Ποιους προορισμούς “προτιμά” ο υπερτουρισμός

Αυτό που παρατηρείται εδώ και αρκετά χρόνια, και μάλιστα με ολοένα αυξανόμενη ένταση, είναι ότι προορισμοί σε όλο τον κόσμο λαμβάνουν σοβαρά μέτρα για να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη πρόκληση του υπερτουρισμού. Παράλληλα, οι περισσότεροι κάτοικοι αυτών των περιοχών αναγνωρίζουν ότι οι τουρίστες αποτελούν μια σημαντική πηγή εσόδων.

«Ποια θα μπορούσε, λοιπόν, να είναι η ιδανική τουριστική αγορά;», αναρωτιέται το βρετανικό περιοδικό Economist. Οι ντόπιοι πιθανότατα θα προτιμούσαν έναν περιορισμένο αριθμό επισκεπτών που είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν περισσότερα χρήματα, ώστε να μειωθεί η ενόχληση και να αυξηθούν τα έσοδα. Συγκεντρώνοντας μια σειρά από σχετικές πληροφορίες, οι δημοσιογράφοι του Economist κατατάσσουν είκοσι δημοφιλείς παγκόσμιους προορισμούς με βάση την ελκυστικότητά τους για τους ταξιδιώτες, προσφέροντας έτσι μια εικόνα για το πόσο κοντά ή μακριά βρίσκονται από αυτόν τον ιδανικό συνδυασμό.

Αναφορικά με τις διεθνείς αφίξεις, το Λονδίνο και το Τόκιο κατέχουν την κορυφή της λίστας πέρυσι, με κάθε πόλη να υποδέχεται 20 εκατομμύρια τουρίστες, ακολουθούμενες από την Κωνσταντινούπολη, η οποία υποδέχτηκε 17 εκατομμύρια επισκέπτες. Ωστόσο, αν υπολογίσουμε τον αριθμό των αφίξεων σε σχέση με τον πληθυσμό κάθε πόλης, οι τρεις πρώτες θέσεις ανήκουν στο Άμστερνταμ, το Παρίσι και το Μιλάνο, με δέκα, οκτώ και έξι αφίξεις ανά κάτοικο αντίστοιχα.

Αναφορικά με την πανέμορφη πρωτεύουσα της Ολλανδίας, η ελκυστικότητά της δεν προκαλεί μόνο ανησυχία στους κατοίκους, αλλά και στις δημοτικές αρχές. Αυτές, τα τελευταία χρόνια, έχουν προσπαθήσει να περιορίσουν την εισροή τουριστών, μειώνοντας τη διαθεσιμότητα ξενοδοχειακών καταλυμάτων, απαγορεύοντας τα κρουαζιερόπλοια και αυξάνοντας τους φόρους στα ξενοδοχεία.

Παρά τις προσπάθειες αυτές, οι τουρίστες συνεχίζουν να καταφθάνουν στο Άμστερνταμ, φέρνοντας τους ντόπιους σε δύσκολη θέση.

Όσον αφορά τις τουριστικές δαπάνες —σε αξιοθέατα, καταλύματα, μεταφορές κ.λπ.— το Ντουμπάι κατέκτησε την πρώτη θέση πέρυσι, με έσοδα 29 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ακολούθησε το Λονδίνο με 21 δισεκατομμύρια δολάρια και η Σιγκαπούρη με 19 δισεκατομμύρια δολάρια. Το Άμστερνταμ, το Παρίσι και το Ντουμπάι ξεχώρισαν για τις υψηλές δαπάνες ανά κάτοικο. Εντύπωση προκαλεί, ωστόσο, η διαφορά στις τουριστικές δαπάνες μεταξύ αυτών των προορισμών, με τον Economist να σημειώνει ότι οι επισκέπτες του Άμστερνταμ ξοδεύουν τέσσερις φορές περισσότερα από τους επισκέπτες του Μιλάνου. «Συγκεντρώνοντας έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό τουριστών σε μια πόλη, οι τουριστικές δαπάνες ανά κάτοικο αυξάνονται. Ένα Άμστερνταμ με λιγότερους τουρίστες θα ήταν μια φτωχότερη πόλη. Ο υπερτουρισμός έχει και κάποια θετικά στοιχεία», αναφέρει το βρετανικό περιοδικό.

Υπάρχουν, ωστόσο, προορισμοί που επιτυγχάνουν καλύτερα αποτελέσματα, βλέποντας τα έσοδά τους να αυξάνονται χωρίς να κατακλύζονται από πλήθη τουριστών. Για παράδειγμα, οι επισκέπτες της Οσάκα, της δεύτερης αρχαιότερης πόλης της Ιαπωνίας, ξοδεύουν κατά μέσο όρο 4.900 δολάρια ανά κάτοικο, ενώ οι τουρίστες που επισκέπτονται τη Μαδρίτη δαπανούν 4.300 δολάρια. Καμία από τις δύο πόλεις δεν είναι ιδιαίτερα τουριστική, με τέσσερις και δύο επισκέπτες ανά κάτοικο ετησίως αντίστοιχα.

Οι κάτοικοι του Άμστερνταμ θα ήθελαν να δουν κάτι παρόμοιο στην πόλη τους, αλλά πλέον «ακόμα και λίγοι τουρίστες μπορεί να είναι υπερβολικοί», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Economist. Οι δημοτικές αρχές της Οσάκα εξετάζουν το ενδεχόμενο επιβολής τέλους εισόδου στους αλλοδαπούς τουρίστες, ενώ στους τοίχους της Μαδρίτης εμφανίζονται γκράφιτι κατά των τουριστών.