Ο Μητσοτάκης, ο Τζιτζικώστας και η εσωκομματική σκακιέρα της ΝΔ

Πού βρίσκονται σήμερα οι αντίπαλοι του Κυριάκου Μητσοτάκη από την εσωκομματική εκλογική διαδικασία της περιόδου 2015-αρχές 2016; Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, από το 2019, ηγείται του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ στις Βρυξέλλες, ενώ σήμερα στο ίδιο «εξπρές» του Μητσοτάκη για την Γκραν Πλας των Βρυξελλών συμμετέχει και ο Απόστολος Τζιτζικώστας, ο οποίος αναλαμβάνει τον ρόλο του επιτρόπου της Ελλάδας για τα επόμενα πέντε χρόνια.

Η στάση του Μητσοτάκη απέναντι και στους δύο αυτούς πολιτικούς μπορεί να θεωρηθεί έντιμη, ενώ ταυτόχρονα αποπνέει πολιτικό ρεαλισμό και προνοητικότητα.

Ο τρίτος υποψήφιος της εποχής εκείνης, Άδωνις Γεωργιάδης, είναι εδώ και πέντε χρόνια βασικός υπουργός και είναι προφανές ότι έχει αναπτύξει μια λειτουργική σχέση με τον Μητσοτάκη, έχοντας κάνει αρκετές παραχωρήσεις στην πολιτικο-ιδεολογική του ταυτότητα σε σχέση με το παρελθόν.

Η επιλογή του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας δίνει τη δυνατότητα στον Πρωθυπουργό να αποφύγει την ταλαιπωρία ενός ανασχηματισμού στα κορυφαία υπουργεία, κάτι που θα συνέβαινε αν ο Επίτροπος προερχόταν από το υπουργικό συμβούλιο, όπως είχε συζητηθεί.

Ένα δεύτερο σημαντικό στοιχείο είναι η προληπτική κίνηση απέναντι στην κινητικότητα ακραίων στοιχείων της ΝΔ, που επιθυμούσαν να δραστηριοποιηθούν με τμήματα του κυβερνώντος κόμματος στη Βόρεια Ελλάδα. Ακούγονταν μέχρι και σενάρια για τη δημιουργία νέου κόμματος, καθώς τα ποσοστά της ΝΔ, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, στις ευρωεκλογές ενίσχυαν αυτές τις ανησυχίες. Η κοινή αίσθηση που συνέδεε αυτά τα στοιχεία ήταν η οργή των πιο ακραίων δυνάμεων της περιοχής, κυρίως μετά την ψήφο του νόμου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Έτσι, η επιλογή και η πολιτική επικύρωση-αναβάθμιση του Τζιτζικώστα στη θέση του Επιτρόπου αποτελεί ένα μήνυμα προς τους υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας στη Μακεδονία και γενικότερα στον Βορρά, με ιδιαίτερη έμφαση στη δεξιά πτέρυγα του κόμματος.

Φαίνεται ότι πρόκειται για μια στρατηγική επιλογή που σχετίζεται περισσότερο με εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες παρά με ευρωπαϊκά ζητήματα, σε μια περίοδο που τα διακυβεύματα στην Ευρώπη είναι εξαιρετικά σημαντικά (όπως επισημαίνει και ο κ. Μητσοτάκης). Ο Πρωθυπουργός διαθέτει πλέον την ευρωπαϊκή επιρροή που του προσφέρει μεγαλύτερη ελευθερία στις κινήσεις και τις επιλογές του. Αυτή η απόφαση μπορεί να ερμηνευτεί με διάφορους τρόπους, αλλά το «ψαχνό» της υπόθεσης δεν απαιτεί ιδιαίτερη ανάλυση. Είτε θεωρείται καλή είτε κακή, σύμφωνα με τις απόψεις και τα κριτήρια διαφορετικών παρατηρητών, το βέβαιο είναι ότι η επιλογή του δεν θα μπορούσε να αμφισβητηθεί από τις Βρυξέλλες.

Ο Μητσοτάκης δεν εξαρτάται από τον Τζιτζικώστα (ή τον Μεϊμαράκη) για να έχει πρόσβαση στα κέντρα λήψης αποφάσεων των Βρυξελλών. Διατηρεί μια σταθερή πολιτική σχέση με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, από την εποχή που ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης. Επιπλέον, η φωνή του στις Συνόδους Κορυφής των ηγετών είναι πλέον πολύ πιο ισχυρή σε σύγκριση με το 2019, όταν έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο ευρωπαϊκό προσκήνιο.