«Πρώτα θριάμβευσε, μετά προκάλεσε πόλωση, τώρα απομακρύνθηκε από το αξίωμά του», γράφει η tageszeitung του Βερολίνου για τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και την απομάκρυνση του Στέφανου Κασσελάκη.
«Το τελευταίο διάστημα πλήθαιναν τα σημάδια πως ο χρόνος του Κασσελάκη στην εξουσία τελειώνει. Ήδη από νωρίς ο Κασσελάκης ήρθε σε ρήξη με τους επικριτές του και δεν προσπάθησε ποτέ να γεφυρώσει το χάσμα που δημιουργήθηκε. Αντιθέτως, έριχνε λάδι στη φωτιά, επιτιθέμενος συχνά και με άσχημο τρόπο στους επικριτές του. Και οι αντίπαλοί του μέσα στο κόμμα δεν μπόρεσαν ποτέ να χωνέψουν τον επιθετικό, γι’ αυτούς “εχθρικό” τρόπο με τον οποίο ανέλαβε την εξουσία».
Οι «11» που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ πριν περίπου έναν χρόνο και δημιούργησαν τη Νέα Αριστερά «κατηγόρησαν τον Κασσελάκη πως ήθελε να μετατοπίσει τον ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά. Και τώρα στην καρατόμηση του Κασσελάκη συνέβαλαν και αρκετοί πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ που προηγουμένως τον υποστήριζαν. Οι λόγοι που άλλαξαν τη στάση τους δεν ήταν μόνο η φανερή έλλειψη εμπειρίας σε συνδυασμό με την υπερβολική προβολή της ιδιωτικής του ζωής. Αυτό που οδήγησε στην ανατροπή του Κασσελάκη ήταν ο αυταρχικός τρόπος με τον οποίο ηγήθηκε του κόμματος. Και αυτό μάλιστα σε ένα κόμμα που έχει την εσωκομματική δημοκρατία στο DNA του».
Την ίδια στιγμή «ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης χαίρεται πολύ βλέποντας τις αναταραχές στον ΣΥΡΙΖΑ: “Δεν υπάρχει καμία εναλλακτική στην κυβέρνηση της ΝΔ”. Ο ίδιος θέλει να κυβερνήσει έως το 2027, όπως λέει. Και ο ΣΥΡΙΖΑ του το έχει κάνει εύκολο», καταλήγει η taz.
Κύπρος, 1974: Η μοναδική δολοφονία πρέσβη των ΗΠΑ στην Ευρώπη Αφιέρωμα στις συνταρακτικές εξελίξεις που έλαβαν χώρα στην Κύπρο τον Αύγουστο του 1974 δημοσιεύει η WELT στη διαδικτυακή ιστοσελίδα της, εστιάζοντας ειδικότερα και στη δολοφονία του Αμερικανού πρέσβη Ρότζερ Ντέιβις.
Στις 14 Αυγούστου και με τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στη Γενεύη να καταρρέουν, ξεκινά η δεύτερη επιχείρηση των Τούρκων στην Κύπρο, το σχέδιο Αττίλας ΙΙ. «Στην Κύπρο υπάρχει πάλι πόλεμος», έγραφε η WELT της εποχής: «Η κατάπαυση πυρός, που επετεύχθη κατόπιν επίπονων διαπραγματεύσεων, κατέρρευσε. Οι διαπραγματεύσεις στη Γενεύη ήταν ανεπιτυχείς. […] Πικραμένη από την έλλειψη αποφασιστικότητας του ΝΑΤΟ, η Αθήνα ανακοίνωσε τη στρατιωτική της απόσυρση από τη Συμμαχία».
Όπως εξηγεί στο χθεσινό της αφιέρωμα η WELT, «οι ενέργειες της Τουρκίας το καλοκαίρι του 1974 έθεσαν σε κίνδυνο ολόκληρη τη δυτική Συμμαχία. Και μισό αιώνα αργότερα βρισκόμαστε μπροστά σε μία παρόμοια κατάσταση, με τον πρόεδρο Ερντογάν να απειλεί πως θα διεξαγάγει στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Ισραήλ, το οποίο, αν και δεν είναι κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, αποτελεί στενό σύμμαχο των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γερμανίας».
Μετά τη δεύτερη τουρκική εισβολή «το κλίμα στο νότιο τμήμα του νησιού ήταν πολύ τεταμένο – κάτι που εκδηλώθηκε έντονα και στις 19 Αυγούστου, όταν ένας οργισμένος όχλος επιτέθηκε στην αμερικανική πρεσβεία στη νότια Λευκωσία. Αρκετές εκατοντάδες διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν με βίαιο τρόπο, πυροβολώντας με υποπολυβόλα το κτήριο της πρεσβείας και πετώντας μολότοφ. Κάποιοι άντρες έβαλαν φωτιά στο αυτοκίνητο του πρέσβη, το οποίο εξερράγη.
[…] Η μεγάλη καταστροφή δεν μπόρεσε να αποφευχθεί: “Βρισκόμασταν με τον πρέσβη σε έναν διάδρομο στον πρώτο όροφο και ανησυχούσαμε για το τι επρόκειτο να συμβεί”, λέει ο τότε πρόξενος των ΗΠΑ. “Τότε μία σφαίρα έφτασε στον διάδρομο”. Ο πρέσβης Ρότζερ Ντέιβις έπεσε αμέσως νεκρός. Το ίδιο και η γραμματέας του, Αντουανέτ Βαρνάβα, η οποία σκοτώθηκε επίσης από σφαίρα, ενώ ένας Κύπριος μεγαλύτερης ηλικίας πέθανε από καρδιακή προσβολή». Ο 53χρονος Αμερικανός διπλωμάτης Ντέιβις ήταν ο τρίτος Αμερικανός πρέσβης που χάνει βίαια τη ζωή του εν ώρα καθήκοντος και ο μοναδικός που έχει δολοφονηθεί σε ευρωπαϊκό έδαφος.
«Η δολοφονία του Ντέιβις άλλαξε τις πολιτικές ισορροπίες προς όφελος της Άγκυρας», συνεχίζει η WELT. «Ο τουρκικός στρατός εκμεταλλεύθηκε δε και την αδυναμία της Ελλάδας, η οποία μόλις έβγαινε από τη στρατιωτική χούντα, για να εκδιώξει μέσα στους επόμενους μήνες τους περισσότερους Ελληνοκύπριους από το βόρειο προς το νότιο τμήμα του νησιού. Οι αναφορές κάνουν λόγο για 120.000 με 162.000 ανθρώπους – δηλαδή το ένα πέμπτο με ένα τέταρτο όλων των Ελληνοκυπρίων. […] Μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο και το τι απέγιναν έως και 1.600 Ελληνοκύπριοι, οι οποίοι εξαφανίστηκαν τον Αύγουστο του 1974 χωρίς κανένα ίχνος».
Όλα αυτά αποτελούν μερικούς από τους λόγους που «η ένταση ανάμεσα στην Κύπρο, κράτος-μέλος της ΕΕ, και του κατεχόμενου από τους Τούρκους βόρειου τμήματος του νησιού μειώνεται πάρα πολύ αργά – και συνεχώς υπάρχουν πισωγυρίσματα. Το πιο πρόσφατο είναι σίγουρα η απειλή του Ερντογάν προς το Ισραήλ. Διότι δείχνει πως αυτός ο Τούρκος πρόεδρος δεν αποτελεί έμπιστο εταίρο για την επίτευξη ειρηνευτικών λύσεων».
Πηγή:DW