Έως και 5,6 φορές πάνω το κόστος μίας πολυτελούς κατοικίας έναντι ενός τυπικού εξοχικού σε Μύκονο- Σαντορίνη

Στη Μύκονο και τη Σαντορίνη μια πολυτελής κατοικία μπορεί να κοστίζει μέχρι και 5,6 φορές περισσότερο από μια τυπική θερινή κατοικία, την ίδια στιγμή που στη Σέριφο ο αντίστοιχος δείκτης είναι 2,4 φορές. Στους δύο premium προορισμούς της χώρας, οι διάμεσες ζητούμενες τιμές πολυτελών κατοικιών ξεπερνούν τα 15.000 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο για το νησί των Ανέμων, ενώ χαμηλότερα, στα 12.600 ευρώ είναι η αντίστοιχη τιμή στη Σαντορίνη έχοντας σημειώσει διψήφιο ποσοστό ανόδου μέσα σε ένα χρόνο. Η Πάρος ακολουθεί κατά πόδας με ζητούμενη μέση τιμή λίγο κάτω από τα 10.000 ευρώ και συγκεκριμένα λίγο πάνω από τα 9.000 ευρώ ανά τ.μ..

Τα στοιχεία προέρχονται από το τελευταίο Παρατηρητήριο θερινών κατοικιών της εταιρείας συμβούλων ακινήτων GEOAXIS που εξετάζει πέντε δημοφιλή νησιά του Αιγαίου, Μύκονο, Σαντορίνη, Πάρο, Κέα και Σέριφο. Και στα πέντε νησιά της μελέτης καταγράφεται για έβδομη συνεχόμενη χρονιά αύξηση των διάμεσων ζητούμενων τιμών πώλησης θερινών εξοχικών κατοικιών, με την εκτίμηση μάλιστα ότι η αύξηση των αξιών θα συνεχιστεί «πιθανά ακόμη και με τον ίδιο ρυθμό, για τους επόμενους 6 με 12 μήνες».

Επιπλέον, όπως αναφέρεται, υπάρχουν περιοχές / θέσεις ιδιαίτερων πλεονεκτημάτων και ακίνητα μοναδικής αρχιτεκτονικής, εξεζητημένης κατασκευής και υψηλών παροχών, για τα οποία οι ζητούμενες τιμές βρίσκονται σε εξαιρετικά υψηλότερα επίπεδα από αυτά των τυπικών κατοικιών. Σε όλα τα νησιά καταγράφονται οι υψηλότερες αξίες της 10ετίας, ενώ όπως αναφέρεται μεγάλο ερωτηματικό για τις Κυκλάδες αποτελεί όχι το εάν αλλά το πότε η αλόγιστη ανάπτυξη και η μεγάλη συγκέντρωση επισκεπτών, χωρική και χρονική, σε συνδυασμό με «την ανεπάρκεια υποδομών (στο νερό, το οδικό δίκτυο, τα σκουπίδια), την ακρίβεια (εισιτήρια και διαμονή) και την κλιματική αλλαγή (εξαιρετικά μεγάλη ζέστη και έντονα μελτέμια από τον Ιούνιο) θα επιφέρουν δομικές αλλαγές σε αυτό το μοναδικό οικοσύστημα», επισημαίνεται στη μελέτη.

Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο, η Μύκονος καταγράφει την υψηλότερη διάμεση ζητούμενη τιμή μονάδος πολυτελών κατοικιών με 15.136 ευρώ/τμ με άνοδο 13,3% και ακολουθούν η Σαντορίνη με 12.600 ευρώ/τμ (+11,8%) και η Πάρος με 9.087 ευρώ/τμ (+13,6%). Η Κέα καταγράφει 5.847 ευρώ/τμ, με άνοδο κατά 7% και η Σέριφος 3.618 ευρώ/τμ, με χαμηλότερη αύξηση κατά 6,4%.

Από πλευράς επιφανειών, οι μεγαλύτερες θερινές κατοικίες καταγράφονται στη Μύκονο, στην Πάρο και στην Κέα με διάμεση επιφάνεια περί τα 220 τμ και ακολουθεί η Σαντορίνη με 200τμ και η Σέριφος με 100τμ. Η διάμεση ηλικία των προς πώληση ακινήτων που υπάρχουν στην αγορά στη Μύκονο, στην Πάρο και στην Κέα είναι 5-11 έτη, όταν στα υπόλοιπα νησιά είναι πάνω από 15 έτη.

Η αγορά των πολυτελών κατοικιών εκτιμάται ότι καταλαμβάνει περίπου το 5-15% της συνολικής πίτας, ανάλογα το νησί, και απευθύνεται κυρίως σε αγοραστές εκτός Ελλάδος οι οποίοι αναζητώντας ιδιαίτερα ακίνητα είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν σημαντικές υπεραξίες. Αξιοσημείωτη είναι η διαφορά που καταγράφεται στις διάμεσες τιμές ζήτησης μεταξύ πολυτελών και τυπικών κατοικιών. Έτσι, στη Μύκονο, όπως προαναφέρθηκε, μια πολυτελής κατοικία μπορεί να κοστίζει μέχρι και 5,5 φορές περισσότερο από μια τυπική θερινή κατοικία, στην Σαντορίνη 5,7 φορές, στην Πάρο 4,1 φορές, στην Σέριφο 2,4 φορές και στην Κέα 2,8 φορές. Και στα πιο τυπικά εξοχικά, η Μύκονος εξακολουθεί και καταγράφει την υψηλότερη διάμεση ζητούμενη τιμή μονάδος με 2.749 ευρώ/τμ και ακολουθούν η Σαντορίνη και η Πάρος με 2.198 ευρώ/ τμ και 2.194 ευρώ/τμ αντίστοιχα. Η Κέα καταγράφει 2.045 ευρώ/τμ και η Σέριφος 1.532 ευρώ/τμ.

Ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα αποτελέσματα της χρονικά βαθύτερης ανάλυσης που προχωρήσαμε για τις τυπικές θερινές κατοικίες, κατά τα τελευταία 10 χρόνια. Από την επεξεργασία των στοιχείων φαίνεται πως μεταξύ 2015 και 2024 η αγορά έχει υπερκαλύψει τις όποιες απώλειες και σήμερα σε όλα τα νησιά καταγράφονται οι υψηλότερες αξίες της 10ετίας. Η τάση είναι αυξητική, δίχως διαφαινόμενη αλλαγή στην γωνία της καμπύλης βραχυπρόθεσμα.

Όπως επισημαίνεται η ανοδική πορεία της φετινής τουριστικής περιόδου δίνει περιθώρια αισιοδοξίας για ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των αξιών. Η υπερβολική συγκέντρωση των τουριστών σε συγκεκριμένες περιοχές και χρονικά διαστήματα, η αύξηση του κόστους υλικών, ημερομισθίων και ενέργειας, η αδυναμία εύρεσης συνεργείων, οι οριακές υποδομές, η κλιματική αλλαγή και το υπερβολικό κόστος προϊόντων και υπηρεσιών (βλ. εισιτήρια) δεν αποτυπώθηκαν ως ανασταλτικοί παράγοντες, σε μια αγορά που ούτως ή άλλως απευθύνεται στο υψηλότερο εισοδηματικό τμήμα της κοινωνίας.

Πηγή: Στεφανία Σούκη,newmoney.gr