Ο Πολάκης σαν “βαθιά ψυχή” του ΣΥΡΙΖΑ

Οι καιροί αλλάζουν, και η Ζανέτ Τσίπρα έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί εκφράσεις που προέρχονται από το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο για να περιγράψει τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν και οι λόγοι και η οπτική της είναι διαφορετικοί, η ουσία παραμένει η ίδια: αναφέρει ότι «αυτό το πολιτικό μόρφωμα που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ, κατά τη γνώμη μου, έχει τελειώσει. Ό,τι είχε να προσφέρει, το έχει προσφέρει».

Αφήνοντας αιχμές για τον Κασσελάκη, καταλήγει ότι «χρειάζεται αναμόρφωση ολόκληρου του προοδευτικού χώρου»!

Πράγματι, το «μόρφωμα» έχει εξαντλήσει ό,τι είχε να δώσει. Εχθροπάθεια, ηθική φτήνια, τραμπουκισμοί, μίσος, υποβάθμιση του δημόσιου λόγου και ήθους, επιθετική (δήθεν αντισυστημική) προσπάθεια χειραγώγησης των θεσμών, στοχοποίηση αθώων, ανθρωποφαγία, παραχώρηση (ή «ξεπούλημα», όπως το αποκαλούν) της δημόσιας περιουσίας, και απώλεια τουλάχιστον 100 δισεκατομμυρίων από την εθνική οικονομία, είναι μερικά από τα ζητήματα που έχουμε αναδείξει, με αντάλλαγμα τον προσβλητικό χαρακτηρισμό ότι είμαστε «τσιράκια του Κούλη».

Το «μόρφωμα» δεν δημιουργήθηκε επί Κασσελάκη. Εξελέγη πρόεδρος ο Στέφανος ακριβώς επειδή ήταν μέρος αυτού του μορφώματος. Πρόκειται για μια συγκέντρωση ανθρώπων με περιορισμένη κατανόηση του πολύπλοκου περιβάλλοντος της παγκοσμιοποίησης, που πίστευαν ότι θα χτυπούν τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν.

Η βούληση του ηγέτη αποδείχθηκε ικανή να παρακάμψει το θεσμικό πλαίσιο, τους κανόνες και τη γραφειοκρατία της Ε.Ε. και των ηγετών των κρατών-μελών.

Αυτοί ένιωθαν ότι είχαν ένα μεταφυσικό «ηθικό πλεονέκτημα», το οποίο υποτίθεται ότι τους είχε κληροδοτηθεί από την ιστορία, αν και κανείς άλλος δεν τους το αναγνώριζε και δεν είχαν την επιθυμία να το αποδείξουν.

Συναντήθηκαν άνθρωποι, οι περισσότεροι απόγονοι της γενιάς των ηττημένων, οι οποίοι κουβαλούσαν τα κειμήλια της οικογενειακής μνήμης ως ένα τραύμα που ζητούσε εκδίκηση. Ήταν σαν να επιχείρησαν έναν τρίτο γύρο. Ωστόσο, ήταν αρκετά ευαίσθητοι και καλομαθημένοι, μεγαλωμένοι στις ανέσεις της -και δανεικής- πασοκικής ευημερίας.

Γι’ αυτό και υποχώρησαν στην πρώτη δυσκολία. Δεν είχαν την αποφασιστικότητα και την ανθεκτικότητα των προγόνων τους, τους οποίους θεωρούσαν συνέχεια, ως «βλαστοί της Δρακογενιάς» και «τιμονιέρηδες», όπως έγραφε το μελωδικό ποίημα του Στέλιου Παππά, πατέρα του κυρίου «13-0».

Η πρωθυπουργική θητεία της αδελφής της κας Ζανέτ δεν είχε καμία «ταξική μεροληψία», μια φράση που τους άρεσε να επαναλαμβάνουν με υπερηφάνεια στις συνεδριάσεις τους. Χωρίς σύγχρονη αριστερή κουλτούρα και με περιορισμένο προβληματισμό, τα όρια των οποίων καθορίζονταν από τα απλοϊκά τους συνθήματα.

Όταν ο λαός τούς έδωσε μια ευκαιρία με το 31% για να αναστοχαστούν, να ωριμάσουν και να ανασυνταχθούν, αυτοί ξόδεψαν όλο τον χρόνο τους σε μια αντιμητσοτακική υστερία, πιστεύοντας ότι έτσι ασκούν δυναμική αντιπολίτευση.

Αυτή η υστερία αποδείχθηκε αντιπαραγωγική. Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι ο Μητσοτάκης ήταν ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός, ενώ αυτοί συνέχιζαν να επιτίθενται με το σύνθημα «Μητσοτάκη γ@μιέσαι», νομίζοντας ότι θα τον ρίξουν.

Αυτή η απολιτική υστερία προετοίμασε το έδαφος για την άνοδο του Στέφανου. Ήρθε από το πουθενά ως πολιτικός τουρίστας και τους πήρε το κόμμα, χτυπώντας το ευαίσθητο νεύρο τους με την υπόσχεση ότι θα νικήσει τον Μητσοτάκη.

Χωρίς κανένα πολιτικό εχέγγυο και χωρίς προϊστορία στην Αριστερά, φιλελεύθερος και πρώην υποστηρικτής του Μητσοτάκη, κατάφερε να αποκτήσει ολόκληρο το κόμμα χωρίς αντίσταση!

Ο Στέφανος, χωρίς πολιτική παιδεία, όπως εύστοχα παρατηρεί ο Γιάννης Σιδέρης στο liberal, άρχισε να αντιπολιτεύεται με ρητορική παρόμοια με αυτή του Πολάκη. Ωστόσο, η γοητευτική του εικόνα δεν μπορεί να υποστηρίξει την επιθετική του ρητορική.

Ο Πολάκης είναι ο πιο κατάλληλος για αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Διαθέτει το απαιτούμενο μπρουτάλ ύφος και την έμφυτη ικανότητα να εντοπίζει παντού διαφθορά και διεφθαρμένους, τους οποίους θα καθαρίσει ως αρχάγγελος της κάθαρσης.

Είναι ο καταλληλότερος για να συσπειρώσει το λούμπεν κοινό του ΣΥΡΙΖΑ! Ο φυσικός κληρονόμος του μορφώματος που αναφέρει η κα Ζανέτ, το οποίο δημιούργησε ο Αλέξης.

Όσον αφορά την «αναμόρφωση του προοδευτικού χώρου», αυτή απαιτεί πολιτισμικά χαρακτηριστικά που μάλλον δεν μπορεί να αποκτήσει στα 50 του αυτός που δημιούργησε το μόρφωμα.