεκριμένο έργο που του ζητείται.

Μια σημαντική μάχη τού έλαχε να δώσει τώρα, από τη θέση του υπουργού Υγείας, και απέναντι σε ανθρώπους, για τους οποίους δεν έχει κρύψει ποτέ τη συμπάθειά του και την ιδιαίτερη εκτίμησή του. Πρόκειται για τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο (ΠΙΣ), ο οποίος, ούτε λίγο ούτε πολύ, ζητεί με απόφασή του από τα μέλη του να μην εκτελούν ηλεκτρονική συνταγογράφηση ενόψει της ψήφισης της διάταξης για ενίσχυση των δημοσίων δομών υγείας από ιδιώτες ιατρούς όταν υφίσταται κίνδυνος για τη δημόσια υγεία.

Βέβαια, η απόφαση του Άδωνι να ζητήσει από τους ιδιώτες γιατρούς εφημεριακό έργο για το ΕΣΥ προσέκρουσε στην καταρχήν άρνηση ιατρικών συλλόγων ότι μέσω αυτού του μέτρου, θα επιδιωχθεί η μονιμοποίηση των εφημεριών για όσους διατηρούν ιδιωτικά ιατρεία γύρω από δημόσια νοσοκομεία. Ωστόσο, ο Άδωνις αποσαφήνισε από την πρώτη στιγμή πως το μέτρο αυτό δεν αφορά παρά μόνο δεκατέσσερις περιοχές, για ένα χρονικό διάνυσμα τεσσάρων μηνών και για μόλις δύο εφημερίες το μήνα.

Η γνωστή φυλή των υπερασπιστών παντός τύπου κινητοποίησης αντιτείνουν πως είναι δικαίωμα των γιατρών να βγουν στο «αντάρτικο». Ασφαλώς και είναι. Είναι όμως ανεπίτρεπτο  η διαμάχη να εξελιχθεί στην πλάτη των πολιτών. Το πρόβλημα της ιατρικής άρνησης να στελεχώνεται το Νοσοκομείο του νησιού με έκτακτη εφημερία που αντιστοιχεί σε μία ανά μήνα παραμένει μόνο στην Κω. Ο υπουργός Υγείας νομοθετεί μια σειρά εντυπωσιακών για τα δεδομένα του Δημοσίου κινήτρων για τις «άγονες» περιοχές. Στην περίπτωση που θα εξακολουθεί η άρνηση τότε θα εφαρμόζεται η τιμωρητική διάταξη της άρσης του δικαιώματος του γιατρού να συνταγογραφεί εντός του ΕΣΥ.

Το πρόβλημα της στελέχωσης των κρατικών νοσοκομείων στις χαρακτηριζόμενες ως «άγονες» περιοχές είναι χρόνιο, σύνθετο και λεπτό ταυτοχρόνως. Αφορά στην απροθυμία ιατρών να ασκήσουν το επάγγελμα τους (εξακολουθεί να έχει και χαρακτηριστικά λειτουργήματος, καθώς ο όρκος του Ιπποκράτη διατηρεί ακόμη κάποια σημασία) εντός του Εθνικού Συστήματος Υγείας και οφείλεται στις χαμηλές αποδοχές του δημόσιου τομέα. Το οξύμωρο είναι ότι, ενώ υφίσταται η έλλειψη γιατρών στα Νοσοκομεία περιφερειακών πόλεων, όπως Ξάνθη, Δράμα, Σπάρτη και Κως, ικανός αριθμός επαγγελματιών υγείας στις πόλεις αυτές παρέχουν τις υπηρεσίες τους ως ιδιώτες.

Δεδομένου ότι έχει σημειωθεί θετική εξέλιξη και διευθέτηση στις τρεις ηπειρωτικές πόλεις, το θέμα μένει ανοικτό μόνο στην Κω, η οποία περιγράφεται ως μια ιδιάζουσα περίπτωση. Όπου εννέα ιδιώτες γιατροί αναλαμβάνουν τη φροντίδα των μονίμων κατοίκων στη διάρκεια του έτους και των επισκεπτών τουριστών κατά τους θερινούς μήνες κυρίως. Η άρνηση των συγκεκριμένων επαγγελματιών να εργαστούν στο ΕΣΥ, καθιστούν διαρκώς «άγονες» τις συνεχείς προκηρύξεις του υπουργείου Υγείας για την πλήρωση των κενών θέσεων στο κρατικό Νοσοκομείο. Γεγονός που προκάλεσε τη φετινή έκρηξη, όταν ο Άδωνις Γεωργιάδης κινήθηκε αποφασιστικά να βρει λύση και σωστά έπραξε.

Μετά τις αρνήσεις που εισέπραξε από τους γιατρούς του νησιού, ο υπουργός εξήγγειλε την επίμαχη διάταξη, με βάση την οποία στο απευκταίο ενδεχόμενο άρνησης ιατρού να ανταποκριθεί στο κρατικό κάλεσμα για μια εφημερία στο οικείο Νοσοκομείο των δύσκολων περιοχών, τότε θα του αφαιρείται το δικαίωμα συνταγογράφησης φαρμάκων εντός του δημόσιου συστήματος.

Προηγουμένως όμως με άλλες ελκυστικές διατάξεις, που συμπεριλαμβάνονται στο νομοσχέδιο, το υπουργείο Υγείας θα καταβάλλει το καλοκαίρι για κάθε ένα μήνα εργασίας το ποσό των 2.100 ευρώ επιπλέον στον μηνιαίο μισθό. Ο Δήμος όπου λειτουργεί το Νοσοκομείο θα προσφέρει κατοικία στους υπηρετούντες γιατρούς και δικαίωμα να προσθέτουν κι άλλη αμοιβή. Ακόμη, διάταξη με την οποία χαρακτηρίζονται κι άλλες περιοχές ως «άγονες» προκειμένου να προστεθεί επιπρόσθετη αμοιβή 7.200 ευρώ ετησίως. Εάν παρ ’όλα αυτά, καταλήγει ο υπουργός, δεν θα εκδηλώνεται ανταπόκριση για το κρατικό Νοσοκομείο από τους επιστήμονες της πόλης τότε θα μπαίνει σε λειτουργία η διάταξη που εκνευρίζει τους συνδικαλιστές.

Είναι λοιπόν σαφές πως η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας εξάντλησε όλα τα δυνατά μέσα, για να πείσει τον ΠΙΣ ως προς τη χρησιμότητα 2 (ολογράφως: δύο) εφημεριών ανά μήνα και για ένα χρονικό διάνυσμα τεσσάρων μηνών. Η άρνηση του ΠΙΣ γίνεται, πλέον, εμμονική και εν πολλοίς, ακατανόητη.