Γεροβασίλη: Εδώ και 5 χρόνια κάθε καλοκαίρι η καταστροφή γίνεται ζοφερή πραγματικότητα

«Καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, όταν εδώ και πέντε χρόνια, κάθε καλοκαίρι, η καταστροφή γίνεται ζοφερή κανονικότητα, όταν η φωτιά φτάνει στον αστικό ιστό, λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της πρωτεύουσας, όταν για μια ακόμη χρονιά γίνονται στάχτη οι διαβεβαιώσεις για ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού και παρά την έγκαιρη πρόγνωση των δύσκολων καιρικών συνθηκών. Γιατί απλά έχει καταρρεύσει κάθε γραμμή άμυνας και κάθε έννοια ασφάλειας», αναφέρει η Δ’ αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Όλγα Γεροβασίλη, με αφορμή την πυρκαγιά στη βορειοανατολική Αττική.

Όπως τονίζει, «οι συνέπειες της κλιματικής κρίσης δεν αντιμετωπίζονται με λόγια, υποσχέσεις και φθηνές δικαιολογίες. Ό,τι συνηθίζει δηλαδή να κάνει η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης μετά από κάθε καταστροφή μέχρι την επόμενη. Χρειάζεται σοβαρό και ολιστικό σχέδιο για την πρόληψη, σαν αυτό που προέβλεπε το σχέδιο νόμου που παραδώσαμε το 2019 για την πολιτική προστασία, με ξεκαθάρισμα των αρμοδιοτήτων, με πρωτόκολλα συντονισμού των φορέων. Δυστυχώς, η κυβέρνηση της ΝΔ ακολούθησε με προχειρότητες, με έναν νέο νόμο που δεν εφαρμόστηκε ποτέ και τέθηκε σε αναστολή».

Και προσθέτει: «Χρειάζεται ενίσχυση του πυροσβεστικού σώματος που μετρά σχεδόν 3.000 οργανικά κενά, τα οποία θα ήταν 1.000 παραπάνω, αν μετά από Επίκαιρη Ερώτησή μου ήδη από τον περασμένο Δεκέμβριο και πιέσεις του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία δεν είχε αρχίσει μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο η διαδικασία μονιμοποίησης 876 πυροσβεστών πενταετούς υποχρέωσης.

Είναι αδιανόητο και μόνο να ανοίγει συζήτηση για μείωση του εισοδήματος των Πυροσβεστών Πενταετούς Υποχρέωσης και των Συμβασιούχων σε περίπτωση τραυματισμού. Δεν είναι δυνατόν να έχει αξιοποιηθεί μόλις το 1% των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας για την αντιπυρική προστασία. Και βεβαίως, χρειάζονται απαντήσεις για το πόσα εναέρια μέσα επιχειρούν αυτές τις ημέρες στη Βορειοανατολική Αττική».

Η κ. Γεροβασίλη καταλήγει σημειώνοντας πως: «Αν δεν σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της καταστροφής, σε λίγο θα ζούμε σε έναν τόπο αβίωτο για εμάς, για τα παιδιά μας και για τα παιδιά των παιδιών μας. Είναι ιστορικό μας καθήκον και χρέος μας απέναντι στο αύριο να αποτρέψουμε αυτή την εφιαλτική προοπτική».