Με μια απόφαση απαλλαγής που εν πολλοίς στηρίζεται στην παραδοχή της παραγραφής των βασικών αδικημάτων τα οποία θα στήριζαν την κατηγορία του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας (πρωτοβάθμιο δικαστήριο) έβαλε τέλος στη δικαστική έρευνα με πρωταγωνιστή τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ Γιάννο Παπαντωνίου, που κατηγορήθηκε ότι δωροδοκήθηκε για την υπογραφή σύμβασης.
Ο Γιάννος Παπαντωνίου, απαλλάχτηκε ομόφωνα από τις βαριές κατηγορίες που του είχαν αποδοθεί και αφορούσαν στη σύμβαση για τον εκσυγχρονισμό 6 φρεγατών από την “Thales Nederland B.V.”, η οποία υπεγράφη το 2003, κατά τη θητεία του στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Η ίδια απόφαση αφορά και τους δυο συγκατηγορούμενούς του, τη σύζυγό του Σταυρούλα Κουράκου και τον στενό φίλο του Ανδρέα Μπάρδη, οι οποίοι κατηγορήθηκαν με τη σειρά τους για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
Οι λόγοι
Το βασικό νομικό θέμα εν προκειμένω είναι ότι λόγω παρέλευσης τόσων ετών, τα αδικήματα της παθητικής δωροδοκίας και της απιστίας, τα οποία συνδέονται άρρηκτα με το αδίκημα του ξεπλύματος μαύρου χρήματος, είναι παραγεγραμμένα. Συνεπώς οι δυνατότητες ήταν περιορισμένες. Δηλαδή ενώ ο κ.Παπαντωνίου δεν δικαζόταν για αυτά, έγινε προσπάθεια απόδειξης του αδικήματος του ξεπλύματος (χωρίς βασικό αδίκημα), κάτι που είναι προφανώς δύσκολα αποδείξιμο. Με αυτά τα δεδομένα και παρά το γεγονός ότι οι δικαστές αναφέρθηκαν σε αμφιβολίες για διάπραξη των (παραγεγραμμένων) αδικημάτων της δωροδοκίας και της απιστίας, είναι προφανές ότι επρόκειτο για μια υπόθεση σε προφανή αποδρομή.
Οι δικαστές αναφέρθηκαν εν τέλει σε αμφιβολίες και για το κατά πόσο το ποσό των 2,5 εκατομμυρίων ευρώ -που κατά το κατηγορητήριο διακινήθηκε σε λογαριασμούς του εξωτερικού για να νομιμοποιηθεί- ήταν μέρος της μίζας που φέρεται να έλαβε ο κατηγορούμενος υπουργός.
Αντίθετος ο εισαγγελέας
Ωστόσο, η θέση του δικαστηρίου για την ύπαρξη αμφιβολιών, έρχεται σε αντίθεση με την εισαγγελική εισήγηση που ζητούσε την καταδίκη του Γιάννου Παπαντωνίου. “Η δωροδοκία προκύπτει ξεκάθαρα από τη ροή των χρημάτων, με χρόνο 31/7/2002 έως 20/10/2003. Το ότι δεν υπάρχει αντιστοιχία στις διακινήσεις χρημάτων στους λογαριασμούς δεν δημιουργεί πρόβλημα στην αποδεικτική διαδικασία” υποστήριξε ο εισαγγελέας Αλεξ. Σπηλιώτης, τον περασμένο Ιουλίου, ο οποίος μάλιστα χαρακτήρισε “αφελές” το να πρέπει κάθε φορά να προκύπτει η ακριβής ροή του χρήματος. “Είναι αφελές να προσδοκούμε ότι θα φανεί από τις τράπεζες, αλλιώς γίνονται αυτές οι δουλειές, δια του μετρητού χρήματος. Αλίμονο αν είχαμε ταύτιση των ποσών μέσω της τραπέζης, οι αναλήψεις, μετακινήσεις μπορούν να αφορούν οποιαδήποτε αιτία, δεν χρειάζεται να συνδέσουμε και να βγάλουμε συμπέρασμα από την κίνηση των λογαριασμών” είχε εξηγήσει.