Κάποιος «πάτησε» το ιστορικότερο γκραφίτι που ήταν αφιερωμένο σε ένα παιδί που δολοφονήθηκε το 2005

Όσοι περνούσαν συχνά πάνω από 19 χρόνια μέχρι πρόσφατα  από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης στο ύψος του Ελληνικού, θα είχαν σίγουρα προσέξει ένα από τα γκράφιτι, ορόσημο της λεωφόρου, ένα γκράφιτι με το πρόσωπο ενός νέου παιδιού με γαλάζια μάτια.

Αυτά τα γκραφίτι από τις απαρχές της τέχνης του δρόμου στην Αμερική, ήταν κάτι σαν τα ελληνικά, μικρά εκκλησάκια που βλέπουμε στους δρόμους, δηλαδή δηλώνουν έναν απροσδόκητο θάνατο. Τα εκκλησάκια είναι εκεί στους ελληνικούς δρόμους για κάποιον θάνατο από τροχαίο, τα γκραφίτι στην Αμερική για θάνατο από πυροβολισμό, όπως και το γκραφίτι στη Βουλιαγμένης.

“Ήταν Δευτέρα 28 Μαρτίου του 2005 και ο 17χρονος Βασίλης επέστρεφε στο σπίτι του (στην οδό Αριστοτέλους 5A στο Ελληνικό), έπειτα από μία σύντομη επίσκεψη σε κοντινό ψιλικατζίδικο. Η γιαγιά του έλειπε εκτός Αθήνας με τις μαρτυρίες να λένε πως ο εγγονός της δεν είχε βγει την προηγούμενη μέρα. Η ώρα ήταν σχεδόν πέντε το απόγευμα όταν ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν τέσσερις νεαροί τον πλησίασε και σταμάτησε δίπλα του. Οι δύο κατεβαίνουν και τον πλησιάζουν. Ακολουθεί διαπληκτισμός και τελικά πιάνονται στα χέρια, μέχρι που ο Βασίλης πέφτει στο έδαφος. Τότε, ένας εκ των δραστών βγάζει ένα περίστροφο, τον πυροβολεί δύο φορές στο κεφάλι και στη συνέχεια, όλοι μαζί, τρέπονται σε φυγή. Ο 17χρονος αφήνει την τελευταία του πνοή στο πεζοδρόμιο.

Οι αστυνομικοί, εύλογα, συνδέουν τη δολοφονία με την υπόθεση Πάσσαρη,( Ο Πάσσαρης είχε σκοτώσει την μητέρα του  το 2001 στο φαρμακείο της αδερφής του) όμως, δεν αργούν να φτάσουν στην άκρη του νήματος, απορρίπτοντας τις αρχικές τους υποψίες. Ο Βασίλης Μαμόπουλος είχε δολοφονηθεί από έναν συμμαθητή του. Ο λόγος; Τα 5.000 ευρώ που είχε δανείσει ο ανήλικος δράστης στο θύμα για να αγοράσει ένα μηχανάκι. Χρήματα τα οποία δεν ήθελε να ζητήσει από τη γιαγιά του και είχε υποσχεθεί πως θα επέστρεφε σε βάθος χρόνου. Τελικά, ο φίλος που επρόκειτο να του πουλήσει το δίκυκλο άλλαξε γνώμη και, όταν ο θύτης έμαθε τα νέα, πήγε να ζητήσει πίσω τα χρήματα.  Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία οι δράστες συνελήφθησαν και τελικά, καταδικάστηκαν.”

Το γκράφιτι το έκαναν οι φίλοι του, είχε την ημερομηνία της δολοφονίας του και με μεγάλα γράμματα ένα μήνυμα για τον νεαρό “Βασιλάκη μας λείπεις” και τα ονόματα των φίλων του.

Γράφω “ΕΙΧΕ”, γιατί πλέον δεν υπάρχει…Πέρασα από το σημείο του γκραφίτι την Κυριακή το βράδυ και με έκπληξη, στο σημείο της προσωπογραφίας του Βασίλη είδα αυτό:

Μόνο το όνομα του είχε μείνει, κάποιος έγραψε πάνω στον τύπο που “πάτησε” το γκραφίτι του 2005

“Πως έβαψες ένα 25ετίας γκραφίτι; Αναπαύσουν εν ειρήνη Βασίλη”

Η Βουλιαγμένης έχει χιλιάδες μέρη για να κάνεις γκραφίτι, πιο κάτω έχει βαμένα ακαλαίσθητα συνθήματα υπέρ της “συνεπιμέλειας” αλλά όχι, για να ικανοποιήσει ο “καλλιτέχνης” τη ματαιοδοξία του, έπρεπε να καταστρέψει ένα γκραφίτι που έγινα για να τιμήσει έναν 17χρονο που δολοφονήθηκε και υπήρχε εκεί να θυμίζει αυτό το στυγερό έγκλημα και την αγάπη των φίλων του δολοφονημένου εδώ και 19 χρόνια.

Στον κόσμο του γκραφίτι, το “πάτημα” πάνω στο γραφίτι θεωρείται μέγιστη προσβολή, το πάτημα στο γκραφίτι που έγινε για να τιμηθεί η μνήμη κάποιου νεκρού δείχνει διπλή ασέβεια.

ΠΗΓΗ: Γιωργος Τσαγκοζης / ΜΙΚΡΟΠΡΑΓΜΑΤΑ LIFO.GR