Αφέλεια ή ελπίδα; Το ισραηλο-παλαιστινιακό συγκρότημα που προκαλεί έντονες αντιδράσεις

«ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ μια ιστορία με happy end», λέει αναστενάζοντας ο 22χρονος Ohad Attia του boyband συγκροτήματος as1one. «Έξι νέα παιδιά έρχονται στο Λος Άντζελες για να ηχογραφήσουν το πρώτο άλμπουμ που έγινε ποτέ από ένα ισραηλινο-παλαιστινιακό γκρουπ. Ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι. Φτάσαμε όμως στην Αμερική στις 6 Οκτωβρίου. Πριν περάσουν 24 ώρες τα τηλέφωνά μας άρχισαν να χτυπούν διαρκώς με φρικτές ειδήσεις για τα γεγονότα στην περιοχή μας. Σκεφτήκαμε ότι το όνειρό μας θα τελείωνε πριν καν αρχίσει… Ο μάνατζερ μας είπε ότι μπορούσαμε να γυρίσουμε σπίτι μας αν το θέλαμε, οπότε έπρεπε να πάρουμε μια μεγάλη απόφαση».

Ωστόσο, πάνω από έναν χρόνο αργότερα, το συγκρότημα που αποτελείται από τέσσερις Ισραηλινούς και δύο Παλαιστίνιους δηλώνει ότι παρά τα «καταθλιπτικά» νέα από τη Μέση Ανατολή, η φιλία τους όχι μόνο επέζησε, αλλά τους επέτρεψε να αισθάνονται «πιο δυνατοί, πιο ενωμένοι από ποτέ». Τον περασμένο μήνα, οι as1one κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο single τους All Eyes on Us: ένα αισιόδοξο ποπ κομμάτι (με λαμπερή funk κιθάρα από τον θρύλο των Chic, Nile Rodgers) στο οποίο ορκίζονται να χορεύουν «σαν να μας παρακολουθεί όλος ο κόσμος, σαν να είμαστε σε αποστολή… γράφουμε ιστορία!».

Το βίντεο που συνοδεύει το τραγούδι τούς δείχνει σε μια απόλυτη ενεργητική αρμονία καθώς ποζάρουν σε παραλίες της Καλιφόρνια. Κάποιος μπορεί να χαρακτηρίσει αβάσταχτα αφελές το όλο πνεύμα του τραγουδιού, άλλος μπορεί να θεωρήσει ότι μπορεί να αποτελέσει μια όαση στον όλεθρο.

Στο διαδίκτυο πάντως το συγκρότημα έχει δεχτεί πολλές επικρίσεις. Κάποιοι τους έχουν αποκαλέσει «Wrong Direction» (παραφράζοντας το όνομα του διάσημου boyband One Direction), άλλοι τους κατακεραύνωνουν ως μια «αηδιαστική» ισραηλινή απόπειρα «να αποσπαστεί η προσοχή του κόσμου από τη γενοκτονία».

Τα μέλη του συγκροτήματος είναι ο Ισραηλινός κιθαρίστας Ohad Attia (22 χρονών), ο επίσης Ισραηλινός Nadav Philips (22), πρώην τραγουδιστής γάμων, ο (χριστιανός) Παλαιστίνιος ράπερ και ποιητής Aseel Farah (22), ο Ισραηλινός πρώην φοιτητής πληροφορικής Neta Rozenblat (22), που έγινε γνωστός από τη συμμετοχή του στο X Factor, ο (μουσουλμάνος) Παλαιστίνιος Sadik Abu-Dogosh (21), που προέρχεται από το μουσικό θέατρο, και ο Ισραηλινός πιανίστας Niv Lin (23), ο οποίος μεγάλωσε ως ενθουσιώδης παίκτης του μπάσκετ στην πόλη Σαπίρ του νότιου Ισραήλ, κοντά στον χώρο του μουσικού φεστιβάλ Supernova, στο οποίο 364 άνθρωποι σκοτώθηκαν, 40 κρατήθηκαν όμηροι και πολλοί άλλοι τραυματίστηκαν κατά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.

Ουσιαστικά, οι as1one δημιουργήθηκαν στο εργαστήριο των Αμερικανών παραγωγών Ken Levitan και James Diener – οι οποίοι καλλιέργησαν τον ήχο γνωστών ροκ συγκροτημάτων όπως οι Kings of Leon και οι Maroon 5. Με την ιδέα της δημιουργίας ενός πολιτισμικά ενωτικού σχήματος που θα λειτουργούσε ως μια μεσανατολική εκδοχή των BTS, το δίδυμο πέρασε από ακρόαση πάνω από 1.000 νεαρούς σε όλη την επικράτεια του Ισραήλ, καταλήγοντας σε είκοσι από αυτούς, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν για την τελική επιλογή σε μια κατασκήνωση στο Neve Shalom, ένα ισραηλινό χωριό που ιδρύθηκε το 1969 από Ισραηλινούς Εβραίους και Άραβες για να δείξει στον κόσμο ότι οι δύο ομάδες μπορούν να ζήσουν ειρηνικά μαζί.

Όταν τους επισημαίνουμε ότι σίγουρα ένα πιο αντιπροσωπευτικό γκρουπ θα αποτελούνταν ιδανικά από τρεις Ισραηλινούς και τρεις Παλαιστίνιους και όχι από τέσσερις Ισραηλινούς και δύο Παλαιστίνιους, μας απαντούν ότι «η τελική σύνθεση αποφασίστηκε με βάση τη μουσική χημεία και όχι την ακριβή αντιπροσώπευση». Υποστηρίζουν επίσης ότι τέσσερις από αυτούς δεν είναι ενεργά θρησκευόμενοι. Μόνο ο Abu-Dogosh και ο Philips είναι θρήσκοι. «Προσευχόμαστε ξεχωριστά», λέει ο Philips, «αλλά νομίζω ότι προσευχόμαστε με διαφορετικούς τρόπους στον ίδιο Θεό. Υπάρχουν πολλά κοινά, οπότε σεβόμαστε ο ένας την πίστη του άλλου και τις ώρες προσευχής».

Τους ρωτάμε αν αισθάνονται κάποιες ενοχές ως επιζώντες. «Πιθανότατα θα ήμουν στο φεστιβάλ αν η πτήση μας για το Λος Άντζελες δεν είχε φύγει κανονικά στις 5 Οκτωβρίου», λέει ο Lin με κλειστά μάτια. «Έχασα φίλους σε εκείνο το φεστιβάλ». Ένας από αυτούς ήταν μια κοπέλα με την οποία μόλις είχε αρχίσει να βγαίνει, αν και δεν θέλει να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. «Όλοι έχουμε χάσει ανθρώπους σε αυτόν τον πόλεμο», λέει ο Rozenblat. «Όλοι μας. Έχω χάσει φίλους. Είναι πραγματικά σκληρό να βλέπεις αθώους ανθρώπους και από τις δύο πλευρές να παρασύρονται σ’ αυτή τη φρίκη». Υπόσχονται πάντως ότι θα μάθουμε περισσότερα για τα προσωπικά τους πένθη, τις αμφιβολίες και τις διαφωνίες τους στην άτιτλη ακόμη σειρά ντοκιμαντέρ της Paramount+ για τις ζωές τους, η οποία αναμένεται να κυκλοφορήσει αυτό το φθινόπωρο.

Όταν τους λέμε ότι πολλοί άνθρωποι στην Ευρώπη και στην Αμερική έχουν κόψει την καλημέρα στους φίλους τους λόγω της σύγκρουσης, γνέφουν ελαφρώς ζαλισμένοι. «Κάτι που μας εξέπληξε όταν ταξιδεύαμε στην Αμερική είναι ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι έχουν επενδύσει ψυχολογικά και ιδεολογικά τόσο πολύ σε αυτή τη σύγκρουση εξ αποστάσεως όμως και χωρίς να εμπλέκονται σωματικά», σημειώνει ο Philips κουνώντας το κεφάλι του. «Συναντήσαμε ανθρώπους χωρίς καμία σχέση με το Ισραήλ, χωρίς καμία σχέση με την Παλαιστίνη, χωρίς καμία σχέση με τη Μέση Ανατολή, οι οποίοι νομίζουν ότι έχουν περισσότερες λύσεις από εμάς!». Και παίρνοντας τον λόγο, καταλήγει ο Rozenblat: «Ως συγκρότημα μιλάμε τρεις γλώσσες. Έχουμε όλων των ειδών τις διαφωνίες. Είμαστε νέοι άνθρωποι και μερικές φορές μας πιέζουν να γίνουμε πρεσβευτές των χωρών μας, των θρησκειών μας, της περιοχής μας, ενώ όλοι μας θα προτιμούσαμε απλά να τραγουδάμε».