«Είναι καλό παιδί, αλλά δεν είναι κατάλληλος για πρόεδρος». Με αυτή τη δήλωση, ο Παύλος Πολάκης καθόρισε από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής την πολιτική τύχη του Στέφανου Κασσελάκη, συνοψίζοντας την αξιολόγηση της 11μηνης θητείας του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, ο Πολάκης δεν περιορίστηκε μόνο στη συζήτηση για την πρόταση μομφής, αλλά επηρέασε συνολικά την πρόσφατη πορεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Σε διάστημα μόλις ενάμιση μήνα, κατάφερε να περάσει από το χαμηλότερο στο υψηλότερο σημείο της πολιτικής του καριέρας. Στις 25 Ιουλίου, ο Πολάκης είχε διαγραφεί από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και αντιμετώπιζε έντονη κριτική για τη συμπεριφορά του στη Βουλή. Στις 8 Σεπτεμβρίου, ο άνθρωπος που τον είχε διαγράψει απομακρυνόταν από τη θέση του προεδρεύοντος, ενώ ο Πολάκης όχι μόνο είχε επιστρέψει στην ΚΟ, αλλά είχε αναδειχθεί σε βασικό υποψήφιο για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα, αυτή δεν είναι μια συνηθισμένη πορεία.
Είναι σαφές ότι ο Πολάκης δεν θα είχε πετύχει αν ο Κασσελάκης δεν έκανε όλα τα λάθη που μπορούσε. Από τη «μισή» διαγραφή του Πολάκη και την «έρευνα» για την Λινού, μέχρι την επαναφορά του Πολάκη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, την αποπομπή του Φάμελλου και τη διαχείριση της πρότασης μομφής, ο Κασσελάκης έκανε κατά τη διάρκεια αυτών των 44 ημερών μια σειρά από καταστροφικές επιλογές, αποδεικνύοντας την πολύ χαμηλή του ηγετική ικανότητα.
Επιπλέον, είναι προφανές ότι ο Πολάκης δεν θα είχε καταφέρει να αλλάξει το κλίμα υπέρ του αν δεν είχε οργανώσει μια εκστρατεία κατά της Λινού, η οποία εξελίχθηκε σε διαδικτυακή δίκη. Ανεξάρτητα από τις απόψεις που μπορεί να έχει κανείς για το ίδρυμα της Λινού, οι διαδικτυακές δίκες και η απροκάλυπτη εκμετάλλευση της (αυτονόητης) απαίτησης για διαφάνεια αποτελούν εξαιρετικά επικίνδυνες πρακτικές για τα δημόσια ζητήματα.
Είναι επίσης προφανές ότι ο Πολάκης δεν θα είχε διαγράψει τη νικηφόρα πορεία του κατά τη διάρκεια αυτών των 44 ημερών αν δεν είχε σχεδιάσει ένα πολύ ξεκάθαρο σχέδιο, το οποίο υλοποίησε με μεγάλη μεθοδικότητα. Αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, άτομα που βρίσκονται κοντά στον Παύλο Πολάκη μετέφεραν τη δυσαρέσκειά του για τον Στέφανο Κασσελάκη, καθώς και την επιθυμία του βουλευτή Χανίων να προχωρήσει στο επόμενο μεγάλο βήμα. Η διαγραφή του από την Κοινοβουλευτική Ομάδα λειτούργησε ως καταλύτης για τις εξελίξεις. Ο Πολάκης αποφάσισε ότι ήρθε η στιγμή για ρήξη με τον Κασσελάκη και δεν έκανε πίσω από αυτήν την απόφαση.
Αντίθετα, μετέτρεψε την αντιπαράθεση σχετικά με τη διαγραφή του σε μια ευκαιρία να εκφράσει τη συνολική του διαφωνία με τον Κασσελάκη και να παρουσιάσει την προγραμματική του πλατφόρμα.
Ενώ πολλοί από τους στελέχους των κασσελίστας και των 87 πίστευαν ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή συμβιβασμός μεταξύ Κασσελάκη και Πολάκη, ο Πολάκης προχώρησε σε μια ανοιχτή πολιτική και προγραμματική αντιπαράθεση με σκοπό την ανατροπή του Κασσελάκη. Σε αυτήν την κρίσιμη φάση, δεν δίστασε να σχηματίσει μια τακτική συμμαχία με τους 87, παρά την προηγούμενη αντιπαλότητά τους και το αίτημά τους για την πλήρη διαγραφή του.
Η συμπεριφορά του το τελευταίο διάστημα απέχει πολύ από την εικόνα του «κουζουλού». Αντιθέτως, φαίνεται ότι ήταν ένας από τους ελάχιστους στο ΣΥΡΙΖΑ που είχε σαφή κατεύθυνση και γνώση των κινήσεών του.