ΣΥΡΙΖΑ: Πληθώρα δελφίνων για την προεδρία

Αποσβολωμένοι, οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούν την κωμικοτραγική κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του κόμματος, η οποία από διαμάχη φαίνεται να εξελίσσεται σε νέο σχίσμα. Ορισμένοι αναφωνούν μια παραλλαγμένη φράση του προπάτορα Μαρξ, ότι «Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος».

Χθες, ο Παύλος Πολάκης και η Όλγα Γεροβασίλη, μέλη των «87», ζήτησαν στην Πολιτική Γραμματεία από τον Στέφανο να προχωρήσει σε εκλογές για την εκλογή νέου προεδρεύοντος, απειλώντας με κατάθεση πρότασης μομφής στην Κεντρική Επιτροπή το Σαββατοκύριακο.

Αυτή ήταν μια ακόμη ένδειξη της αμφισβήτησης που ξεκίνησε σχεδόν με την εκλογή του νέου αρχηγού. Σημαντική στιγμή στην πορεία αυτή ήταν το συνέδριο του Φεβρουαρίου. Ο Στέφανος, τότε φρέσκος και λαμπερός, αν και με εμφανή πολιτική απειρία, χωρίς όμως να έχει κηλιδωθεί, προκάλεσε τους αμφισβητίες του: «Βρείτε μου αντίπαλο και πάμε σε εκλογές».

Αντίπαλος βρέθηκε η Όλγα Γεροβασίλη, στενή συνεργάτις του Τσίπρα, η οποία ηττήθηκε παρά την απρόσμενη και άκομψη παρέμβαση του πρώην αρχηγού. Ο Τσίπρας δήλωσε ότι δεν μπορούσε «να μείνει σιωπηλός», καθώς «ο νικητής (ο νέος Πρόεδρος) ζητά λευκή επιταγή τριετίας, ανεξαρτήτως αποτελέσματος στις ευρωεκλογές».

Αν και η παρατήρηση αυτή ήταν σωστή, ο ίδιος και οι επιδραστικοί συνεργάτες του δεν είχαν κατανοήσει ότι το μαντρί είχε αλλάξει τσοπάνη. Η πολιτική λειτουργία, όπως την εννοούσαν, δεν αποκαταστάθηκε. Παρέμεινε υποχείρια της επικοινωνίας. Ο Αλέξης διαπίστωσε ότι μπροστά στον άκαπνο αλλά φωτεινό Στέφανο, δεν ήταν πια το ιερό τοτέμ που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία του κόμματος με την παρέμβασή του.

Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πράγματι παρέδωσαν λευκή επιταγή στον Στέφανο, ο οποίος παρέμεινε στη θέση του παρά το απογοητευτικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Τώρα αρχίζει να αποκτά και το δικό του κοινό, το οποίο στα κοινωνικά δίκτυα στρέφεται όχι μόνο κατά των «87» αμφισβητιών ή του Πολάκη, αλλά και κατά του Τσίπρα.

Χθες, όταν ο Παύλος και η Όλγα τον προκάλεσαν να προχωρήσει σε εκλογές, δεν εμφανίστηκε ως ο αποφασιστικός και σίγουρος αρχηγός του Φεβρουαρίου. Συνειδητοποιεί ότι μια άτυπη συμμαχία των «87» (που έχουν αυξηθεί) με τους «Πολακιστές» θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόταση μομφής στην Κεντρική Επιτροπή. Γι’ αυτό δεν επανέλαβε το γνωστό «βρείτε μου αντίπαλο», αλλά υιοθέτησε έναν πιο ήπιο τόνο:

«Θα μπορούσατε να προτείνετε πρόταση μομφής. Αλλά να γνωρίζετε ότι αυτό θα βλάψει το κόμμα μας και δεν είναι η εξέλιξη που επιθυμούμε. Θα μας διχάσει και θα μας αποδυναμώσει», δήλωσε.

Ανησυχεί, καθώς κάποιοι από τους υποστηρικτές του έχουν στραφεί στους θαυμαστές του Πολάκη, θεωρώντας τους πιο αυθεντικούς. Αυτή τη στιγμή, το κοινό του ΣΥΡΙΖΑ είναι κατακερματισμένο σε τρεις ομάδες: τους «Κασσελίτσες», τους «Πολακιστές» και τους «Τσιπρικούς».

Είναι προφανές ότι επιδιώκει το θέμα της αμφισβήτησης να συζητηθεί στο καταστατικό συνέδριο, πιστεύοντας ότι εκεί το κλίμα θα είναι ευνοϊκό για εκείνον, ώστε να μπορέσει να επαναλάβει τη νίκη του περασμένου Φεβρουαρίου.

Ωστόσο, το παράδειγμα του Ανδρουλάκη τον επιβαρύνει. Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, χωρίς πολλές συζητήσεις και εσωτερικές αντιπαραθέσεις, προκήρυξε εκλογές. Η σύγκριση είναι αποκαλυπτική.

Μια ακόμη απειλή που τον απασχολεί είναι ο αριθμός των βουλευτών. Με 35 βουλευτές και το ΠΑΣΟΚ 31, αν χάσει 5, το κόμμα του παύει να είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Γι’ αυτό ζήτησε από τους βουλευτές του να δεσμευτούν ότι δεν θα εγκαταλείψουν το κόμμα.

Πάντως, παρά την πολιτική κριτική που έχουμε ασκήσει στον Κασσελάκη για τις θέσεις του (ή τις «μη θέσεις» του), αναγνωρίζουμε ότι έχει δίκιο: Εξελέγη αρχηγός από τη βάση και δεν έχει βρει ηρεμία από την πρώτη μέρα, εδώ και ένα χρόνο.