Στέλιος Πέτσας: «Συνετή δημοσιονομική πολιτική και βιώσιμη ανάπτυξη πάνε μαζί»

Η Ελλάδα πρέπει να κινείται σε τροχιά βιώσιμων οικονομικών πολιτικών και με αναπτυξιακό πρόσημο. ​Την ανάγκη διατήρησης της συνετής δημοσιονομικής πολιτικής υπογράμμισε απόψε ο βουλευτής κ. Στέλιος Πέτσας.

Μιλώντας στην Ολομέλεια της Βουλής για το νομοσχέδιο του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών για το υπερταμείο, ο βουλευτής του κυβερνώντος κόμματος τόνισε εισαγωγικά πως «συζητούμε σήμερα για το υπερταμείο. Πριν από όλα όμως, ας δούμε πώς προέκυψε το υπερταμείο. Το υπερταμείο προέκυψε ως αποτέλεσμα της απαράδεκτης, ανεκδιήγητης και εντελώς λανθασμένης πολιτικής της «πρώτης φοράς αριστερά» το 2015. Δυστυχώς, αυτή η ανερμάτιστη πολιτική προσέγγιση οδήγησε, μετά το δημοψήφισμα – παρωδία του 2015, στην περιβόητη δεκαεπτάωρη διαπραγμάτευση του Αλέξη Τσίπρα, η οποία κατέληξε στη δήλωση της ζώνης του ευρώ της 12ης Ιουλίου του 2015. Την καταθέτω στα πρακτικά, προκειμένου να θυμόμαστε όλοι πως εδώ προβλεπόταν ρητά η δημιουργία ενός ταμείου, στο οποίο θα μεταφέρονταν περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας του ελληνικού δημοσίου, προκειμένου να αποπληρώσει ένα πολύ μεγάλο μέρος του ποσού της αχρείαστης νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, που προέκυψε λόγω ακριβώς της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Η δήλωση της ζώνης του ευρώ λέει ξεκάθαρα πού θα πήγαιναν τα λεφτά του υπερταμείου. Το βασικό είναι ότι μας επιβλήθηκε ένα υπερταμείο εξαιτίας των λαθών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το υπερταμείο χαρακτηριζόταν από απαράδεκτες υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς. Δεν ήταν μόνο τα 99 χρόνια, ήταν επίσης ο τρόπος διοίκησης, πού κατευθύνονταν αυτοί οι πόροι, όλα αυτά που συνοδεύουν αυτή την πολιτική».​

Αναφερόμενος στη σημερινή πολιτική αντιπαράθεση, ο κ. Πέτσας υπογράμμισε πως «ερχόμαστε λοιπόν σήμερα και συζητούμε για ένα νέο υπερταμείο, το οποίο έρχεται να διορθώσει κάποια από τα σφάλματα του παρελθόντος, να ενσωματώσει στη δομή του το ΤΑΙΠΕΔ και το ΤΧΣ. Και είμαστε οκτώ χρονιά μετά και θέλω να συζητήσουμε όχι τόσο για τους άξονες του νέου νομοσχεδίου, αλλά για τη φιλοσοφία του νομοσχεδίου. Άκουσα για παράδειγμα προτάσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με τη δημιουργία ενός ταμείου εθνικού πλούτου από τον κ. Γερουλάνο. Μα στην ουσία ο κ. Γερουλάνος μιλάει και πάλι για ένα ταμείο, για ένα ταμείο που θα έχει κάποια άλλα χαρακτηριστικά ενδεχομένως απαλλαγμένα από τις εξαρτήσεις ή το ιδεολογικό πρόσημο που μπορεί να είχε το πρώτο υπερταμείο. Δεν αναιρεί τη λογική, ότι θα έπρεπε να υπάρχει ένα υπερταμείο, που θα περιλαμβάνονταν όλα αυτά και να αξιοποιείται ο πλούτος του ελληνικού λαού».

Σύμφωνα με τον βουλευτή Ανατολικής Αττικής της Νέας Δημοκρατίας, «δεν έγινε όμως μια συζήτηση που θα ήθελα να ανοίξω .Όταν μιλάμε για μια χώρα όπως η Ελλάδα, η οποία έχει ακόμη και σήμερα δημόσιο χρέος περίπου 160% του ΑΕΠ και αναμένεται να κλείσει στα 152% το 2024, τι θα έπρεπε να περιλαμβάνει αυτή η στρατηγική μας για αυτό το υπερταμείο; Θα έπρεπε να ρίξουμε το βάρος αποκλειστικά στη μείωση του δημοσίου χρέους; Ή θα έπρεπε να ρίξουμε το βάρος σε αναπτυξιακή λογική όπως επιχειρεί να κάνει το νέο νομοσχέδιο; Ή θα έπρεπε να συνδυαστεί αυτό το υπερταμείο και με άλλες πολιτικές, που θα εξασφάλιζαν πως τα επόμενα χρόνια ο λόγος χρέος προς το ΑΕΠ θα συνεχίζεται να μειώνεται πάρα πολύ γρήγορα, γιατί σε μια οικονομία όπως η Ελλάδα, σε περίπτωση μιας διεθνούς αναταραχής θα εξακολουθούσαμε να είμαστε ευάλωτοι; Αυτή η συζήτηση δεν έγινε. Και αυτό θέλω να το δούμε σαν πτέρυγες της Βουλής γιατί αφορά τις επόμενες γενιές, γιατί, ενώ μας φαίνεται μακρινό το 2016 και η δημιουργία του υπερταμείου, ίσως να μας φαίνεται πολύ μακριά στο μέλλον και το 2032, όπου οι συνθήκες αποπληρωμής του δημοσίου χρέους θα είναι πολύ δυσμενέστερες από ό,τι είναι σήμερα. Κι αν κάποιος σήμερα είναι υπέρ μιας πιο αναπτυξιακής λογικής, δεν θα πρέπει να αγνοεί πως ο λόγος χρέος προς το ΑΕΠ πρέπει να μειώνεται. Άρα, θα πρέπει να συμφωνήσουμε ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα, που αυτή η κυβέρνηση είναι δεσμευμένη ότι θα συνεχίσει να παράγει τα επόμενα χρόνια η ελληνική οικονομία, θα πρέπει να υπάρχουν, γιατί, αλλιώς, η ταχεία μείωση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ δεν μπορεί να επέλθει. Δεν μπορούμε λοιπόν από τη μια μεριά να λέμε πως το ταμείο πρέπει να έχει αναπτυξιακή λογική και από την άλλη, να αγνοούμε την ανάγκη ύπαρξης συνετής δημοσιονομικής πολιτικής που, μαζί με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, θα φέρνει και πρωτογενή πλεονάσματα, για να μειώσουμε το λόγο χρέους προς ΑΕΠ. Αυτή είναι μια πραγματική συζήτηση, που πρέπει να κάνουν οι πτέρυγες της Βουλής. Αυτό είναι κομβικό στοιχείο και δυστυχώς απουσίαζε και από τις επιτροπές μας, αλλά και σήμερα στην ολομέλεια».

Κλείνοντας, ο βουλευτής της ΝΔ επισήμανε πως «πρέπει να γίνεται μάθημα το πάθημα. Έχω να πω πως κάποια στιγμή στο παρελθόν κάποιοι κραύγαζαν για ξεπούλημα και μιλούσαν για την ελληνική δημόσια περιουσία, όπως η άρνηση στην ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, για 300 εκατ. ευρώ την οποία τελικά πούλησαν για 45 εκ. ευρώ. Κάποιοι επί ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν να παρατείνουν για είκοσι έτη τη σύμβαση παραχώρησης του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος για 484 εκ. ευρώ και τους σταμάτησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για να μπορέσει να φέρει τελικά έσοδα 1,1 δις ευρώ. Αυτά είναι πολιτικές επιλογές που κρίνονται. Όμως, η μακροπρόθεσμη πολιτική είναι αυτή που πραγματικά θα έχει την Ελλάδα σε τροχιά βιώσιμων οικονομικών πολιτικών με αναπτυξιακό πρόσημο, ώστε να μπορούμε να είμαστε θωρακισμένοι απέναντι στις αναταραχές, σημερινές ή μελλοντικές», τόνισε ο κύριος Στέλιος Πέτσας.