Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για την Ελλάδα από την κλιμάκωση στη Μ. Ανατολή;

Η Ελλάδα καλείται να κινηθεί εντός του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας.

Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται ως «χώρα διεθνούς δικαίου και σταθερότητας», ωστόσο βρίσκεται σε μια γεωγραφική περιοχή που γειτονεύει με χώρες που πλήττονται από ανομία, έλλειψη σεβασμού στο διεθνές δίκαιο και αστάθεια. Οι πρόσφατες δολοφονίες του πολιτικού ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγια, στην Τεχεράνη, και του ανώτατου διοικητή της Χεζμπολάχ, Φαούντ Σουκρ, στο Λίβανο, έχουν επιδεινώσει δραματικά την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Οι αντεκδικητικές επιθέσεις από το Ιράν, τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ θεωρούνται πλέον αναπόφευκτες. Οι διαπραγματεύσεις για εκεχειρία στη Γάζα κατέρρευσαν μετά τη δολοφονία του Χανίγια, ο οποίος ήταν ο κύριος διαπραγματευτής της Χαμάς. Ο πρόεδρος Μπάιντεν, έμμεσα καταδικάζοντας αυτή τη δολοφονία, δήλωσε ότι «δεν διευκολύνει την επίτευξη της κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα». Η διεθνής κοινότητα καταβάλλει προσπάθειες για να αποτρέψει μια γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή. Ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης επισημαίνει ότι «διανύουμε τη δυσκολότερη περίοδο μετά τον πόλεμο» και τονίζει ότι «η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει αλώβητη» από τις εξελίξεις.

Οι εξελίξεις που σχετίζονται με τις συγκρούσεις ενδέχεται να έχουν σοβαρές και ζημιογόνες επιπτώσεις για την Ελλάδα σε διάφορους τομείς, όπως οι εφοδιαστικές αλυσίδες, και κυρίως σε τρία βασικά σημεία: (α) η χώρα μπορεί να γίνει στόχος τρομοκρατικών επιθέσεων κατά Ισραηλινών στόχων ή συμφερόντων, με πληροφορίες που υποδεικνύουν την πιθανότητα αυτή, (β) μπορεί να παρατηρηθούν ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές προς την Ελλάδα, ειδικά σε μια κρίσιμη περίοδο τουριστικής αιχμής, και (γ) ίσως το πιο σημαντικό, να επηρεαστεί ή και να εκτροχιαστεί η ευαίσθητη διαδικασία προσέγγισης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Τουρκία είναι άμεσα εμπλεκόμενη στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, υποστηρίζοντας ενεργά τη Χαμάς και επιτιθέμενη με σφοδρότητα κατά του Ισραήλ, απειλώντας μάλιστα με στρατιωτική επέμβαση. Εάν η κατάσταση επιδεινωθεί και η Ελλάδα θεωρηθεί ότι εμπλέκεται, έστω και έμμεσα, τότε όλα τα ενδεχόμενα σχετικά με τη συμπεριφορά και την αντίδραση της Τουρκίας είναι πιθανά. Επιπλέον, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι η Τουρκία, λόγω του ρόλου της στην πρόσφατη ανταλλαγή κρατουμένων μεταξύ Δυτικών (Αμερικανών) και Ρώσων, απολαμβάνει αυξημένη αποδοχή από τις ΗΠΑ και τη Δύση.

Με βάση τα παραπάνω, ποια θα πρέπει να είναι η πολιτική της Ελλάδας σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία;

Η απάντηση είναι απλή: η πολιτική του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας. Είναι προφανές ότι η χώρα μας δεν μπορεί να εμπλακεί στα γεγονότα της Μέσης Ανατολής πέρα από όσα ορίζει το διεθνές δίκαιο, όπως η παροχή ανθρωπιστικών υπηρεσιών, π.χ. η διευκόλυνση εκκένωσης πληθυσμών (από Λίβανο, Γάζα κ.α.) αν προκύψει ανάγκη. Στο πρόσφατο παρελθόν, η Ελλάδα είχε ταυτιστεί μονομερώς με το Ισραήλ. Ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης «διόρθωσε» αυτή την κατάσταση αποκαθιστώντας την απαραίτητη ισορροπία, η οποία πρέπει να διατηρείται συνεχώς. Ως «χώρα διεθνούς δικαίου», η Ελλάδα οφείλει να στηρίζει στην πολιτική της στο δημόσιο διεθνές δίκαιο και τις δίκαιες λύσεις, ανεξαρτήτως οποιωνδήποτε σκοπιμοτήτων.