ΠΑΣΟΚ: Οι κινήσεις των υποψηφίων στην τελική ευθεία προς τις κάλπες

Με τον χρόνο να μετρά αντίστροφα για τις πρώτες και δεύτερες εσωκομματικές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τις 6 και 13 Οκτωβρίου, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην τελική ευθεία για την εκλογή ηγεσίας του κόμματος. Μέχρι τότε, τα ορόσημα θα συνεχιστούν για το ΠΑΣΟΚ, αρχής γενομένης από τον εορτασμό των 50 χρόνων του κόμματος στις 3 Σεπτεμβρίου.

Κατά γενική παραδοχή, η εσωκομματική διαδικασία έχει εξελιχθεί σχετικά ομαλά, καθώς η θερινή ραστώνη δεν επέτρεψε την εκδήλωση έντονων αντιπαραθέσεων. Δεν έχουν καταγραφεί σημαντικές διαφορές μεταξύ των έξι υποψηφίων όσον αφορά την κεντρική ατζέντα, αν και ορισμένοι από αυτούς αναδεικνύουν περισσότερο το ζήτημα των συμμαχιών εντός της Κεντροαριστεράς, σε αντίθεση με άλλους που προτάσσουν την αυτονομία του κόμματος. Το διάστημα που έχει παρέλθει από την τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής μέχρι την προκήρυξη των εσωκομματικών εκλογών είναι επαρκές για να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με τη στρατηγική των υποψηφίων, τα χαρακτηριστικά των καμπανιών τους, τα θέματα που προβάλλουν και τα αδύνατα σημεία τους.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, καλείται, μέσα σε λίγους μήνες, να πραγματοποιήσει για δεύτερη φορά περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Φυσικά, η προετοιμασία για τις ευρωεκλογές διαφέρει σημαντικά από την ανάγκη ανανέωσης της εμπιστοσύνης προς το πρόσωπό του. Στην πραγματικότητα, αυτές τις εβδομάδες ο κ. Ανδρουλάκης επιχείρησε να επαναδραστηριοποιήσει το παλαιότερα ισχυρό «προεδρικό μπλοκ», ενώ κυρίως προσπαθεί να προσεγγίσει στελέχη του περιβάλλοντός του που είχαν απομακρυνθεί ή είχαν ψυχρανθεί απέναντί του. Πολλοί από τους συνεργάτες του θεωρούν ότι αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο λάθος που έκανε κατά τη διάρκεια της τριετούς θητείας του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Παράλληλα, είναι προφανές ότι έχει επιλέξει να βελτιώσει την προσωπική του εικόνα, προβάλλοντας ένα πιο ανθρώπινο και ενίοτε χαμογελαστό προφίλ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχει ακούσει πολλές φορές τους συνεργάτες του να του επισημαίνουν ότι «δεν χαμογελά ποτέ». Σε πολιτικό επίπεδο, κινήθηκε με τον ίδιο θεσμικό τρόπο που ακολουθούσε όλα αυτά τα χρόνια, όπως φάνηκε και από τη στάση του στο ζήτημα των πυρκαγιών στην Αττική, ασκώντας ουσιαστική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και όχι απλώς κραυγές διαμαρτυρίας.

Ο Παύλος Γερουλάνος εμφανίζεται έτοιμος να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έχοντας προετοιμάσει το έδαφος και τις κατάλληλες κομματικές συμμαχίες εδώ και αρκετούς μήνες. Υιοθετεί μια πιο σύγχρονη προσέγγιση, εστιάζοντας στο μετριοπαθές προφίλ του, ενώ αποφεύγει να εμπλακεί σε εσωκομματικές αντιπαραθέσεις, εκτός από τις επικρίσεις που έχει απευθύνει στον κ. Δούκα, κυρίως λόγω της επιθυμίας του τελευταίου να συνδυάσει τους ρόλους του προεδρεύοντος και του δημάρχου.

Ο κ. Γερουλάνος φαίνεται να έχει μεγαλύτερη απήχηση στις νεότερες γενιές, γι’ αυτό και στο προεκλογικό του σποτ αναφέρεται στον Ανδρέα Παπανδρέου, προσπαθώντας να προσελκύσει και μεγαλύτερες ηλικίες, όπου το ΠΑΣΟΚ έχει παραδοσιακούς υποστηρικτές. Επίσης, αξιοποιεί εκτενώς τα social media, όπως είχε κάνει και κατά την προεκλογική του εκστρατεία για την εκλογή του στην Α’ Αθηνών.

Αποφεύγει να συμμετάσχει στη συζήτηση σχετικά με τις συμμαχίες που θα πρέπει να επιδιώξει το ΠΑΣΟΚ, κινούμενος -σχηματικά- στο κέντρο, ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. Πληροφορίες αναφέρουν ότι έχει πραγματοποιήσει σημαντική οργανωτική δουλειά με αυτοδιοικητικά στελέχη, ενώ έχει και επιρροή στον συνδικαλιστικό χώρο.

Η πιο ισχυρή του συμμαχία φαίνεται να είναι με τον Νίκο Παπανδρέου, ενώ ένα από τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι αν θα καταφέρει να βρει συμμαχίες σε επίπεδο βουλευτών. Πάντως, έχει ήδη εξασφαλίσει τις απαραίτητες 5.000 υπογραφές στήριξης για την υποψηφιότητά του.

Από την πλευρά της, η Νάντια Γιαννακοπούλου δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην παρουσία της στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπου εμφανίζεται με έναν μαχητικό και συγκρουσιακό λόγο, κυρίως εναντίον των δυνάμεων που βρίσκονται αριστερά του ΠΑΣΟΚ, ενώ λιγότερο στρέφεται κατά της Νέας Δημοκρατίας. Συνεχώς αφήνει αιχμές κατά του Νίκου Ανδρουλάκη, αμφισβητώντας τον τρόπο λήψης αποφάσεων και το μοντέλο λειτουργίας του κόμματος. Επιπλέον, ασκεί έμμεση κριτική στους συνυποψήφιούς της που είναι βουλευτές, υποστηρίζοντας ότι είναι η μόνη που έχει το δικαίωμα να αντιπαρατεθεί στον Ανδρουλάκη.

Η υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου είναι η πιο πολιτικοποιημένη από πλευράς κυβερνητικής διαχείρισης και προοπτικής. Η πρώην υπουργός αξιοποιεί από την αρχή το ισχυρό της πλεονέκτημα, το μεταρρυθμιστικό της προφίλ, σε συνδυασμό με τις ολοκληρωμένες προγραμματικές προτάσεις που καταθέτει για κάθε ζήτημα, όπως για τις πρόσφατες πυρκαγιές στην Αττική. Στοχεύει να ενσωματώσει ανθρώπους που παρέμειναν ανενεργοί στο ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και στελέχη που είχαν διαδραματίσει κεντρικούς ρόλους κατά την περίοδο του εκσυγχρονισμού.

Ο στόχος της είναι να παρουσιαστεί ως «πρωθυπουργήσιμη», δηλαδή ως το στέλεχος που μπορεί να ανταγωνιστεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τονίζει την ανάγκη για ένα ισχυρό κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ, αποκλείοντας τη δημιουργία μετώπων με δυνάμεις της Αριστεράς. Παρά το γεγονός ότι δέχτηκε τις περισσότερες προσωπικές επιθέσεις από κάποιους από τους συνυποψήφιούς της, εκείνη απέφυγε τις αντιπαραθέσεις και συχνά κλήθηκε να εξηγήσει τους λόγους της απουσίας της από τα κομματικά δρώμενα όλα αυτά τα χρόνια.