Γαλλία: Το σπριντ του Μακρόν μετά τους Ολυμπιακούς

Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού να αποτελούν πλέον ιστορία, η Γαλλία επιστρέφει στην πραγματικότητα, όπως αυτή προέκυψε από τον δεύτερο γύρο των πρόωρων βουλευτικών εκλογών της 7ης Ιουλίου: παρά τη νίκη της Αριστεράς, κανένα κόμμα δεν έχει εξασφαλίσει πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση και έτσι το πολιτικό «παιχνίδι» για την εκλογή νέου πρωθυπουργού συνεχίζεται.

Ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν και τα άλλα μεγάλα κόμματα της χώρας είχαν συνάψει μια «πολιτική εκεχειρία» για την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων η οποία τώρα έχει τελειώσει. Πλέον, ο Μακρόν και το κόμμα του βιάζονται να συγκεντρώσουν την απαραίτητη πλειοψηφία για να ορίσουν τον νέο πρωθυπουργό της χώρας.

Το απόγευμα της Τρίτης, ο παραιτηθείς πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Αττάλ έστειλε επιστολή σε διάφορους αρχηγούς κομμάτων, εξαιρώντας, ωστόσο, το αριστερό κόμμα του Ζαν Λικ Μελανσόν και το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν. Ο στόχος της επιστολής του Αττάλ είναι να βρεθεί ένας συμβιβασμός ώστε να δημιουργηθεί κυβερνητικός συνασπισμός που θα βρίσκεται στο πολιτικό φάσμα της μετριοπαθούς Δεξιάς και Αριστεράς.

Στην επιστολή περιγράφεται λεπτομερώς ένας οδικός χάρτης έξι σημείων, συμπεριλαμβανομένης της αναθεώρησης των δημόσιων οικονομικών της χώρας. Ο χρόνος τρέχει καθώς το σχέδιο του προϋπολογισμού της Γαλλίας πρέπει να παρουσιαστεί στους βουλευτές της Εθνοσυνέλευσης μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου. Τα άλλα σημεία δίνουν έμφαση στην πάταξη της εγκληματικότητας και στην ενίσχυση των δημόσιων υπηρεσιών, όπως η εκπαίδευση και η υγεία.

«Είμαι, μαζί με ολόκληρο το κόμμα μου, στη διάθεσή σας για να συζητήσουμε αυτές τις προτεραιότητες», καταλήγει ο Αττάλ στην επιστολή, σύμφωνα με το Euronews. Αν και παραδέχεται ότι θα είναι δύσκολο να «συμφωνήσουν σε όλα», ο απερχόμενος πρωθυπουργός ζήτησε από τους βουλευτές να «ξεπεράσουν» τις διαφωνίες.

Η απόρριψη της αριστερής πρότασης και τα ονόματα Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP), ο αριστερός συνασπισμός που κέρδισε τις περισσότερες έδρες στις πρόωρες εκλογές, πρότεινε μέσα στον Ιούλιο το όνομα της Λουσί Καστέ για την πρωθυπουργία. Η 37χρονη Καστέ είναι οικονομική εμπειρογνώμονας στις ανώτερες δημόσιες υπηρεσίες και επί του παρόντος είναι υπεύθυνη για τα οικονομικά του δήμου του Παρισιού.

Ωστόσο, ο Μακρόν έχει απορρίψει την εν λόγω πρόταση της Αριστεράς, δημιουργώντας αντιδράσεις από πολλούς βουλευτές. «Ο πρόεδρος αρνείται να αποδεχθεί τα αποτελέσματα των εκλογών και θέλει να μας επιβάλει το Ρεπουμπλικανικό του Μέτωπο», είχε γράψει ο επικεφαλής του αριστερού συνασπισμού, Ζαν Λικ Μελανσόν. «Αυτό δεν πρόκειται να το καταφέρει».

Στο πλαίσιο αυτό, η Αριστερά επιμένει στην υποψηφιότητα της Καστέ. Τη Δευτέρα, μάλιστα, η Λουσί Καστέ έστειλε επιστολή στους βουλευτές (εξαιρώντας την Ακροδεξιά)στην οποία παρουσιάζει τον οδικό χάρτη μιας νέας γαλλικής κυβέρνησης υπό τον αριστερό συνασπισμό. Στις προτεραιότητές της περιλαμβάνονται η αύξηση των μισθών και η «δικαιότερη φορολογία».

Ορισμένοι πολιτικοί κατηγόρησαν τον Μακρόν ότι χρησιμοποίησε την «εκεχειρία» για να κερδίσει χρόνο ώστε να σχηματίσει έναν συνασπισμό και να μπορέσει να επιλέξει τον υποψήφιο που ο ίδιος προτιμά. Σύμφωνα με βουλευτές του κόμματος Μακρόν, στόχος του Γάλλου προέδρου είναι να ορίσει νέο πρωθυπουργό μέχρι το τέλος της επόμενης εβδομάδας.

Προς το παρόν, δύο ονόματα θεωρείται ότι έχουν την εύνοια του Μεγάρου των Ηλυσίων για την πρωθυπουργία της χωράς.

Το πρώτο είναι ο πρόεδρος της περιφέρειας Οτ-ντε-Φρανς, Ξαβιέ Μπερτράν, ο οποίος έχει διατελέσει πολλές φορές υπουργός υπό τον Ζακ Σιράκ και τον Νικολά Σαρκοζί. Πρόκειται για μέλος του δεξιού Ρεπουμπλικανικού κόμματος και θεωρείται ότι απολαμβάνει τη στήριξη από πολλά στελέχη του Κέντρου και της Δεξιάς.

Το δεύτερο όνομα είναι ο Μπερνάρ Καζνέβ, πρώην πρωθυπουργός επί προεδρίας Φρανσουά Ολάντ. Στα πλεονεκτήματα της εν λόγω υποψηφιότητας περιλαμβάνεται το γεγονός ότι μπορεί να γίνει ευκολότερα ένα «άνοιγμα» προς τους Σοσιαλιστές προκειμένου να λαμβάνει τις ψήφους των βουλευτών του κόμματος στην Εθνοσυνέλευση. Το εμπόδιο, ωστόσο, στο ενδεχόμενο μιας πρωθυπουργίας Καζνέβ είναι οι μεγάλες διαφορές στα προγράμματα μεταξύ των σοσιαλδημοκρατών και της Δεξιάς. Ως εκ τούτου, θα είναι πιο δύσκολο να καταρτιστεί ένα κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα.