Ευτυχώς για τον Munk και τον χρηματοδότη του −έναν Δανό επενδυτή ονόματι Lars Seier Christensen, ο οποίος είναι επίσης ιδιοκτήτης του Geranium, ενός πιο συμβατικού εστιατορίου με αστέρια Michelin στην Κοπεγχάγη− η δεξαμενή των πελατών που αναζητούν την εμπειρία του Alchemist είναι τεράστια. Υπάρχει λίστα αναμονής δεκάδων χιλιάδων ατόμων και συχνά οι καλοφαγάδες στο Reddit προσπαθούν να ανταλλάξουν ή να πουλήσουν κρατήσεις. Οι περισσότεροι θαμώνες του Alchemist πρέπει να συνυπολογίσουν και το κόστος του ταξιδιού, και δεν είναι όλοι πλούσιοι. Κάποιοι κάνουν οικονομία χρόνια για να μπορέσουν να πληρώσουν το γεύμα τους. Παρ’ όλα αυτά, όποιος μπορεί να ξοδέψει τετραψήφιο ποσό για ένα δείπνο ανήκει σε ένα συγκεκριμένο εισοδηματικό επίπεδο.
Συνεχίζοντας την περιγραφή της, η Rebecca Mead αναφέρεται σε μια άλλη μοναδική δημιουργία που σερβιρίστηκε στο γκρίζο μαρμάρινο τραπέζι το οποίο διασχίζει τη θολωτή αίθουσα, ένα πιάτο ακόμη πιο καινοτόμο από τον ψεύτικο βολβό ματιού. Ήταν το αντίγραφο του φαλακρού, χλωμού κεφαλιού ενός άνδρα, κομμένο ακριβώς κάτω από τα φρύδια.
Το σέρβιρε ο ίδιος ο Munk, ο οποίος είναι γεροδεμένος, με κατακόκκινο δέρμα και ξανθοκόκκινα μαλλιά. Με τη λεπτότητα χειρουργού, σήκωσε την κορυφή του κρανίου για να αποκαλύψει μέσα του μια μπουκιά. Μια τραγανή μαρέγκα, περίπου στο μέγεθος μιας μπάλας του γκολφ, γεμάτη με ζελέ κεράσι και μους από αρνίσια μυαλά, και στην κορυφή μια αποξηραμένη φέτα από αρνίσιο μυαλό.
Όπως εξήγησε ο Munk, τα μυαλά αρνιού, τα οποία είχαν αλατιστεί και ποσαριστεί πριν τεμαχιστούν και αποξηρανθούν −με την πρώτη ματιά, ένας φόρος τιμής στον Χάνιμπαλ Λέκτερ−, έχουν ως στόχο την ανάδειξη του ζητήματος της σπατάλης τροφίμων. «Στη Δανία ο τομέας της κτηνοτροφίας είναι ισχυρός και πάνω από το ενενήντα τοις εκατό των ζώων εξάγεται.
Υπάρχουν όμως κάποια κομμάτια των ζώων που δεν τα εξάγουμε, απλώς τα σπαταλάμε, και ο εγκέφαλος του αρνιού είναι ένα από αυτά», λέει (στην πραγματικότητα, όπως παραδέχτηκε αργότερα ο Munk, αυτή η αφήγηση δεν στέκει ακριβώς: επειδή οι αγρότες από τους οποίους αγοράζει τα μυαλά των αρνιών δεν γνωρίζουν πώς να τα επεξεργάζονται αποτελεσματικά, καταλήγουν να είναι πιο ακριβά από το φιλέτο).
Μεταξύ των πρώτων επισκεπτών του Alchemist ήταν ο Lars Seier Christensen, ιδιοκτήτης του παρακείμενου Geranium. Έμεινε έκθαμβος από τα «εξαιρετικά προκλητικά πιάτα», στα οποία «δεν είχε θυσιαστεί η γεύση, όπως συμβαίνει μερικές φορές σε πολύ πειραματικά εστιατόρια». Ο Munk εκμυστηρεύτηκε στον Christensen ότι, αν είχε επαρκείς πόρους, θα έφτιαχνε ένα εστιατόριο του οποίου η αρχιτεκτονική θα ήταν τόσο τολμηρή όσο και η μαγειρική του. Καθώς ο Christensen πλήρωνε τον λογαριασμό, τού είπε: «Αν θέλεις ποτέ να πας στο επόμενο επίπεδο, τηλεφώνησέ μου».
Ο Munk του τηλεφώνησε την επόμενη εβδομάδα και το πρώτο πράγμα που του είπε ήταν ότι τα οικοδομικά του σχέδια θα κόστιζαν είκοσι εκατομμύρια κορόνες −περίπου τρία εκατομμύρια δολάρια−, προσθέτοντας: «Θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο της γαστρονομίας». Το νέο Alchemist κατέληξε να κοστίζει πάνω από τέσσερις φορές αυτό το ποσό. Αρχικά, ο Munk είχε μερίδιο ιδιοκτησίας 35%, αλλά η υπέρβαση του κόστους τον οδήγησε να αποδεχθεί ένα μερίδιο μόλις κάτω από 10%. Το εστιατόριο τώρα τα πηγαίνει ελαφρώς καλύτερα, αν και δεν έχει ακόμη αποκομίσει κέρδος από τη συνολική επένδυση.