«Λύγισε» η Έλενα Τσαβαλιά: «Μείναμε εγώ κι εσύ με 600.000 ευρώ χρέος, σου είπα: πάμε να αυτοκτονήσουμε μαζί»

"Έχω δει ερπετά να σέρνονται δίπλα σου, κοριτσάκια με όλα τα μέλη του σώματός τους ανοιχτά για να πάρουν έναν ρόλο".

Η Έλενα Τσαβαλιά έλυσε για πρώτη φορά τη σιωπή της γύρω από το ζήτημα που έχει προκύψει τις τελευταίες ημέρες με τον σύζυγό της, Μάρκο Σεφερλή, και τη σάτιρα που αυτός ασκεί στον φετινό νικητή της Eurovision, Nemo, μέσα από την παράστασή του στο Δελφινάριο. Η γνωστή ηθοποιός είχε επιλέξει να μην κάνει οποιαδήποτε δήλωση όλο αυτό το διάστημα παρά τις συνεχείς κρούσεις των δημοσιογράφων.

Ωστόσο, όπως είδαμε σε ανάρτηση που έκανε η Σάσα Σταμάτη από το θέατρο το βράδυ της Κυριακής (22/9), η Έλενα Τσαβαλιά προχώρησε σε μία συγκινητική εξομολόγηση από τη σκηνή στο τέλος της παράστασης λίγο μετά την υπόκλιση του θιάσου, κοιτάζοντας με δάκρυα στα μάτια τον σύζυγό της αλλά και το κοινό.

«Κάποιοι φίλοι σου σε εγκατέλειψαν στον πρώτο μήνα λειτουργίας αυτού του θεάτρου και μείναμε εσύ κι εγώ με 600.000 ευρώ χρέος, με ένα μωρό στην αγκαλιά και με σένα να θες να κυνηγήσεις αυτό το όνειρο, που έμοιαζε σχεδόν αυτοκτονία. Και σου είπα: πάμε να αυτοκτονήσουμε μαζί. Και κάπως έτσι έγινα ο βράχος σου, ο άγγελός σου και όλα αυτά τα ωραία που λες ότι είμαι για σένα», είπε αρχικά η ηθοποιός.

«Έχω δει κοριτσάκια από την ηλικία του γιου μας έως και πολύ μεγαλύτερα με όλα τα μέλη του σώματός τους ανοιχτά, προκειμένου να πάρουν έναν ρόλο, είτε γιατί έτσι πιστεύουν ότι δουλεύει το θέατρο, είτε γιατί αυτά μόνο έτσι μπορούν να δουλέψουν στο θέατρο. Τα έχω δει όλα», συνέχισε η Έλενα Τσαβαλιά κρατώντας με δυσκολία τη συγκίνησή της.

«Έχω δει ερπετά να σέρνονται δίπλα σου και να σε γλείφουν, προκειμένου να νιώσουν κάτι από αυτό που εσύ βιώνεις. Έχω δει αρπακτικά να προσπαθούν να κόψουν ένα κομμάτι από τη σάρκα σου, μερικά το κατάφεραν κιόλας. Έχω δει ανθρώπους πάνω στη σκηνή να έρχονται να δουλέψουν με σένα για σένα, με ταλέντο, με ήθος, με γνώσεις, με αφοσίωση.

Από όλους αυτούς θέλω να κρατήσω μόνο τους πρώτους ανθρώπους και πάνω και κάτω από τη σκηνή, γιατί εσύ μπορεί να είσαι εμβληματικός πάνω στη σκηνή αλλά χωρίς τους ανθρώπους δεν θα τα είχαμε καταφέρει», κατέληξε στην τοποθέτησή της η Έλενα Τσαβαλιά.