Ο Spitznagel δεν συμμερίζεται την πρόσφατη αισιοδοξία,προειδοποιεί για δύσκολες ημέρες σε οικονομία αγορές

Τα τελευταία χρόνια, η οικονομία των ΗΠΑ έχει φαινομενικά επιτύχει ένα απίστευτο κατόρθωμα. Ακόμη και με τον επίμονο πληθωρισμό και τα αυξανόμενα επιτόκια να επιβαρύνουν τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις σε εθνικό επίπεδο, και τους πολέμους στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη να πλήττουν την παγκόσμια ανάπτυξη, υπάρχουν ελάχιστα σημάδια αμερικανικής ύφεσης.

Μέσα στο πλαίσιο, και παρά τους αντίθετους ανέμους οι αμερικανικές μετοχές έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Οι ταύροι της Wall Street υποστηρίζουν ότι όλα αυτά είναι μια ασυνήθιστη, αλλά όχι πρωτόγνωρη οικονομική « ήπια προσγείωση »,  που καθοδηγείται από καταναλωτές και επιχειρήσεις που είναι πλέον δομικά πιο ανθεκτικές στο υψηλότερο κόστος δανεισμού. Κάποιοι ισχυρίζονται μάλιστα ότι ζούμε μια περίοδο αμερικανικής εξαίρεσης στους κανόνες της οικονομίας και της αγοράς .

«H μόνη διαφορά είναι ότι το μέγεθος αυτής της φούσκας που θα σκάσει είναι μεγαλύτερο από ό,τι έχουμε δει ποτέ…»

Αλλά για τον Mark Spitznagel, συνιδρυτή και CIO του ιδιωτικού αμοιβαίου κεφαλαίου αντιστάθμισης κινδύνου Universa Investments, όλες αυτές οι ιδέες είναι απλώς προσπάθειες να βρεθεί μια ιστορία που να εξηγεί πώς «είναι διαφορετικά αυτή τη φορά», όταν η πραγματικότητα είναι ότι η ιστορία τείνει να επαναλαμβάνεται.

«Δεν είναι διαφορετικό αυτή τη φορά, και όποιος λέει ότι είναι, πραγματικά δεν προσέχει», είπε ο Spitznagel σε συνέντευξή του στο Fortune , προσθέτοντας «η μόνη διαφορά είναι ότι το μέγεθος αυτής της φούσκας που θα σκάσει είναι μεγαλύτερο από ό,τι έχουμε δει ποτέ…»

Ο Spitznagel ισχυρίζεται εδώ και χρόνια ότι η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ βοήθησε στην ανατίναξη της «μεγαλύτερης πιστωτικής φούσκας στην ανθρώπινη ιστορία» με χρόνια χαλαρής νομισματικής πολιτικής – και προειδοποίησε ότι όλες οι φούσκες τελικά σκάνε, δίνοντάς του τη φήμη της «μόνιμης αρκούδας».

Έντονη ανησυχία

Ακόμη και τώρα, με τους περισσότερους ειδικούς της Wall Street να εμφανίζονται αισιόδοξοι φέτος, ο βετεράνος hedge funder ανησυχεί για την οικονομία. Πιστεύει ότι οι αρνητικές επιπτώσεις της νομισματικής σύσφιγξης της Fed σε μια περίοδο με αυξημένα επίπεδα εταιρικού, καταναλωτικού και κρατικού χρέους έχουν απλώς καθυστερήσει.

Έχουμε κολλήσει σε μια σύντομη ζώνη των Goldilocks, (του θετικού σεναρίου της Χρυσομαλλούσας) καθώς το υψηλότερο κόστος δανεισμού διαπερνά την οικονομία

Σύμφωνα με τον Spitznagel, του οποίου η κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στρατηγική, που ονομάζεται αντιστάθμιση κινδύνου ουράς, επιδιώκει το κέρδος, δεν πρέπει να αγνοηθούν τα σημάδια: «Πρόκειται για μια ασυνήθιστη διαδικασία σύσφιγξης, διαδικασία αιχμής, διαδικασία αντιστροφής, μετάβαση σε ύφεση. Θα εκπλαγώ αν δεν είμαστε σε ύφεση μέχρι το τέλος του έτους», είπε.

Η οικονομία του «tinderbox»

Πριν από λίγο καιρό, πολλοί αναλυτές της Wall Street συμμερίζονταν τις αρνητικές προβλέψεις του Spitznagel, προειδοποιώντας για μια επικείμενη ύφεση. Αλλά οι περισσότεροι δεν βλέπουν πλέον άμεσο κίνδυνο οικονομικής κατάρρευσης ή κατάρρευσης της αγοράς.

Ωστόσο, ο Spitznagel υποστηρίζει ότι η τρέχουσα, σχετικά σταθερή οικονομία «δεν είναι ασυνεπής» με τις καθυστερημένες επιπτώσεις της σύσφιξης της Fed. «Χρειάζεται χρόνος για να φτάσει το υψηλότερο κόστος του χρέους στο σύστημα», εξήγησε ο hedge funder.

Έχουμε κολλήσει σε μια σύντομη ζώνη των Goldilocks, (του θετικού σεναρίου της Χρυσομαλλούσας) καθώς το υψηλότερο κόστος δανεισμού διαπερνά την οικονομία, αλλά αυτό σύντομα θα τελειώσει.  Ο όρος περιγράφει την ιδανική κατάσταση για ένα οικονομικό σύστημα. Σε αυτή την τέλεια κατάσταση, υπάρχει πλήρης απασχόληση, οικονομική σταθερότητα και σταθερή ανάπτυξη.

Το συνολικό παγκόσμιο χρέος έφτασε στο ρεκόρ των 315 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το πρώτο τρίμηνο

Ο Spitznagel λέει ότι η Fed δημιούργησε μια οικονομία «Tinderbox» (μια κατάσταση κατά την οποία, η κρίση μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή, σαν βόμβα)  διατηρώντας τα επιτόκια κοντά στο μηδέν και εξυγιάνοντας την οικονομία με ποσοτική χαλάρωση – μια πολιτική αγοράς τίτλων με υποθήκη και ομολόγων των ΗΠΑ – για όσο διάστημα το έκανε. Αυτές οι πολιτικές δημιούργησαν ένα περιβάλλον όπου οι επιχειρήσεις και οι καταναλωτές δανείστηκαν πολλά για να επενδύσουν και να ξοδέψουν επειδή ήταν φθηνό, λέει, και αυτό οδήγησε σε υψηλά επίπεδα χρέους και διατήρησε τεχνητά στη ζωή μη βιώσιμα επιχειρηματικά μοντέλα.

Χρέος ρεκόρ

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι αμερικανικές μη χρηματοπιστωτικές εταιρείες είχαν επί του παρόντος χρέος ρεκόρ 13,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, σύμφωνα με στοιχεία της Fed . Και το συνολικό παγκόσμιο χρέος έφτασε στο ρεκόρ των 315 τρισεκατομμυρίων δολαρίων το πρώτο τρίμηνο επίσης, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Διεθνών Χρηματοοικονομικών . Μεγάλο μέρος αυτού του χρέους είναι δημόσιο χρέος, αλλά ο Spitznagel ανησυχεί για τη βιωσιμότητα και εκεί. 

Το εθνικό χρέος των ΗΠΑ ξεπέρασε τα 35,1 τρισεκατομμύρια δολάρια αυτό το καλοκαίρι και ο λόγος χρέους των ΗΠΑ προς το ΑΕΠ αναμένεται τώρα να φτάσει στο 116% έως το 2034, σύμφωνα με το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου – υψηλότερο από αυτό που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου. Η κατάσταση μοιάζει παρόμοια και στο εξωτερικό.

Με τη Fed να διατηρεί τα επιτόκια σε υψηλά επίπεδα εδώ και χρόνια, ο Spitznagel φοβάται ότι ο αντίκτυπος του αυξανόμενου κόστους του χρέους για τις εταιρείες, τους καταναλωτές και τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο θα ανέβει σύντομα.

Ο αγαπημένος δείκτης του Spitznagel

Ο βασικός δείκτης που παρακολουθεί ο Spitznagel για ενδείξεις επικείμενης ύφεσης είναι η καμπύλη αποδόσεων, η οποία απεικονίζει τα επιτόκια των ομολόγων, συνήθως αμερικανικών ομολόγων, ίσης πιστωτικής ποιότητας αλλά διαφορετικής διάρκειας. Όταν η καμπύλη απόδοσης αντιστρέφεται, πράγμα που σημαίνει ότι τα ομόλογα βραχείας ημερομηνίας προσφέρουν μεγαλύτερη απόδοση από τα ομόλογα μεγάλης ημερομηνίας, ιστορικά υποδεικνύεται ότι πλησιάζει μια ύφεση.

Καθεμία από τις τελευταίες οκτώ υφέσεις των ΗΠΑ που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1960 ήρθε αφότου η απόδοση του 10ετούς Δημοσίου έπεσε κάτω από την απόδοση του Δημοσίου 3 μηνών, για παράδειγμα. Και επί του παρόντος, η απόδοση 3 μηνών των ΗΠΑ είναι υψηλότερη από την απόδοση 10 ετών για 22 μήνες, τη μεγαλύτερη αντιστροφή στην ιστορία.

Ωστόσο, η αντιστροφή αυτής της καμπύλης απόδοσης δεν είναι ο πραγματικός δείκτης ύφεσης, σύμφωνα με τον Spitznagel, είναι η επιστροφή στο κανονικό, ή η αντιστροφή. «Είναι ένας από τους πιο σημαντικούς δείκτες [ύφεσης] που υπάρχουν, η αντιστροφή της καμπύλης αποδόσεων – κοιτάξτε τα ιστορικά δεδομένα», είπε.

Ιστορικά, χρειάστηκε σχεδόν ένας χρόνος, κατά μέσο όρο, μετά την πρώτη αντιστροφή της καμπύλης αποδόσεων 3 μηνών/10 ετών για να ξεκινήσει μια ύφεση. Όμως, σύμφωνα με τον Spitznagel, χρειάστηκαν μόνο 66 ημέρες κατά μέσο όρο από τη στιγμή που η καμπύλη αποδόσεων αντιστρέφεται για να ραγίσει η οικονομία, ανέφερε αρχικά το Reuters , επικαλούμενο στοιχεία από τον Jim Bianco, στρατηγικό αναλυτή της Bianco Research.

Καταδίκη σε ένα στασιμοπληθωριστικό μέλλον

Τελικά, αφού σκάσει αυτή η φούσκα και έρθει μια ύφεση, ο Spitznagel φοβάται ότι το υπερβολικό χρέος στην παγκόσμια οικονομία και η «εκτύπωση χρημάτων» από τη Fed θα οδηγήσει σε μια περίοδο χαμηλής ανάπτυξης και υψηλού πληθωρισμού.

Υποστηρίζει ότι η Fed θα αναγκαστεί να «κάνει κάτι ηρωικό» για να σώσει την οικονομία και τις αγορές όταν ραγίσουν, αλλά αυτό θα είναι μόνο μια «πύρρεια νίκη». Η μείωση των επιτοκίων, η αναζωογόνηση της ποσοτικής χαλάρωσης ή ακόμη και η έναρξη νέων, μη δοκιμασμένων προσπαθειών τόνωσης δεν θα είναι αρκετές για να αποτρέψουν σοβαρό πόνο για τους καταναλωτές και τους επενδυτές. Και όταν οι προσπάθειες της Fed αρχίσουν να έχουν αποτέλεσμα και να βοηθήσουν στη σταθεροποίηση της οικονομίας, ο στασιμοπληθωρισμός θα γίνει πρόβλημα.

Φοβάται επίσης ότι θα έρθει ύφεση, η φούσκα του χρηματιστηρίου θα σπάσει σύντομα και ο στασιμοπληθωρισμός είναι ένας μακροπρόθεσμος κίνδυνος: «Δεν νομίζω ότι οδεύουμε προς τη Μεγάλη Ύφεση. Δεν είμαι ένας τύπος που ζητά το τέλος του κόσμου. Απλώς δεν νομίζω ότι θα μας αρέσουν τα πράγματα που πρέπει να γίνουν για να σωθεί αυτή η τεχνητή, μαζικά χειραγωγημένη φούσκα στην οποία ζούμε όλοι», είπε.