Η κυβέρνηση μπροστά στα “αγκάθια” του Σεπτέμβρη

Κάθε χρόνο, οι κυβερνήσεις, ιδιαίτερα όταν αντιλαμβάνονται κοινωνική δυσαρέσκεια, χρησιμοποιούν την ομιλία του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ ως αφετηρία για την επανεκκίνηση, όπου ανακοινώνονται νέοι στόχοι και παροχές που το επικοινωνιακό επιτελείο προσπαθεί να παρουσιάσει ως πιο σημαντικές. Ωστόσο, πέντε χρόνια μετά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει καταναλώσει το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού της κεφαλαίου χωρίς να έχει επιτύχει τους περισσότερους από τους στόχους που είχε θέσει το 2019, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση.

Η σχετικά καλή διαχείριση των αρχικών κρίσεων και η σύγκριση με την προηγούμενη κυβέρνηση της προσέφεραν μια σημαντική ώθηση, οδηγώντας την στο εντυπωσιακό 41% των βουλευτικών εκλογών, παρά τις σοβαρές αποτυχίες της τελευταίας χρονιάς της προηγούμενης θητείας (Τέμπη, πυρκαγιές, ακρίβεια, ασφάλεια κ.ά.). Ωστόσο, αντί να εκλάβει αυτό το ποσοστό ως μια δεύτερη ευκαιρία για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει, η κυβέρνηση αντέδρασε με αλαζονεία και αίσθηση παντοδυναμίας. Όταν οι πρόσφατες ευρωεκλογές την έριξαν κάτω από το 30%, οι πολίτες έστειλαν ένα σαφές μήνυμα, το οποίο υποτίθεται ότι η κυβέρνηση έχει κατανοήσει.

Από τις ευρωεκλογές μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση δεν έχει επιδείξει κανένα σημάδι ανάκαμψης. Αντίθετα, ασχολείται με τη διαχείριση της φθοράς, αφιερώνοντας πολύ χρόνο στην ανάλυση του αν οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι που την έχουν εγκαταλείψει ανήκουν στη δεξιά ή την κεντρώα παράταξη, καθώς και στο πώς μπορεί να τους επαναφέρει.

Ο κύριος στόχος του Μεγάρου Μαξίμου είναι η δημοσκοπική ανάκαμψη, ώστε να διατηρηθούν τουλάχιστον πάνω από το ψυχολογικό όριο του 30%. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών υπήρξε σοκαριστικό, αλλά φαίνεται ότι το έχουν ξεπεράσει. Η συνεχής πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να καλύψει το κενό τους καθησυχάζει, αν και και οι δύο παραμένουν ανίκανοι να καταγράψουν πρόοδο.

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που είχε δημιουργήσει. Περίπου το 70% των πολιτών την αξιολογεί αρνητικά, και σύμφωνα με τα στοιχεία, το ποσοστό που έλαβε στις ευρωεκλογές δεν φαίνεται να είναι προσωρινό, αλλά μάλλον το ανώτατο όριο για αυτή την περίοδο.

Όσον αφορά τους ψηφοφόρους που την έχουν εγκαταλείψει και τη διαμάχη που υπάρχει ανάμεσα στα κυβερνητικά στελέχη και εντός της ΝΔ σχετικά με το αν αυτοί ανήκουν στη δεξιά ή την κεντρώα παράταξη, οι αναλύσεις δείχνουν ότι περιλαμβάνουν και τις δύο κατηγορίες.

Η κυβερνητική πολιτική σε θέματα εθνικής ασφάλειας, μεταναστευτικής πολιτικής και άλλων ζητημάτων έχει απογοητεύσει τους δεξιούς και πολλούς παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ. Αυτό αποτυπώνεται στις δηλώσεις των πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, οι οποίοι επικοινωνούν μεταξύ τους και με τμήμα της κομματικής βάσης.

Η ακρίβεια, η κατάσταση της υγείας, η έλλειψη ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων, οι ανεξέλεγκτες τράπεζες, τα προβλήματα στη δικαιοσύνη, η αδυναμία καταπολέμησης της διαφθοράς και της αυθαιρεσίας, η περιορισμένη οικονομική ανάπτυξη και τα αποτελέσματα που δεν ωφελούν τους πολλούς, καθώς και καθημερινά ζητήματα όπως η αργή και ακριβή πρόσβαση στο ίντερνετ, είναι μερικοί από τους παράγοντες που απομάκρυναν τους κεντρώους ψηφοφόρους και ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού από εκείνους που τους είχαν δώσει το 41%. Ο πρωθυπουργός έχει επιβεβαιώσει ότι αυτή η στήριξη πλέον δεν υφίσταται.

Αυτή η παραδοχή θα μπορούσε να αποτελέσει ένα θετικό βήμα, εάν ενέπνεε το επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου να εργαστεί σκληρά για να επανακτήσει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας που του είχε δώσει μια δεύτερη ευκαιρία πέρυσι.

Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν τους απασχολεί το γεγονός ότι το 41% έχει χαθεί. Το έχουν αποδεχθεί και προχωρούν, εστιάζοντας στη μεγάλη διαφορά που τους χωρίζει από τα υπόλοιπα κόμματα. Αντί η κυβέρνηση να αναλάβει δράση για να καλύψει τις αδυναμίες που προήλθαν από την κρίση και να εκσυγχρονίσει τη χώρα με γρήγορους ρυθμούς, περιορίζεται σε απλές ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας, όπως η απόφαση για «το κινητό στην τσάντα», η οποία ούτε καν πρόκειται να εφαρμοστεί ή να φέρει κάποια ουσιαστική αλλαγή.