Ο αστεροειδής που εξαφάνισε τους δεινοσαύρους βοήθησε τα μυρμήγκια να γίνουν γεωργοί

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι πριν από 66 εκατ. έτη ένας τεράστιος αστεροειδής έπεσε στην χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό και οι επιπτώσεις της σύγκρουσης οδήγησαν σε εξαφάνιση το 80% της χλωρίδας και πανίδας του πλανήτη. Το συμβάν οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων που κυριαρχούσαν στη Γη για περίπου 150 εκατομμύρια έτη επιτρέποντας  στα θηλαστικά να βγουν από τις κρυψώνες τους και να καταφέρουν να γίνουν οι νέοι κυρίαρχοι στον πλανήτη ανοίγοντας το δρόμο για την εμφάνιση του ανθρώπου.

Έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια δεκάδες μελέτες για το τι συνέβη αμέσως μετά την πτώση του τεράστιου διαστημικού βράχου και ποιες αλυσιδωτές γεωατμοσφαιρικές επιπτώσεις υπήρξαν προκαλώντας τη μαζική εξαφάνιση της ζωής. Όπως συνέβη με τα θηλαστικά υπήρξαν όπως φαίνεται και άλλα όντα που ευνοήθηκαν από τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν από προκάλεσε η πτώση του αστεροειδή.

Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science» ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι εκτός από τα θηλαστικά εκείνα που ευνοήθηκαν από την έλευση του γιγάντιου αστεροειδή ήταν τα μυρμήγκια τα οποία έχει διαπιστωθεί ότι έχουν εκπληκτικές για το μέγεθος τους φυσικές, νοητικές δυνάμεις και ικανότητες καθώς και σύνθετες κοινωνικούς δεσμούς δημιουργώντας κοινότητες που σε πολλές περιπτώσεις προσομοιάζουν αυτές των ανθρώπων.

Οι μύκητες

Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία η σύγκρουση του αστεροειδή εκτόξευσε κολοσσιαίες ποσότητες σκόνης και υλικών στην ατμόσφαιρα προκαλώντας ένα πυκνό πέπλο που εμπόδισε για πολλά χρόνια τις ακτίνες του Ήλιου να φτάνουν στην επιφάνεια της Γης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μειωθεί πολύ η θερμοκρασία και παράλληλα να μην μπορεί να γίνει φωτοσύνθεση και η χλωρίδα να εξαφανιστεί σε ποσοστά τέτοια ώστε να μην υπάρχει πλέον τροφή για τα φυτοφάγα ζώα τα οποία άρχιζαν να εξαφανίζονται και έτσι δεν είχαν πλέον τροφή και τα σαρκοβόρα που δεν μπορούσαν φυσικά να αλλάξουν διατροφή αφού δεν υπήρχαν και φυτά.

Όμως σύμφωνα με τους ερευνητές οι συνθήκες αυτές ήταν ιδανικές για την ανάπτυξη μυκήτων οι οποίοι είχαν άφθονη τροφή από τα νεκρά φυτά. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι τα μυρμήγκια εκείνης της περιόδου άρχισαν να δημιουργούν αποικίες οι οποίες άρχισαν να λειτουργούν ως αγροτικές κοινωνίες καλλιεργώντας μύκητες με τους οποίους τρέφονταν και έτσι μέσω αυτής της τακτικής τα μυρμήγκια άκμασαν στον πλανήτη.

«Τα μυρμήγκια εξασκούν τη γεωργία και την καλλιέργεια μυκήτων για πολύ περισσότερο από ό,τι υπάρχουν οι άνθρωποι. Θα μπορούσαμε πιθανώς να μάθουμε κάτι από τη γεωργική επιτυχία αυτών των μυρμηγκιών τα τελευταία 66 εκατομμύρια χρόνια. Τα γεγονότα εξαφάνισης της ζωής μπορεί να είναι καταστροφικά για τους περισσότερους οργανισμούς αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να έχουν θετικές επιπτώσεις για άλλους. Στο τέλος της Κρητιδικής Περιόδου, οι δεινόσαυροι δεν τα πήγαιναν πολύ καλά, αλλά οι μύκητες γνώρισαν μια περίοδο ακμής» αναφέρει ο Τεντ Σουλτζ, έφορος στο τμήμα μυρμηγκιών στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Σμιθσόνιαν στις ΗΠΑ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.