Επιστήμονας συνδέει τον θάνατο νυχτερίδων από μύκητα με 1.300 θανάτους βρεφών στις ΗΠΑ

Το 2006, ένας θανατηφόρος μύκητας άρχισε να σκοτώνει αποικίες νυχτερίδων σε όλες τις ΗΠΑ. Τώρα, ένας περιβαλλοντολόγος έχει συνδέσει την απώλειά τους με το θάνατο περισσότερων από 1.300 παιδιών.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Science την Πέμπτη, διαπίστωσε ότι οι αγρότες αύξησαν δραματικά τη χρήση φυτοφαρμάκων μετά τον θάνατο των νυχτερίδων, κάτι που με τη σειρά του συνδέθηκε με μέση αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας σχεδόν 8%. Ασυνήθιστα, η έρευνα υποδηλώνει μια αιτιολογική σχέση μεταξύ της ευημερίας του ανθρώπου και της νυχτερίδας. «Αυτό είναι πολύ σπάνιο – να έχουμε καλές, εμπειρικές, τεκμηριωμένες εκτιμήσεις για το πόση αξία προσφέρει το είδος», δήλωσε ο περιβαλλοντικός οικονομολόγος Τσαρλς Τέιλορ από τη Σχολή Κένεντι του Χάρβαρντ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη. «Το να βάλουμε πραγματικούς αριθμούς με αξιόπιστο τρόπο είναι δύσκολο».

Η κρίση για τις αποικίες νυχτερίδων ξεκίνησε το 2006, όταν ένας μύκητας που ονομάζεται Pseudogymnoascus destructans έκανε ωτοστόπ από την Ευρώπη στις ΗΠΑ. Το P destructans αναπτύσσεται σε νυχτερίδες που πέφτουν σε χειμερία νάρκη το χειμώνα, φυτρώνοντας ως λευκές μύτες στη μύτη τους. Μπορεί να σβήσει μια αποικία νυχτερίδων σε μόλις πέντε χρόνια.

Όταν ο Eyal Frank, επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, έμαθε για την ασθένεια που ονομάζεται σύνδρομο λευκής μύτης, συνειδητοποίησε ότι παρείχε ένα τέλειο φυσικό πείραμα για να καταδείξει την αξία μιας νυχτερίδας. Οι νυχτερίδες τρώνε το 40% ή περισσότερο του σωματικού τους βάρους σε έντομα κάθε βράδυ, συμπεριλαμβανομένων πολλών παρασίτων των καλλιεργειών. Τι θα σήμαινε η εξαφάνισή τους;

Σε μολυσμένες περιοχές, διαπίστωσε, οι αγρότες αντιστάθμισαν την απώλεια των νυχτερίδων αυξάνοντας σημαντικά τη χρήση εντομοκτόνων – κατά 31,1% κατά μέσο όρο.

Στη συνέχεια, ο Frank εξέτασε τη βρεφική θνησιμότητα – μια μέτρηση που χρησιμοποιείται συνήθως για να κρίνει τον αντίκτυπο των περιβαλλοντικών τοξινών. Οι μολυσμένες κομητείες είχαν ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας 7,9% υψηλότερο, κατά μέσο όρο, από τις κομητείες με υγιείς νυχτερίδες, παρά το γεγονός ότι η χρήση φυτοφαρμάκων βρίσκεται εντός των κανονιστικών ορίων. Αυτό ισοδυναμεί με 1.334 επιπλέον θανάτους βρεφών.

Ο Frank δοκίμασε άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν εύλογα την αύξηση των θανάτων: ανεργία, επιδημία οπιοειδών, καιρικές συνθήκες, διαφορές μεταξύ των μητέρων ή εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών, αλλά κανένας δεν εξηγούσε την αύξηση της χρήσης φυτοφαρμάκων ή την αύξηση των βρεφικών θανάτων. Πέρασε ένα χρόνο μελετώντας και τα αποτελέσματα διατηρήθηκαν. Παρείχε «απαραίτητες αποδείξεις», είπε, «ότι οι αγρότες ανταποκρίθηκαν πράγματι στη μείωση των εντομοφάγων νυχτερίδων και ότι αυτή η ανταπόκριση είχε αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία των ανθρώπινων βρεφών».

Είναι ασυνήθιστο για μια μελέτη αυτού του τύπου να προτείνει αιτιότητα και όχι μόνο συσχέτιση, είπε ο Taylor. «Πολλά έγγραφα που προσπαθούν να συνδέσουν τα φυτοφάρμακα με τα αποτελέσματα έχουν συσχετιστικό χαρακτήρα», είπε ο Taylor. «Οι άνθρωποι που εκτίθενται σε περισσότερα φυτοφάρμακα, για παράδειγμα, μπορεί να έχουν άλλους παράγοντες κινδύνου – όπως, οι εργαζόμενοι σε αγροκτήματα εκτίθενται σε μια σειρά από άλλους κοινωνικοοικονομικούς κινδύνους που θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί μπορεί να υπάρχουν διαφορετικά αποτελέσματα για την υγεία».

Το σύνδρομο της λευκής μύτης, ωστόσο, ουσιαστικά δημιουργεί μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή: επειδή η εξάπλωση του συνδρόμου της λευκής μύτης παρακολουθούνταν στενά, ο Frank μπορούσε να συγκρίνει τις κομητείες που είχαν χάσει τις νυχτερίδες τους με αυτές στις οποίες δεν είχε φτάσει ακόμη η ασθένεια. «Η ασθένεια της νυχτερίδας δεν ήταν αναμενόμενη και δεν θα έπρεπε να στοχεύει κατά προτίμηση ορισμένες ομάδες έναντι άλλων», είπε ο Taylor.

Ορισμένες πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει πώς η κατάρρευση πληθυσμών της άγριας ζωής μπορεί να έχει απροσδόκητες αρνητικές επιπτώσεις για τους ανθρώπους. Τον Ιούνιο, ο Frank και ένας άλλος ερευνητής εκτίμησαν ότι η κατάρρευση του πληθυσμού των γύπων της Ινδίας μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα 500.000 θανάτους ανθρώπων – γιατί χωρίς τα πουλιά που σάρωναν να τρώνε σάπιο κρέας, η λύσσα και άλλες λοιμώξεις πολλαπλασιάστηκαν.

Τα ευρήματα σχετικά με τη χρήση φυτοφαρμάκων απηχούν επίσης προηγούμενη έρευνα, συμπεριλαμβανομένης μιας μελέτης του Taylor’s. Στις ΗΠΑ, τα τζιτζίκια εμφανίζονται μαζικά σε διαστήματα 13 έως 17 ετών. Ο Taylor διαπίστωσε ότι η χρήση φυτοφαρμάκων αυξήθηκε τις εποχές του τζιτζίκι , όπως και η βρεφική θνησιμότητα. Τα άτομα που γεννήθηκαν σε χρόνια τζιτζίκι είχαν χαμηλότερες βαθμολογίες σε τεστ και ήταν πιο πιθανό να εγκαταλείψουν το σχολείο.

Ο καθηγητής Ιστορίας της Κολούμπια, Ντέιβιντ Ρόσνερ, ο οποίος έχει περάσει την καριέρα του ερευνώντας τις τοξίνες του περιβάλλοντος, είπε ότι η μελέτη εντάσσεται σε ένα σύνολο στοιχείων που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1960 ότι τα φυτοφάρμακα επηρεάζουν δυσμενώς την ανθρώπινη υγεία . «Απορρίπτουμε αυτά τα συνθετικά υλικά στο περιβάλλον μας, χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα για το ποιες θα είναι οι επιπτώσεις τους», είπε. «Δεν αποτελεί έκπληξη – είναι απλώς σοκαριστικό που το ανακαλύπτουμε κάθε χρόνο».

Με πληροφορίες από Guardian